Sophia Loren

Sophia Loren (Rome,20 Shtatore 1934) është një aktore italiane me nënshtetësi franceze, e konsideruar si një nga aktoret më të mëdha në historinë e kinemasë.

Sophia Loren

Karriera

Instituti Amerikan i Filmit e renditi të 21-tën në mesin e interpretuesve më të mira femra të të gjitha kohërave dhe ajo u nderua me një yll në Hollywood Walk of Fame.

Gjatë karrierës së saj ajo u drejtua, ndër të tjera, nga Sidney Lumet, Charlie Chaplin, Martin Ritt dhe luajti së bashku me Marcello Mastroianni, Marlon Brando, Cary Grant, John Wayne, dhe me shumë aktor të tjerë.

Ajo ka fituar çmime të shumta, duke përfshirë edhe dy Academy Awards, pesë Golden Globe Awards, një Luanin e Artë një Grammy Award, Ariun e Artë për të arriturat e saj në jetë, një çmim BAFTA dhe shumë çmime të tjera kinematografike.

Biografia

Sofia Costanza Brigida Villani Scicolone lindi në Romë, bijë e Romilda Villani (1910-1991), mësuese pianoje dhe Riccardo Mario Claudio Scicolone (1907-1976), biznesmen në sektorin e pasurive të patundshme. Nëna e saj kishte fituar një konkurs në vitin 1932 për të shkuar në Hollywood si imituese e Greta Garbo, por për shkak të kundërshtimit të fortë të prindërve të saj ajo hoqi dorë. Babai (djali i Markezit të Agrigento Scicolone Murillo) njohu atësinë e fëmijës, të cilen ai e thirri me emrin e nënës së tij, Sofia, me origjinë veneciane; megjithatë, ai gjithmonë refuzoi të martohej me Romilda, e cila, për shkak të kufizimeve ekonomike u zhvendos me Sofjen e vogël nga Roma në Pozzuoli me familjen e saj ku Sofja kaloi fëmijërinë dhe adoleshencën e hershme, gjatë Luftës së Dytë Botërore, në kushte të pasigurta ekonomike .

Porti dhe depoja e municioneve Pozzuoli shpesh bombardoheshin nga forcat ajrore të Aleatëve dhe gjatë njërit prej këtyre sulmeve, ndërsa Sofia vrapoi në strehën e bombave, u godit nga një copëz që i plagosi mjekrën. Pas këtij incidenti, familja u zhvendos në Napoli, ku ata u pritën nga të afërm të largët; qyteti i ri dhe kultura e tij, dhe në veçanti Pozzuoli, do të jetë vazhdimisht i pranishëm në jetën dhe karrierën e Loren. Pas luftës, së bashku me familjen e saj, ajo u kthye në Pozzuoli ku gjyshja e saj Luisa hapi një piano-bar në dhomën e ndenjes, duke shitur pije alkoolike ndërsa Romilda(nëna e Sofie-s) luante piano, motra e saj Maria këndonte dhe Sofia kujdesej për tavolinat dhe lante pjatat.

Fillimet

Në vitet e pesëmbëdhjeta ajo fitoi konkursin e saj të parë të bukurisë dhe me çmimin e parave u kthye në Romë me nënën e saj në kërkim të suksesit, por të dya u denoncuan nga babai i cili nuk pranoi karrierën e vajzës së tij në botën e argëtimit, për një aktivitet të pretenduar prostitucioni, por gjithçka u zgjidh me një sqarim para policisë. Në Romë ajo mori pjesë në konkurse të ndryshme bukurie, përfshirë Miss Italinë në 1950 ku u zgjodh Miss Eleganca, ajo gjithashtu mori pjesë në filma të ndryshëm kinematografikë si aktore e prapaskenave (pa ndonje role te rendesishem) ose në role margjinale që gradualisht i sollën shikueshmëri, duke u përqendruar në cilësitë e saj estetike. Në vetëm një vit kishte rreth pesëmbëdhjetë filma.

Pika e kthesës erdhi kur, në vitin 1951, ajo takoi producentin Carlo Ponti i cili e vuri re në një konkurs bukurie, ku ajo ishte e ftuar, dhe të nesërmen ai e priti atë në studion e tij për një intervistë dhe, i impresionuar nga potenciali i saj, i ofroi asaj një kontratë shtatë-vjeçare. Në këtë periudhë ajo filloi të përdorë emra skenik, duke e quajtur veten fillimisht Sofia Lazzaro dhe më pas Sophia Loren, në mënyrë që të paraqitej në një mënyrë më "ndërkombëtare" me sugjerimin e producentit Goffredo Lombardo i cili u frymëzua nga ai i aktores suedeze Marta Toren.

Filmat e viteve 1950

Një nga rolet e para të rëndësishëm me emrin e ri ishte përkrah Alberto Sordi, duke luajtur Kleopatrën. Vitin pasues ajo do të xhirojë filma të tjerë në role dytësore; në të njëjtin vit ajo gjithashtu do të luajë role kryesore në komeditë e famshme të tilla si në L'oro di Napoli. të cilin Vittorio De Sica donte t'i besonte asaj vetëm pak pasi e kishte takuar dhe pas një interviste të shkurtër; pas asaj filmi tjetër "Sa keq qe ajo është një mashtruese", nga Alessandro Blasetti (bazuar në një histori të shkurtër nga Alberto Moravia ), ku takon për herë të parë Marcello Mastroianni me të cilin do të bëjë filma të shumtë në të ardhmen; këtu ajo luan një hajdute të re e cila do të përpiqet me bukurinë e saj të bollshme të rregullojë taksistin e ndershëm Paolo, i cili do të mbrojë veten me të gjitha mënyrat si nga Lina e re ashtu edhe nga babai i saj, Profesor Stroppiani, i luajtur nga Vittorio De Sica.

Të gjashtëdhjetat: suksesi ndërkombëtar

E ndarë mes Italisë dhe Hollywood-it, për tërë dekadën ajo luajti filma të suksesshëm me yjet më të mëdhenj, të drejtuar nga regjisorë si Vittorio De Sica, Charlie Chaplin, në veçanti me De Sica, me të cilin xhiron tetë filma. Me kalimin e kohës ajo u njoh si një ikonë e kinemasë italiane

Të shtatëdhjetat

Suksesit profesional i shtohet gëzimi i mëmësisë kur, pas dy përpjekjeve fatkeqe, lindin dy fëmijë: Carlo Jr në 1968 dhe Edoardo në 1973.

Disa nga filmat e saj të viteve e shtatëdhjeta janë:

"Gruaja e priftit" ;

"Angela" e shumë filma të tjerë.

Tetëdhjetat dhe nëntëdhjetat

Në vitin 1999 ishte Sofia Loren ajo që dha Oskarin për filmin e Roberto Benigni . E paharrueshme është skena në të cilën, me thirrjen e aktores "Dhe Oskari shkon. . . Robberto ", aktori arrin në skenën e Akademisë duke ecur mbi kurrizin e kolltuqeve.

Viti 2020

Në vitin 2020 ajo ishte protagoniste e "Jetës para vetës" drejtuar nga djali i saj Edoardo Ponti. Më 11 maj 2021, gjatë ceremonisë David di Donatello asaj iu dha "Davidi" (Çmim i filmit i cili jepet çdo vit nga "Accademia del Cinema Italiano") si aktorja më e mirë kryesore. Në këtë mënyrë, në moshën 86 vjecare, ajo zyrtarisht bëhet aktorja më e vjetër që ka fituar "David di Donatello" për aktorën më të mirë kryesore.

Jeta private

Sophia Loren u takua me Carlo Ponti në 1950, kur ajo ishte 16 vjeç dhe ai 38. Ponti ishte martuar me Giuliana Fiastri, me të cilën u martua në 1946 dhe me të cien kishte dy fëmijë: Guendalina (1951) dhe Alexandre (1953). Në vitin 1956 Ponti shkoi në Meksikë, ku u divorcua nga Giuliana dhe më 17 Shtator 1957 u martua me Sofinë.