Radikalizmi
Radikalizmi apo radikalizimi është procesi me të cilin një individ ose një grup arrin të adoptojë pikëpamje gjithnjë e më radikale në kundërshtim me një status quo politike, shoqërore ose fetare. Idetë e shoqërisë në përgjithësi formojnë rezultatet e radikalizimit. Radikalizimi mund të rezultojë në veprime të dhunshme dhe jo të dhunshme – literatura akademike fokusohet në radikalizimin në ekstremizëm të dhunshëm (RVE) ose radikalizimin që çon në akte terrorizmi.[1][2][3] Rrugë të shumta të veçanta mund të nxisin procesin e radikalizimit, i cili mund të jetë i pavarur, por zakonisht përforcohet reciprokisht.[4][5]
Radikalizimi që ndodh nëpër rrugë të shumta përforcuese rrit në masë të madhe elasticitetin dhe vdekjen e një grupi. Për më tepër, duke kompromentuar aftësinë e një grupi për t'u përzier me shoqërinë jo radikale dhe për të marrë pjesë në një ekonomi moderne, kombëtare ose ndërkombëtare, radikalizimi shërben si një lloj kurthi sociologjik që nuk u jep individëve vend tjetër për të shkuar për të kënaqur nevojat e tyre materiale dhe shpirtërore.[6]
Përkufizimet
RedaktoNuk ka një përkufizim të pranuar botërisht të radikalizimit. Një nga vështirësitë me përcaktimin e radikalizimit duket se është rëndësia e kontekstit për të përcaktuar atë që perceptohet si radikalizëm. Prandaj, radikalizimi mund të nënkuptojë gjëra të ndryshme për njerëz të ndryshëm. E paraqitur më poshtë është një listë e përkufizimeve të përdorura nga qeveri të ndryshme.
Bashkimi Evropian
RedaktoKomisioni Evropian përcaktoi dhe shpiku termin "radikalizim" në vitin 2005 si vijon: "Radikalizim i dhunshëm" është fenomeni i njerëzve që përqafojnë mendime, pikëpamje dhe ide që mund të çojnë në akte terrorizmi siç përcaktohet në nenin 1 të Vendimit Kuadër për Lufta kundër terrorizmit. Termi "radikalizim i dhunshëm" e ka origjinën në qarqet e politikave të BE-së dhe u krijua pas bombardimeve në Madrid të 11 marsit 2004. Ai nuk u përdor gjerësisht në shkencat sociale si koncept, por padyshim i referohet një procesi socializimi që çon në përdorimin e dhunës. Në një raport inicues të Grupit të Ekspertëve të Komisionit Evropian për Radikalizimin e Dhunshëm – bazuar në katër studime të thelluara – paradigma e kërkimit është hapur për kërkime të mëtejshme shkencore, e shoqëruar gjithashtu nga grante kërkimore dhe financime nëpërmjet programeve të ndryshme kërkimore të sigurisë.
Mbretëria e Bashkuar
RedaktoZyra e Brendshme e Mbretërisë së Bashkuar, agjencia mëmë e MI5, e përkufizon radikalizimin si "Proces me të cilin njerëzit vijnë për të mbështetur terrorizmin dhe ekstremizmin e dhunshëm dhe, në disa raste, më pas bashkohen me grupet terroriste". Raporti i MI5 mbyllet duke thënë se asnjë masë e vetme nuk do të reduktojë radikalizimin në Mbretërinë e Bashkuar dhe se mënyra e vetme për ta luftuar atë është duke synuar grupet vulnerabël në rrezik dhe duke u përpjekur t'i asimilojë ato në shoqëri. Kjo mund të përfshijë ndihmën e të rinjve për të gjetur punë, integrimin më të mirë të popullsive emigrante në kulturën lokale dhe riintegrimin efektiv të ish-të burgosurve në shoqëri.
Kanadaja
RedaktoPolicia e Montuar Mbretërore Kanadeze e përkufizon radikalizimin si "proces me të cilin individët - zakonisht të rinjtë - njihen me një mesazh dhe sistem besimi të hapur ideologjik që inkurajon lëvizjen nga besimet e moderuara drejt pikëpamjeve ekstreme". Ndërsa të menduarit radikal nuk është aspak problematik në vetvete, ai bëhet një kërcënim për sigurinë kombëtare kur qytetarët ose banorët kanadezë përkrahin ose përfshihen në dhunë ose veprime të drejtpërdrejta si një mjet për të promovuar ekstremizmin politik, ideologjik ose fetar. Nganjëherë i referuar si "terrorizëm vendas", ky proces radikalizimi është referuar më saktë si radikalizimi në familje që çon në dhunë terroriste.
Danimarka
RedaktoShërbimi Danez i Sigurisë dhe Inteligjencës (PET) e përkufizon radikalizimin si "një proces me të cilin një person në një masë në rritje pranon përdorimin e mjeteve jodemokratike ose të dhunshme, duke përfshirë terrorizmin, në një përpjekje për të arritur një objektiv specifik politik/ideologjik".
UNESCO
RedaktoNë një raport kërkimor të UNESCO-s (Organizata e Kombeve të Bashkuara për Arsimin, Shkencën dhe Kulturën) mbi ndikimin e internetit dhe mediave sociale mbi të rinjtë dhe ekstremizmin e dhunshëm, diskutohet vështirësia e përcaktimit të radikalizimit. Bëhet një dallim "midis një procesi radikalizimi, një procesi të radikalizimit të dhunshëm (legjitimimi i adoptimit të dhunës) dhe akteve të dhunës". Për qëllimet e raportit të UNESCO-s, radikalizimi përcaktohet nga këto tre pika:
- "Kërkimi i individit për kuptimin themelor, origjinën dhe kthimin në një ideologji rrënjësore;
- "Individi si pjesë e adoptimit të një grupi të një forme të dhunshme të zgjerimit të ideologjive rrënjësore dhe objektivave të lidhura opozitare;
- “Polarizimi i hapësirës sociale dhe ndërtimi kolektiv i një ideali të kërcënuar ‘ne’ kundër ‘ata’, ku të tjerët çnjerëzohen nga një proces kok turku.[7]
Shiko edhe
RedaktoReferime
Redakto- ^ Radicalisation Processes Leading to Acts of Terrorism. A concise Report prepared by the European Commission's Expert Group on Violent Radicalisation. Brussels Retrieved at: https://www.clingendael.org/sites/default/files/pdfs/20080500_cscp_report_vries.pdf
- ^ Borum, Randy. Radicalization into Violent Extremism I: A Review of Social Science Theories. Journal of Strategic Security. Vol. 4 Issue 4. (2011) pp. 7–36
- ^ Schmid, A. P. (2013-03-27). "Radicalisation, De-Radicalisation, Counter-Radicalisation: A Conceptual Discussion and Literature Review". The International Centre for Counter-Terrorism – The Hague (ICCT). Arkivuar nga origjinali më 7 dhjetor 2019. Marrë më 16 korrik 2023.
{{cite journal}}: Burimi journal ka nevojë për|journal=(Ndihmë!); Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ McCauley, C., Mosalenko, S. "Mechanisms of political radicalization: Pathways towards terrorism," Terrorism and Political Violence (2008). 416
- ^ Royal Canadian Mounted Police. Radicalization: A Guide for the Perplexed. National Security Criminal Investigations. June 2009.
- ^ Berman, Eli (2009). "Why are religious terrorists so lethal?". Radical, Religious, and Violent: The New Economics of Terrorism. MIT Press (publikuar 2011). fq. 19. ISBN 9780262258005. Marrë më 18 shtator 2020.
An objective examination of numerous successful communities of faith reveals that they often stand on two pillars. The first is their ability to meet the spiritual needs of their members [...]. The second pillar is an ability to provide more tangible services, social and economic [...].
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Alava, Séraphin, Divina Frau-Meigs, and Ghayada Hassan (2017). "Youth and violent extremism on social media: mapping the research". unesdoc.unesco.org. fq. 1–161. Marrë më 2019-05-12.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Emra të shumëfishtë: lista e autorëve (lidhja)