[Redaktim i kontrolluar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
No edit summary
Rreshti 45:
 
Ndërsa Hamurabi ndihmohej gjatë luftës në jug nga aleatët e tij nga veriu, mungesa e ushtarëve në very solli trazira.<ref name="VM31"/> Duke vazhduar zgjerimin e tij, Hamurabi ktheu sytë nga veriu dhe shtypi revoltën dhe pak më vonë mundi Eshnunën.<ref>{{harvnb|Van De Mieroop|2005|pp=40–41}}</ref> Më pas ushtria babilonase pushtoi shtetet e mbetura veriore, përfshirë ish aleatët e Nabilonisë, Marin, ndonëse është e mundur që pushtimi i Marit të ketë qenë një dorëzim pa një luftë apo konflikt të vërtetë.<ref>{{harvnb|Van De Mieroop|2005|pp=54–55}}</ref><ref>{{harvnb|Van De Mieroop|2005|pp= 64–65}}</ref><ref name="Ar45">{{harvnb|Arnold|2005|p=45}}</ref> Në pak vjet, Hamurabi kishte arritur të bashkonte tërë Mesopotaminë nën sundimin e tij.<ref name="Ar45"/> Nga qytetet-shtetet e mëdha në rajon, vetëm Alepo dhe Katna në perëndim të Sirisë ruajtën pavarësinë.<ref name="Ar45"/> Megjithatë, një mbishkrim i Hamurabit është gjetur aq larg në veri, në Dijarbakir, ku ai vetëshpllet "Mbret i Amoritëve".<ref>{{cite book|title=The Empire of the Amorites|author=Clay, Albert Tobias|publisher=[[Yale University Press]]|year=1919|pages=97}}</ref>
 
Një numër i madh tabletash, që i datojnë kohës së Hamurabit dhe pasardhësve të tij, janë zbuluar, ashtu si edhe 55 letra të tij.<ref>{{harvnb|Breasted|2003|p=129}}</ref> Këto letra japing një përshtypje të drejtimit të një perandorie, që nga marrja e masave për përmbytjet dhe korrigjimi i kalendarit, deri në të kujdesurit për bagëtitë e shumta të Babilonisë.<ref>{{harvnb|Breasted|2003|pp=129–130}}</ref> Hamurabi vdiq dhe ia trashëgoi perandorinë djalit të tij Samsu-iluna rreth vitit 1750 p.e.r.<ref>{{harvnb|Arnold|2005|p=42}}</ref>
 
==Shënime==