Oda
Oda është një dhomë e zakonshme në një shtëpi tradicionale shqiptare, e përdorur për mikpritjen. Ajo merret si dhoma më e madhe dhe më e mirë e shtëpisë e cila ka vatrën dhe është e pajisur me disa zbukurime tradicionale shqiptare që vijojnë kryesisht nga mesjeta por edhe më herët.
Përshkrimi
RedaktoOda përdoret nga i zoti i shtëpisë për të pritur dhe argëtuar mysafirët.[1][2] Zakonisht, pritësi dhe të ftuarit në odë janë burra të moshuar dhe burra të martuar. Deri në fund të shekullit XX, gratë dhe djemtë e rinj nuk lejoheshin të hynin në dhomë. Në oda, burrat flasin, marrin diskutime politike dhe këndojnë këngë epike deri në orët e vona. Gjatë një seance në odë, ngjarjet dhe traditat historike trashëgohen gojarisht përmes diskutimeve dhe këngëve.[3]
Në odat, dijet u shpërndanë brez pas brezi përmes këngëve dhe tregimeve epike. Gjatë shekullit XIX dhe XX – për të kundërshtuar ndalimet turke dhe serbe të gjuhës shqipe – odat u përdorën në mënyrë të fshehtë për mësime në shqip. Në Jugosllavi, shumë oda të Kosovës u shndërruan në klasa dhe shkolla shtëpiake për të ringjallë dhe ruajtur arsimin shqip.[4]
Referime
Redakto- Kostovicova, Denisa (2005). Kosovo: The Politics of Identity and Space. Routledge. ISBN 0-415-34806-4.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - Lanzinger, Margareth (2006). Women's Movements: Networks and Debates in Post-communist Countries in the 19th and 20th Centuries. Böhlau Verlag Köln, Weimar, Wien. ISBN 3-412-32205-9.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)
Referime
Redakto- ^ Kostovicova 2005, pp. 113-114.
- ^ Lanzinger 2006, pp. 244.
- ^ Lanzinger 2006, pp. 244
- ^ Kostovicova 2005, pp. 113-114.