Safet Butka: Dallime mes rishikimesh

{{Leter emri| Safet}}

{{Leter mbiemri| Butka}}

{{Leter vendlindje| [[Butka]], [[Perandoria Osmane]]}}

{{Leter nacionaliteti| Shqiptar}}

{{Leter profesioni| Jurist, publicist}}

== Jeta ==

 

 

Pasi mbaroi shkollën fillore në fshatin e tij të lindjes, ai shkoi për studime të mëtejshme në [[Linz]], [[Austria|Austri]], ku përfundoi shkollën e mesme. Gjatë qëndrimit të tij në Linz ai mori me vehte kushëririn e tij të, të riun [[Qemal Butka]], një arkitekt i famshëm shqiptar, i cili më vonë do të bëhej kryetari i bashkisë së [[Tirana|Tiranës]]. Pas shkollës së mesme, Safet Butka shkoi për të studiuar në [[Universiteti i Gracit|Universitetin e Gracit]], ku ai u diplomua me nderime në filozofi në vitin 1928.<ref name="dk">Kaloçi D., ''Plaku që nderohej nga Zogu e Enveri'', pasqyra.com - Viti VI - 10 Sshkurt 2004.</ref>

 

 

Bashkëorganizator me min. e Arsimit [[Faik Shatku]]n, për kthimin e eshtrave të Naim Frashërit nga Turqia në Shqipëri. Në këtë kohë ai shkruajti artikuj në revista pedagogjike, sociale dhe filozofike. Botoi mjaft shkrime problemore në shtyp si: "Për të nesërmen shqiptare", "Për zhvillimin e gjuhës", "Mbi edukatën kombëtare", "Po shqiptarizmit dhe Perëndimit" etj.

 

 

Në ishullin famëkeq do gjente intelektualë e patriotë si [[Llazar Fundo|Zai Fundo]]n, [[Muzafer Pipa|Muzafer Pipën]], [[Abas Ermenji]]n, [[Isuf Luzaj]]n dhe federalistët italianë [[Altiero Spinelli]]n dhe [[Sandro Pertini]]n. Kërkesës për lirimin e tij Mëkambësia nuk i përgjigjej. Vetëm me 7 shkurt 1942 Kryesia e Këshillit të Ministrave në Tiranë njoftonte Komandën e Lartë të Karabinierisë që Safet Butka së bashku me bashkëatdhetarë të tij ishin liruar dhe u jepej porosia organeve kompetente për t’i lënë të lire kur të mbërrijnë në Shqipëri. Ndërsa Komanda e Lartë e Karabinierëve duke i njoftuar Komandat e grupeve të Karabinierisë së Shkodrës, Korçës dhe Tiranës, u kujtonte edhe referencat për veprimtarinë e mëparshme te tij.<ref>AQSH. F. 249, V 1942, D.I/303, f. 77.</ref>

 

Forcat e tij sulmuan italianët në [[Vithkuqi|Vithkuq]] në mars të vitit 1943. Më 25 mars 1943, forcat e Butkës sulmuan dhe shkatërruan një brigadë tërë italiane në afërsi të [[Voskopoja|Voskopojës]]. Kishte viktima të konsiderueshme në të dy anët, por vullnetarët dhe Çeta e Safet Butkës vrau numrin më të madh të ushtarëve italianë dhe pjesa tjetër u dorëzuan dhe u mor rob. Çeta e Butkës sulmoi qendrën e italianëve në Voskopojë, ku liroi të gjithë të burgosurit politikë, dhe mori nga depot ushtarake për në Ersekë, një sasi të rëndësishme të armëve dhe municioneve.

Nga 9 deri në 13 shtator në Poçestë në rrugën Pogradec-Korçë, forcat e Safet Butkës, së bashku me forcat partizane të drejtuara nga [[Nexhip Vinçani]] sulmuan karvanin italian që ishte tërhequr nga qyteti i Korçës, duke bllokuar përparimin e tij për 5 ditë. Gjashtë ditë pas betejës së përbashkët të Pocestës, çeta e Safet Butkës u rrethua nga larg nga forcat komuniste të komanduara nga T.Kolaneci dhe N.Vinçani. Sekretari juridik i çetave të Safet Butkës, Xhevdet Kapshtica, shkruante: “''Ishte më tepër se një rrethim, një grackë, një provokim për luftë vëllavrasëse midis shqiptarëve. Po viheshin në zbatim vendimet e Konferencës së Dytë të Labinotit, që i shpalli luftë të armatosur Ballit Kombëtar. Natyrisht, në teqenë e Melçanit ata nuk mund të sulmonin, për shkak të forcave të konsiderueshme që kishim, por edhe të pozicionit gjeografik të Teqesë, që është një kështjellë e lartë natyrore. Dy nga të qarkorit të BK të Korçës i thanë Safetit se kishte ardhur koha që t’u përgjigjeshim këtyre provokimeve, siç e meritonin. “Kjo nuk do të bëhet kurrë, sa të jem gjallë unë. Vetëm po të kalohet mbi trupin tim!''”.<ref>Kapshtica Xh., ''Pse e vrau veten Safet Butka'', botuar te gazeta “Liria”.</ref>

 

 

== Burime ==