Sprachbund-i ballkanik
Sprachbund-i ballkanik ose zona e gjuhëve ballkanike është një zonë gjuhësore me veçori të përbashkëta në gramatikë, sintaksë, fjalor dhe fonologji midis gjuhëve të Ballkanit. Në këto gjuhë gjenden disa veçori, ndonëse jo të gjitha këto dukuri zbatohen për secilën gjuhë. Sprachbund-i ballkanik është një shembull i theksuar i konceptit sprachbund.
| Ballkanike | |
|---|---|
| Shpërndarja gjeografike | Ballkani |
| Gjuhët | |
Gjuhët e sprachbund-it ballkanik kanë ngjashmëri mes vete, pavarësisht se u përkasin degëve të ndryshme të familjes gjuhësore (gjenetike). Degët e gjuhëve sllave, helene, romane, shqipe dhe indo-ariane i përkasin të gjitha familjes së madhe indoevropiane dhe gjuha turke është joindoevropiane.
Disa nga gjuhët i përdorin këto veçori për gjuhën e tyre standarde (d.m.th. ato, atdheu i të cilave shtrihet pothuajse tërësisht brenda rajonit) ndërsa popullsitë e tjera, për të cilat toka nuk është një vatër kulturore (pasi kanë komunitete më të gjera jashtë saj) mund të përvetësojnë ende tiparet për regjistrin e tyre vendor.
Ndonëse disa nga këto gjuhë mund të kenë pak fjalor, gramatikat e tyre kanë ngjashmëri shumë të gjera; për shembull:
- Kanë sisteme të ngjashme rasore, në ato që kanë ruajtur sistemet gramatikore të rasës dhe zgjedhimit të foljeve.
- Të gjitha janë bërë gjuhë më analitike, megjithëse në shkallë të ndryshme.
- Disa nga ato gjuhë shënojnë dëshmi, gjë që është e pazakontë në mesin e gjuhëve indoevropiane dhe ka të ngjarë të jetë frymëzuar nga kontakti me turqishten.
Arsyeja për këto ngjashmëri është një problem i pazgjidhur midis ekspertëve. Të përbashkëtat gjenetike, kontaktet gjuhësore dhe historia gjeopolitike e rajonit duket se janë faktorë të rëndësishëm, por shumë nuk pajtohen për specifikat dhe shkallën e këtyre faktorëve.