Beteja e Pyllit Teutoburg
Beteja e Pyllit Teutoburg, e përshkruar si Fatkeqësia Variane (Latin: Clades Variana) nga historianët romakë, ishte një betejë e madhe midis fiseve gjermane dhe Perandorisë Romake që u zhvillua diku afër Kalkrise-s së sotëm nga 8-11 shtatori, 9 p.e.s., kur një aleancë e popujve gjermanikë zunë pritë tre legjione romake të udhëhequr nga Publius Kuintilius Varus dhe ndihmësit e tyre. Aleanca drejtohej nga Arminiusi, një oficer gjerman i ndihmës së Varusit. Arminiusi kishte marrë nënshtetësinë romake dhe kishte marrë një arsim ushtarak romak, i cili i mundësoi atij të mashtronte në mënyrë metodike komandantin romak dhe të parashikonte përgjigjet taktike të ushtrisë romake.
Pylli i Teutoburgut zakonisht shihet si një nga disfatat më të rëndësishme në historinë romake, duke e çuar në një fund të papritur periudhën triumfuese të zgjerimit nën Augustin. Rezultati i kësaj beteje i largoi romakët nga ambicia e tyre për të pushtuar Gjermaninë, dhe kështu konsiderohet si një nga ngjarjet më të rëndësishme në historinë evropiane.
Provincat e Gjermanisë Superiore dhe Gjermanië Inferiore, nganjëherë të referuara kolektivisht si Gjermania Romake, u krijuan më pas në Galinë Romake verilindore, ndërsa territoret përtej Rinit mbetën të pavarura nga kontrolli romak. Fushatat hakmarrëse u komanduan nga Tiberi dhe Gjermaniku dhe do të gëzonin sukses, por Rini përfundimisht do të bëhej kufiri midis Perandorisë Romake dhe pjesës tjetër të Gjermanisë. Perandoria Romake nuk do të niste asnjë inkursion tjetër të madh në Gjermani deri në kohën Mark Aurelit (mbretëroi 161–180) gjatë Luftërave marcomanike.
Disa nga pasardhësit e mbretërive vasale, si Suebi (sipas suzerenitetit), që Augusti u përpoq të krijonte në Gjermani për të zgjeruar romanitas-in (romanizimin) dhe Perandorinë, do të ishin ata që pushtuan Romën në shekujt e katërt dhe të pestë.
