Eshte'''Ironia''' është tallje e holle dhe e fshehur me intonacion lavderues, qe nenkupton te kunderten.Eshte perdorimi i fjales me kuptimin e antonimit tetë saj . Fjala ironi vjen nga greqishtja eironeia - tallje e fshehur, shtirje. ▼{{Për përmirësim|ironia=Ironia është figurë e afërt me metoniminë, mirëpo këtu fjala duhet të kuptohet si e kundërta e kuptimit të saj të parë. Në kuptimin që shpreh, ironia është një tallje e hollë përmes fjalëve që kanë karakter lavdërues:
''Na sot jem për t’u lavdue, ''▼ ''dijmë me folë me bisedue, ''▼ ''nga mendja jemi holluemun. ''▼
F. Shiroka '''; ''' '' Si po prishet gjuha shqype ''▼
Na sot jem për t’u lavdue,
dijmë me folë me bisedue,
nga mendja jemi holluemun.
F. Shiroka; Si po prishet gjuha shqype
Figura e ironisë shquhet për intonacion të posaçëm, i cili plotëson kuptimin e figurës. Si figurë e zgjeruar ajo mund të japë krijime të plota, në të cilat mbizotëron toni ironik.
Ka raste kur ironia merr formë të ashpër, të pamëshirshme, që arrin deri në sarkazëm. Ironia përdoret më tepër në letërsinë humoristike,kurse sarkazma në letërsinë satirike. Shkrimtarë të shquar, si Çajupi, Noli, Migjeni, N. Bulka, D. Agolli, etj., i kanë përdorur me mjeshtëri ironinë dhe sarkazmën.}}'''Ironia''' është figurë e afërt me metoniminë, mirëpo këtu fjala duhet të kuptohet si e kundërta e kuptimit të saj të parë. Në kuptimin që shpreh, ironia është një tallje e hollë përmes fjalëve që kanë karakter lavdërues:
Shembull : FaleFalje zotave, fatkeqesia ime ia kalon shpreses ... ▼
(Euripidi - Andromaka) Ne kete rast kemi perdorur ironine sepse Oresti falenderon zotat per faktin se fatkeqesia e tij eshte me e madhe se shpresa. Këtu kuptimi i vërtetë është i kundërti.▼▲''Na sot jem për t’u lavdue,''
▲ ''dijmë me folë me bisedue,''
▲ ''nga mendja jemi holluemun.''
▲F. Shiroka''';''' ''Si po prishet gjuha shqype''
Figura e ironisë shquhet për ''intonacion'' të posaçëm, i cili plotëson kuptimin e figurës. Si figurë e zgjeruar ajo mund të japë krijime të plota, në të cilat mbizotëron toni ironik.
Ka raste kur ironia merr formë të ashpër, të pamëshirshme, që arrin deri në''sarkazëm''. Ironia përdoret më tepër në letërsinë humoristike,kurse sarkazma në letërsinë satirike. Shkrimtarë të shquar, si Çajupi, Noli, Migjeni, N. Bulka, D. Agolli, etj., i kanë përdorur me mjeshtëri ironinë dhe sarkazmën.{{pa referenca|Te dhenat jane marre nga nje burim dhe ai burim nuk eshte cekur.}}
'''''Ironia''''',fjala ironi vjen nga greqishtja eironeia - tallje e fshehur, shtirje.
▲Eshte tallje e holle dhe e fshehur me intonacion lavderues, qe nenkupton te kunderten.Eshte perdorimi i fjales me kuptimin e antonimit te saj.
▲Shembull : Fale zotave,fatkeqesia ime ia kalon shpreses ...
▲(Euripidi - Andromaka) Ne kete rast kemi perdorur ironine sepse Oresti falenderon zotat per faktin se fatkeqesia e tij eshte me e madhe se shpresa.
Këtu kuptimi i vërtetë është i kunderti.
[[Kategori:LetërsiFigura stilistike]]
| 