Eqrem Çabej: Dallime mes rishikimesh

 

Studimet e larta i mbaroi për filologji në Klagenfurt (1923-1926), Grac (1927) dhe [[Vjena|Vjenë]] të [[Austria|Austrisë]] (1930-), ku ndoqi mësimet e [[Paul Kretschmer]], Karl Patsch, [[Nikolai Trubetzkoy]] dhe [[Norbert Jokl]]. Nën drejtimin e Joklit, Çabeji filloi të kishte interes të madh në zhvillimin historik të [[Gjuha Shqipe|Gjuhës Shqipe]]. Në 1933, ai dorëzoi disertacionin e doktoraturës mbi ''Italoalbanische Studien'' (Studime Italo-Shqipëtare) në Vjenë. Çabej u kthye në Shqipëri ku edhe punoi si mësues gjimnazi në [[Shkodër]] (1934), [[Elbasan]], [[Tiranë]] dhe Gjirokastër. Pas fillimit të [[Luftës së Dytë Botërore]], ai vajti në Romë, ku qëndroi deri më korrik të 1944-ës. Në 1942, ai refuzoi të bashkohej me Institutin e Studimeve Shqipëtare për arsye politike. Atij iu ofrua posti i Ministrit të Kulturës në qeverinë kukull të [[Rexhep Mitrovica|Rexhep Mitrovicës]] në 1943, por ai e refuzoi. Ai u kthye në Shqipëri në 1944. Në 1947, ai u caktua anëtar i Institutit të Shkencave, instituti paraardhës i [[Universiteti i Tiranës|Universitetit të Tiranës]]. Nga 1952 deri më 1957, ai shërbeu si profesor i historisë së Shqipërisë dhe [[fonetika|fonetikës]] historike. Në 1972, ai u bë anëtar themelues i [[Akademia e Shkencave|Akademisë së Shkencave]].

 

== Veprimtaria shkencore ==