Lista e shteteve me armë bërthamore
Tetë shtete sovrane kanë shpallur publikisht shpërthimin e suksesshëm të armëve bërthamore.[1] Pesë konsiderohen si shtete me armë bërthamore sipas kushteve të Traktatit për Mospërhapjen e Armëve Bërthamore (NPT). Sipas rendit të blerjes së armëve bërthamore, këto janë Shtetet e Bashkuara, Rusia (pasardhësja e ish-Bashkimit Sovjetik), Mbretëria e Bashkuar, Franca dhe Kina. Nga këto, tre anëtarët e NATO-s, Mbretëria e Bashkuar, Shtetet e Bashkuara dhe Franca, nganjëherë quhen P3.[2]
Shtetet e tjera që posedojnë armë bërthamore janë India, Pakistani dhe Koreja e Veriut. Që nga hyrja në fuqi e NPT në vitin 1970, këto tre shtete nuk ishin palë në Traktat dhe kanë kryer teste të hapura bërthamore. Koreja e Veriut kishte qenë palë në NPT, por u tërhoq në 2003.
Izraeli gjithashtu kuptohet përgjithësisht se ka armë bërthamore,[3][4][5][6][7] por nuk e pranon atë, duke mbajtur një politikë të qëllimshme paqartësie.[8] Izraeli vlerësohet të ketë diku midis 75 dhe 400 koka bërthamore.[9][10] Një motivim i mundshëm për paqartësi bërthamore është parandalimi me fërkime minimale politike.[11][12]
Shtetet që zotëronin më parë armë bërthamore janë Afrika e Jugut (zhvilloi armë bërthamore, por më pas çmontoi arsenalin e saj përpara se të bashkohej me NPT)[13] dhe ish-republikat sovjetike të Bjellorusisë, Kazakistanit dhe Ukrainës, armët e të cilave u transferuan në Rusi.
Sipas Federatës së Shkencëtarëve Amerikanë, ka rreth 3,880 mbushje bërthamore aktive dhe 12,119 gjithsej mbushje bërthamore në botë që nga viti 2024. Instituti Ndërkombëtar i Kërkimeve të Paqes në Stokholm (SIPRI) vlerësoi në vitin 2023 se numri i përgjithshëm i mbushjeve bërthamore të marra nga shtetet bërthamore arriti 12,512. Përafërsisht 9,576 mbahen me stoqe ushtarake. Rreth 3,844 koka luftarake janë vendosur me raketa. 2000 koka luftarake, të cilat janë kryesisht nga Rusia dhe Shtetet e Bashkuara, mbahen për alarme të larta operacionale.[14]
Shiko edhe Redakto
Referime Redakto
- ^ "World Nuclear Forces, SIPRI yearbook 2020". Stockholm International Peace Research Institute. janar 2020. Marrë më 18 qershor 2020.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Datë e përkthyer automatikisht (lidhja) - ^ Murdock, Clark A.; Miller, Franklin; Mackby, Jenifer (13 maj 2010). "Trilateral Nuclear Dialogues Role of P3 Nuclear Weapons Consensus Statement". Center for Strategic and International Studies. Marrë më 13 maj 2010.
{{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Datë e përkthyer automatikisht (lidhja) - ^ Hersh, Seymour (27 tetor 1991). "Authors Note". The Samson Option. Random House. ISBN 978-0394570068.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Datë e përkthyer automatikisht (lidhja)"This is a book about how Israel became a nuclear power in secret." (First sentence, Authors' Note/Introduction, The Samson Option: Israel's Nuclear Arsenal and American Foreign Policy, Hersh) - ^ "Nuclear Weapons: Who Has What at a Glance". Arms Control Association. korrik 2019. Marrë më 5 gusht 2020.
India, Israel, and Pakistan never signed the NPT and possess nuclear arsenals.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Datë e përkthyer automatikisht (lidhja) - ^ Rosen, Armin (10 nëntor 2014). "Israel's Nuclear Arsenal Might Be Smaller And More Strategic Than Everyone Thinks". Business Insider. Arkivuar nga origjinali më 6 dhjetor 2016. Marrë më 16 janar 2017.
The country possesses some of the most powerful weaponry on earth, along with delivery systems that give it the ability to strike far beyond its borders.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Datë e përkthyer automatikisht (lidhja) - ^ "Israel". Nuclear Threat Initiative. maj 2015. Arkivuar nga origjinali më 16 janar 2017. Marrë më 16 janar 2017.
While experts generally agree that Israel possesses nuclear weapons, no such current open source consensus exists on the status of Israel's offensive chemical or biological weapons programs.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Datë e përkthyer automatikisht (lidhja) - ^ Stover, Dawn (16 shtator 2016). "Does Israel really have 200 nuclear weapons, or was Colin Powell exaggerating?". Bulletin of the Atomic Scientists. Arkivuar nga origjinali më 18 janar 2017. Marrë më 16 janar 2017.
The boys in Tehran know Israel has 200, all targeted on Tehran, and we have thousands.
{{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Datë e përkthyer automatikisht (lidhja) citing primary source private email from Colin Powell to Jeffrey Leeds [1] Arkivuar 16 shkurt 2017 tek Wayback Machine - ^ Harding, Luke (12 dhjetor 2006). "Calls for Olmert to resign after nuclear gaffe Israel and the Middle East". The Guardian. London. Marrë më 15 maj 2009.
{{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Datë e përkthyer automatikisht (lidhja) - ^ Nuclear Forces Arkivuar 7 janar 2015 tek Wayback Machine, Stockholm International Peace Research Institute, sipri.org
- ^ There are a wide range of estimates as to the size of the Israeli nuclear arsenal. For a compiled list of estimates, see Avner Cohen, The Worst-Kept Secret: Israel's bargain with the Bomb (Columbia University Press, 2010), Table 1, page xxvii and page 82.
- ^ NTI Israel Profile Arkivuar 28 korrik 2011 tek Wayback Machine Retrieved 12 July 2007.
- ^ Avner Cohen (2010). The Worst-Kept Secret: Israel's bargain with the Bomb. Columbia University Press.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Arms Control and Global Security, Paul R. Viotti – 2010, p 312
- ^ Kristensen, Hans M; Korda, Matt. (2023). "World Nuclear Forces 2023". In SIPRI Yearbook 2023: Armaments, Disarmament and International Security.Oxford University Press.