Refo Çapari

Refo Çapari (Luarati, 1884 – Korçë, 1944) ishte një politikan dhe udhëheqës fetar shqiptar. Çapari ishte prefekti i parë i qarkut Vlorë dhe biografi i parë i Ismail Qemalit. Ai konsiderohet të jetë prezantuesi i Besimit Baháʼí në Shqipëri.

Jeta

U lind në Luarat të Çamëria, asokohe në Vilajetin e Janinës, sot në Greqinë veriperëndimore. Në fund të viteve 1900 ai u diplomua në Dar ul Huk, shkolla e drejtësisë në Stamboll. Pas Deklaratës së Pavarësisë Shqiptare Çapari u bë prefekti i parë i Qarkut të Vlorës. Gjatë Luftës së Parë Botërore Refo Çapari emigroi në SHBA, ku u kthye në besimin Baháʼí në 1928.

Në vitin 1931 Çapari u kthye në Korçë, Shqipëri. Në një letër të datës 8 qershor 1931 ai informoi Shoghi Effendiun për mbërritjen e tij në Tiranë më 28 Prill 1931. Në të njëjtën letër ai përmend se nuk kishte literaturë Bahá'í shqipe në dispozicion, se ai kishte filluar punë në Ministrinë e Arsimit dhe se ai do të fillonte të përkthente librat Bahá'í menjëherë. Çapari është përgjegjës për Fjalët e Fshehura, përkthimi i parë i njohur i botuar i letërsisë Bahá'í në gjuhën shqipe.

Në një letër për Guardian të datës 19 gusht 1933, Refo Çapari njoftoi botimin në shqip të librit të JE Esslemont "Bahá'u'lláh dhe Epoka e Re". Dr. Howard Carpenter vizitoi Refo Çaparin në Tiranë në 1932.

Në maj të vitit 1933, Martha Root vizitoi për herë të dytë Shqipërinë. Me atë rast, Root u takua me Refo Çaparin, i cili tani ishte i martuar me Fiqrije Çapari, nënë e dy vajzave nga një martesë e mëparshme, domethënë Myrvet dhe Muveddat.

Në vitin 1938 ai filloi të botonte në Korçë dhe Tiranë revistën Baháʼí Pënda siprore.

Refo Çapari vdiq në Korçë në 1944.