Argjipeshkvia katolike Tiranë-Durrës: Dallime mes rishikimesh
[Redaktim i kontrolluar] | [Redaktim i kontrolluar] |
Content deleted Content added
v removed Category:Feja; added Category:Feja në Shqipëri using HotCat |
|||
Rreshti 1:
[[Skeda:Attachmentwh5.jpg|parapamje|
'''Argjipeshkvia katolike Tiranë-Durrës''' (Latinisht: Archidioecesis Tiranensis-Dyrracenus) ekziston qysh nga shekulli XIII dhe përpara ishte njohur si Metropoli i EPIRUS NOVUS, që ka qenë një nga emrat të [[Durrësi]]t. Durrësi si qytet ilirik është themeluar që në shekullin IV para Krishtit. Njihej me dy emra tjetër, DYRRACHIUM dhe EPIDAMNUS. Më gjatë flet vepra e Daniel Farlatit, “ILLYRICUM SACRUM” (Iliria e Shenjte), botuar në latinisht në Venedikt në vitin 1917. Libri përbëhet nga tetë volume të mëdha me më shumë se 500 faqe secili. Volumi i shtatë rreshton historinë kishtare kryesisht nga Dalmacia deri në kufi me Greqinë. Ky volum është i përkthyer në gjuhën shqipe. Durrësi, si dioqezë Metropoli, në shekuj të parë të krishterimit, d.m.th. rreth shekullit III e pas kishte 20 dioqeza sufragane, mbi të cilat flet gjerë e gjatë Farlati.
Rreshti 7:
Në vitin 1640 tregohet se kryeipeshkvi i Durrësit, që kishte rezidencën e tij në Shna Prende të Kurbinit, në personin e Rafael K’Ambrosias, për lehtësi komunikacioni, e vendosi selinë e tij në Delbnisht, po të Kurbinit, deri në vitin 1937, kur Mons. Vinçens Prendushi e rivendosi në Durrës.
Kryedioqeza e Durrësit ka pasur në mënyrë të pandërprerë barinjtë e vet deri më Imzot Vinçens Prendushin që vdiq në burgun e Durrësit më 1949, më pas ndoqën Vikarët Dioqezanë Mons. Pjetër Dema, Don Luigj Gashi e Don Zef Bici dhe i fundit Don Ndoc Sahatçia i dioqezës së Lezhës. Në fillim të vitit 1967 të gjitha kishat e Shqipërisë u mbyllen, shumë u prishen e të tjera u përdoren për përdorime profane. Sigurisht të gjitha pronat e kishës janë sekuestruar nga shteti.
Më [[
== Shiko edhe ==
|