Takashi Nagai

Takashi Nagai (Japonisht: 永井 隆, Nagai Takashi; 3 shkurt 1908 - 1 maj 1951) ishte një mjek katolik i specializuar në radiologji, një autor dhe i mbijetuar i bombardimeve atomike të Nagasakit. Jeta e tij pasuese e lutjes dhe shërbimit e fitoi titullin e dashur "shenjtori i Urakamit" dhe më pas u nderua me titullin Shërbëtor i Perëndisë, hapi i parë drejt shenjësisë katolike.

Takashi Nagai
U lind në	3 shkurt 1908 Matsue, Prefektura Shimane, Japoni
Vdiq	1 maj 1951 Nagasaki, Japoni
Kombësia	Japonez
Karriera shkencore
Fushat	Radiologjia

Jeta e hershme

Takashi Nagai kishte një lindje të vështirë që rrezikonte jetën e tij dhe nënës së tij. Familja e tij ishte shumë e arsimuar. Babai i tij, Noboru Nagai, u stërviti në mjekësinë perëndimore; gjyshi i tij (nga babai), Fumitaka Nagai, ishte praktikues i mjekësisë tradicionale bimore; dhe nëna e tij, Tsune, ishte pasardhëse e një familjeje të vjetër samurai.

Nagai u rrit në zonën rurale të Mitoya dhe u rrit në bazë të mësimeve të Konfuci dhe të fesë Shinto. Në vitin 1920, ai filloi studimet e tij të mesme në konviktin e shkollës së mesme Matsue pranë shtëpisë së kushërinjve të tij. Ai u bë gjithnjë e më i interesuar me ateizmin përreth, por ishte kurioz për krishterimin.

Konvertimi në Katolizëm

Më 9 qershor 1934, Nagai mori pagëzimin në besimin katolik. Ai zgjodhi emrin e krishterë Paul dhe i propozoi Midorit. Ata u martuan në gusht dhe kishin katër fëmijë: një djalë, Makoto (3 prill 1935 - 4 prill 2001) dhe tre vajza, Ikuko (7 korrik 1937 - 1939), Sasano i cili vdiq pak pas lindjes së saj dhe Kayano (18 gusht 1941 - 2 shkurt 2008).

Lufta e Dytë Botërore

Pasi Japonia shpalli luftë në Shtetet e Bashkuara më 8 dhjetor 1941, Nagai pati një prezent të zymtë: qyteti i tij mund të shkatërrohej gjatë kësaj lufte.

Ai mori doktoratën e tij në vitin 1944. Më 26 prill 1945, një bastisje ajrore në Nagasaki lanë viktima të shumta. Spitali ishte i mbingarkuar. Takashi i kaloi ditët dhe netët duke shërbyer të plagosurit në departamentin e tij të radiologjisë. Në qershor të vitit 1945, ai u diagnostikua me leukemi dhe iu dha një jetëgjatësi prej tre vjetësh. Kjo sëmundje ishte ndoshta për shkak të ekspozimit të tij ndaj rrezeve rentgen gjatë ekzaminimeve radiologjike që ai kryente me anë të vëzhgimit të drejtpërdrejtë, pasi që filmat nuk ishin në dispozicion gjatë periudhës së luftës. Ai i foli Midorit për sëmundjen e tij dhe ajo i tha Nagait: "Nëse jeton ose vdes, është për lavdinë e Perëndisë".

Në mbrëmjen e 6 gushtit, Nagai mësoi se një bombë atomike ishte hedhur nga amerikanët në Hiroshima. Me Midori, ai vendosi t'i çonte fëmijët e tyre në Matsuyama, 6 km larg në fshat, shoqëruar nga nëna e Midorit.

Vdekja

Më 1 maj 1951, ai kërkoi që të transportoheshin në spitalin e kolegjit, në mënyrë që studentët e mjekësisë të mund të vëzhgonin momentet e fundit të një njeriu që përgatiste të vdiste nga leuçemia. Ai zgjati ditën e shtrimit në spital për të pritur statujën e Zonjës, një dhuratë nga Shoqata Mjekësore Katolike Italiane.

Gjendja e Nagait ishte e stabilizuar deri në mbrëmje. Sidoqoftë në ora 21:40, Nagai kishte marramendje dhe humbi vetëdijen. Pas dy injeksioneve të kardiotikëve, ai rifitoi vetëdijen e tij dhe u lut. Pastaj e mori kryqin nga dora e djalit të tij, Makoto, i cili nxituan në dhomë, dhe menjëherë pasi ai bërtiti fjalët "Ju lutem lutuni!" Nagai dha frymën e tij të fundit në orën 21:50. Ai vdiq në moshën 43 vjeçare.

Varrimi i tij u bë më 3 maj nga Paul Aijirō Yamaguchi përball katedrales. Më 14 maj u mbajt një cemeroni zyrtare në përkujtim të Nagait.