Pal Kurti
Pal Kurti (serbisht: Павле Куртић, Pavle Kurtić; fl. 1431–1432) ka qenë një prijës arbëror apo serbo-arbëror, i cili mbante një vilajet në Sanxhakun e Arbërit të Perandorisë Osmane. Zotërimi i tij qe midis lumenjve Erzen dhe Shkumbin në Shqipërinë e sotme.[1] Ndërsa ai ishte krishterë, ndër të paktët zotër feudalë të krishterë në perandori, djemtë e tij u konvertuan në Islam dhe mbanin tituj të ndryshëm zyrtarë në të gjithë perandorinë.[2][3]
Pal Kurti | |
|---|---|
| Profesioni | Lord feudal |
| Njohur për | Lord i vilajetit Pavlo-Kurtik të Perandorisë Osmane, një nga të paktët feudalë të krishterë para-osmanë. |
| Titulli | senyör (seigneur) |
| Military career | |
| Në aleancë me | .svg){kind=small} Perandoria Osmane |
| Vite shërbimi | ca. 1400–1432 |
Jetëshkrimi Redakto
Në shekullin e 14-të, pas mposhtjes së Perandorisë Serbe nga osmanët, Ballkani Perëndimor u shndërrua në një koleksion të shteteve të pavarura feudale. Pas Betejës së Savrës (1385) Perandoria Osmane thithi zonën e asaj që tani është Shteti i Shqipërisë. Si zyrtar në Perandorinë Osmane, Pal Kurti përmendet për herë të parë në defterin e parë osman (regjistrin zyrtar të Perandorisë) të Sanxhakut të Arbërisë, i datës 1431–1432.[2] Ai hyri në shërbimin osman pak pas vitit 1400,[4] dhe ishte një nga të paktët feudalë paraosmanë,[5] të krishterë së bashku me vëllain e tij Karl Kurti[2] Ai qeverisi vilajetin me të njëjtin emër (vilajetin e Pavlo Kurtik) një nga 9 vilajetet e krahinës së Arvanit-ilit deri në vitin 1466.[6] Në defterin 1431–1432, Pavlo Kurtik mbajti një timar prej 26 fshatrash në varësi të djalit të tij, Isait.[3] Termat tahvil dhe vilayet-i Pavlo Kurtik tregojnë se Pal Kurti e mbante rajonin përpara administratës osmane.[3] Djemtë e tij u konvertuan në Islam dhe u bënë subaşı, një titull mbretëror ose administrativ në Perandorinë Osmane të nënndarjeve të ndryshme osmane në të gjithë Shqipërinë osmane.[3]
Bibliografia Redakto
- Shënimet
- ^ Škrivanić 1959, p. 86
- ^ a b c Hrabak, (në serbisht),
Међу ретким феудалцима хришћанима има у том попису и словенских (српских) имена. Најпознатији je био Павле Куртић (5), који je управљао целом једном облашћу (вилајетом) (86); његов син Мустафа, међутим, већ je примио веру завојевача (59).
{{citation}}: Mungon ose është bosh|title=(Ndihmë!) - ^ a b c d İnalcık 1953, p. 37 (Expand)
- ^ Kiel 1990, p. 155
- ^ İnalcık 1995, p. 22: "Pavlo Kurtik (Kurtić)(Albanian: Pal Kurti) [was] among these feudal lords"
- ^ Kiel 1990, p. 20
- Referimet
- Hrabak, Bogumil (1990). Širenje arbanaških stočara po ravnicama i slovenski ratari srednjovekovne Albanije (në serbisht). Cetinje: Zbornik radova sa međunarodnog naučnog skupa. (Serbian Latin version)
- Škrivanić, Gavro A. (1959). Imenik geografskikh naziva srednjovekovne Zete (në serbokroatisht). Podgorica.
{{cite book}}: Mirëmbajtja CS1: Gjuhë e panjohur (lidhja) Mirëmbajtja CS1: Mungon shtëpia botuese te vendodhja (lidhja) - Kiel, Machiel (1990). Ottoman architecture in Albania, 1385–1912 (në anglisht). Research Centre for Islamic History, Art and Culture. ISBN 9789290633303.
- İnalcık, Halil (1995). From empire to republic: essays on Ottoman and Turkish social history (në anglisht). Isis Press. ISBN 9789754280807.
- İnalcık, Halil (2005). Doğu Batı: makaleler, Volume 2 (në turqisht). Doğubatı. ISBN 9789758717422.
- İnalcık, Halil (Halil Inaldžik) (1953). Od Stefana Dušana do Osmanskog Carstva (PDF) (në serbo-kroatisht). Sarajevo: Štamparski Zavod "Veselin Masleša".[lidhje e vdekur]