Versioni i datës 15 korrik 2018 07:05 redakto Alrax1 (diskuto \| kontribute) Përdorues automatikisht të kontrolluar, Redaktorët, Kontrolluesit 602 edits Sqarova disa hollësi, saktësova sintaksën e fjalisë së fundit për t'i dhënë kuptim më të qartë fjalisë. Etiketa: Përpunim pamor ← Redaktim më i vjetër		Versioni i datës 28 tetor 2020 12:48 redakto zhbëje Saklanan gerçekler (diskuto \| kontribute) Përdorues automatikisht të kontrolluar, Redaktorët 2.451 edits vNo edit summary Ndryshimi më pas →
Rreshti 18: Pas luftës, Malaparte ishte dhe regjizor i filmit ''Il Cristo proibito'' (Krishti i ndaluar, 1950), i cili arriti të marrë një çmim special në festivalin e parë kinematografik në Berlin, megjithëse me sukses të pakët publik. Edhe tre dramat e tij, njëra mbi jetën e shkrimtarit që duket se i pati ndikuar më shumë, Marcel Proustit (''Du côté de chez Proust,'' 1948), një mbi atë të Karl Marksit (''Das Kapital'', 1949), dhe ''Anche le donne hanno perso la guerra'' (Luftën e humbën edhe gratë, 1954) nuk patën shumë sukses.<ref>{{Cite web\|url=https://www.berlinale.de/en/archiv/jahresarchive/1951/03_preistr_ger_1951/03_Preistraeger_1951.html\|title=Berlinale Prize&Honours 1951}}</ref><ref>{{Cite web\|url=https://greencardamom.github.io/BooksAndWriters/malapart.htm\|title=Zëri Curzio Malaparte në kirjasto.sci.fi, e ruajtur në GitHub}}</ref> Politikisht, ai u afrua fillimisht me udhëheqësin komunist italian Palmiro Togliatti, dhe më vonë me [[Mao Ce ~~Dun\|Mao Ce Dunin~~Duni]]n, të cilin edhe e takoi personalisht gjatë një vizite në Kinë një vit para vdekjes në Romë nga kanceri në mushkëri.<ref>{{Cite journal\|last=Beyer\|first=Frank\|date=25 maj 2018\|title=When Malaparte Met Mao\|url=https://chinachannel.org/2018/05/25/malaparte/\|journal=Los Angeles Review of Books China Channel\|volume=\|pages=\|via=}}</ref> Pa e menduar se do mposhtej nga kanceri, Malaparte atë vit bëri plane për të udhëtuar me biçikletë përmes Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Casa Malaparte-n në Capri ai ia la trashëgimi Republikës Popullore të Kinës që të përdorej si qendër shkëmbimesh kulturore mes Italiasë dhe Kinës Popullore, por qeveria italiane përfitoi nga fakti se Italia nuk e njihte Kinën komuniste për ta anulluar atë testament.<ref name=":1" /> Ajo tani është muze në administrim të një fondacioni kulturor italian.<ref>{{Cite web\|url=https://www.archdaily.com/777627/architecture-classics-villa-malaparte-adalberto-libera\|title=Architecture Daily}}</ref> Një prift jezuit i cili qëndroi me të në shtratin mortor tha pas vdekjes së Malapartes se shkrimtari, një ateist i deklaruar gjatë jetës së vet, u pagëzua katolik në momentet e fundit të saj.<ref>{{Cite journal\|last=Randall\|first=Frederika\|date=28 gusht 1998\|title=Curzio Malaparte --A Dandy in Hell\|url=https://www.wsj.com/articles/SB90424034275838500\|journal=Wall Street Journal\|volume=\|pages=\|via=}}</ref><ref>{{Cite web\|url=https://www.poetryfoundation.org/poets/curzio-malaparte\|title=Curzio Malaparte -- The Poetry Foundation}}</ref><ref>{{Cite journal\|last=McAdams\|first=C. Michael\|date=1998\|title=CROATIA: MYTH AND REALITY\|url=http://www.studiacroatica.org/libros/mythe/mcan02.htm\|journal=Studia Croatica\|volume=\|pages=\|via=}}</ref><ref>{{Cite journal\|last=Rossi\|first=Gianni\|date=16 korrik 2008\|title=Malaparte, Igor Man: «Fu vera conversione»\|url=\|journal=Toscana oggi\|volume=\|pages=\|via=}}</ref>

Curzio Malaparte: Dallime mes rishikimesh