Trashëgimia kulturore
Trashëgimia kulturore është trashëgimi fizike e artefakteve dhe objekteve (atributeve) të një grupi ose të shoqërisë të cilat janë të trashëguara nga gjeneratat e kaluara, tek gjeneratat e tashme me qëllim të kujdesit për të mirën e brezave të ardhshëm. Trashëgimia kulturore përfshin pronën kulturore e njohur edhe si kultura materiale (të tillë si ndërtesat, monumentet, peizazhet, librat, veprat e artit dhe objektet e ndryshme), kulturën shpirtërore, (të tilla si folklori, traditat, gjuha dhe njohurit tradicionale), si dhe trashëgiminë natyrore (duke përfshirë peisazhet e rëndësishme kulturore).
Akti i qëllimshëm i ruajtjes së trashëgimisë kulturore për të ardhmen është i njohur si konservim (anglisht: preservation).
Llojet e trashëgimisë
RedaktoKultura materiale
Redakto- Muzeologjia
- Shkenca arkivore
- Konservimi (i trashëgimisë kulturore)
- Konservimi artistik
- Konservimi arkeologjik
- Konservimi arkitektonik
- Arkiva filmike
- Konservimi i regjistrimeve fonografike
- Konservimi digjital
Kultura shpirtërore
Redakto- folklori
- historia orale
- ruajtja e gjuhës
Trashëgimia natyrore
RedaktoAspektet e ruajtjes dhe konservimit të trashëgimisë natyrore përfshijnë:
- Konservimi i varieteteve të rralla
- Bimët e rralla nacionale
Lëvizja e trashëgimisë botërore
RedaktoShumë e rëndësishme është edhe Konventa në Lidhje me Mbrojtjen e Trashëgimisë Kulturore dhe Natyrore Botërore, që është miratuar nga Konferenca e Përgjithshme e UNESCO-s në vitin 1972. Deri në vitin 2011, numri i vende të deklaruara si Vende të Trashëgimisë Botërore kishte arritur në 936: 725 kulturore, 183 natyrore, dhe 28 prona të përziera, në 153 vende. Secili prej këtyre vendeve konsiderohet i rëndësishme për bashkësinë ndërkombëtare.
Trashëgimia kulturore nënujore është e mbrojtur nga Konventa e UNESCO-s për Mbrojtjen e Trashëgimisë Kulturore Nënujore. Kjo konventë është një instrument ligjor në ndihmë shteteve palë për të përmirësuar mbrojtjen e trashëgimisë së tyre kulturore nënujore.[1]
Si shtesë e kësaj, UNESCO e ka filluar përcaktimin e Trashëgimisë artistike dhe jomateriale të Njerëzimit. Komiteti i të Drejtave Ekonomike, Sociale dhe Kulturore si pjesë e Këshillit Ekonomik dhe Social të Kombeve të Bashkuara, me nenin 15 të Besëlidhjes së saj kishte kërkuar futjen e parimeve sipas të cilave trashëgimia kulturore është e mbrojtur si pjesë e një të drejtë themelore të njeriut.
Dokumentet dhe organet kryesore ndërkombëtare përfshijnë:
- Karta e Athinës, 1931
- Pakti Roerich, 1935
- Konventa e Hagës për Mbrojtjen e Pasurisë Kulturore në Rast Konflikti të Armatosur, 1954, (me një përkufizim të trashëgimisë kulturore si pika të veçanta të miratuara nga disa ligje nacionale)
- Karta e Venecias, 1964
- Karta e Barcelonës, 2002 (lidhur me kujdesin ndaj anijeve detare)
- ICOMOS
- Komiteti Ndërkombëtar Blue Shield (Menaxhimi i Fatkeqësive Natyrore dhe Njerëzore).
- Instituti Ndërkombëtar për Konservim
Shih edhe
RedaktoReferime
Redakto- ^ Kjo konventë është një instrument ligjor në ndihmë shteteve ose palëve për të përmirësuar ruajtjen e trashëgimisë së tyre kulturore nënujore
Lidhje të jashtme
Redakto- Cultural heritage policy - history and resources Getty Museum - list of major international cultural heritage documents, charters, and treaties
- UNESCO World Heritage Centre – Official website of the United Nations cultural heritage body
- International Council on Monuments and Sites
- International Council of Museums
- International Centre for the Study of the Preservation and Restoration of Cultural Property
- Inventory of Heritage Organisations in Europe (English, French, German and Dutch language)
- International Institute for Conservation of Historic and Artistic Works
- Cultural routes and landscapes, a common heritage of Europe (English and French language)
- EPOCH – European Research Network on Excellence in Processing Open Cultural Heritage
- Cultural heritage search engine
- Peace Palace Library - Research GuideArkivuar 12 shtator 2016 tek Wayback Machine
- National Council for Preservation Education
- Udhëzime udhëtimi për Trashëgimia kulturore nga Wikiudhëtime