Gogu dhe Magogu
Gog dhe Magog (Hebraisht: גּוֹג וּמָגוֹג, Gōg ū-Māgōg) shfaqen në Bibël dhe Kuran si individë, fise ose toka. Në Kuran, ata shfaqen në kaptinën El-Kehf si Jexhuxh dhe Mexhuxh (arabisht: يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ; Yaʾjūj wa-Maʾjūj), fise primitive dhe imorale që u ndanë dhe u penguan nga Dhulkarnejni ("Ai nga Dy) i cili përmendet në Kuran si sundimtar dhe pushtues i madh i drejtë.[1]
Tek Ezekieli 38, Gogu është një individ dhe Magogu është toka e tij;[2] në Zanafilla 10, Magogu është një njeri dhe paraardhës me të njëjtin emër të një kombi, por asnjë Gog nuk përmendet; në kohën e Zbulesës 20:8, tradita jehude e kishte ndryshuar prej kohësh "Gogu nga Magogu" i Ezekielit në "Gogu dhe Magogu".[3]
Profecia e Gogut është menduar të përmbushet në afrimin e asaj që quhet "fundi i ditëve". Eskatologjia jehude e shikonte Gogun dhe Magogun si armiq që do të mundeshin nga Mesia, i cili do të sillte epokën e Mesisë. Një pikëpamje brenda Krishterimit është më tepër apokaliptike, duke i bërë Gog dhe Magog, duke treguar këtu kombet dhe jo individët,[4] aleatë të Satanit kundër Perëndisë në fund të mijëvjeçarit, siç përshkruhet në Librin e Zbulesës.
Një legjendë iu bashkua Gogut dhe Magogut në kohën e periudhës romake, se Portat e Aleksandrit u ngritën nga Aleksandri i Madh për të zmbrapsur fisin. Historiani jehud i romanizuar Josephus i njihte ata si kombi që rridhte nga Magog Jafetites, si në Zanafilla, dhe shpjegoi se ata ishin skithët. Gjatë gjithë mesjetës, ata u identifikuan në mënyra të ndryshme si vikingët, hunët, khazarët, mongolët, turanët apo nomadët e tjerë, apo edhe Dhjetë Fiset e Humbura të Izraelit.
Legjenda e Gogut dhe Magogut dhe portat u ndërthurën gjithashtu në Romancat e Aleksandrit. Sipas një interpretimi, "Gothi dhe Magothy" janë mbretërit e Kombeve të Papastra, të cilët Aleksandri i kaloi përmes një kalimi malor dhe i pengoi të kalonte murin e tij të ri. Gog dhe Magog thuhet se përfshihen në kanibalizëm njerëzor në romancat dhe letërsinë e prejardhur. Ato janë përshkruar gjithashtu në hartat kozmologjike mesjetare, ose mappae mundi, ndonjëherë pranë murit të Aleksandrit.
Përzierja e Gogut dhe Magogut me legjendën e Aleksandrit dhe Portat e Hekurt u përhap në të gjithë Lindjen e Afërt në shekujt e hershëm të krishterimit dhe islamit.[5]
Referime
Redakto- ^ Van Donzel & Schmidt 2010, ff. 57, fn 3.
- ^ Lust 1999b, ff. 373–374.
- ^ Boring, Eugene M (1989). Revelation (në anglisht). Westminster John Knox. fq. 209. ISBN 9780664237752.
- ^ Mounce, Robert H (1998). The Book of Revelation (në anglisht). Eerdmans. ISBN 9780802825377.
- ^ Bietenholz 1994, f. 123.
Bibliografia
Redakto- Bietenholz, Peter G. (1994). Historia and Fabula: Myths and Legends in Historical Thought from Antiquity to the Modern Age (në anglisht). Brill. ISBN 9004100636.
- Lust, J. (1999b). Van der Toorn, Karel; Becking, Bob; Van der Horst, Pieter (red.). "Gog". Dictionary of deities and demons in the Bible (në anglisht). Brill. ISBN 9780802824912.
- Van Donzel, Emeri J.; Schmidt, Andrea Barbara (2010). Gog and Magog in Early Eastern Christian and Islamic Sources: Sallam's Quest for Alexander's Wall (në anglisht). Brill. ISBN 978-9004174160.