Wikipedia

Anti-gjermanizmi

Ndjenjat Anti-Gjermane (ose gjermanofobia) janë përcaktuar si ndjenja frike apo urrejtje ndaj Gjermanise, dhe gjermaneve, dhe gjuhes gjermane.[1]

Artikull i palidhur
Artikull i palidhur
 Kjo faqe është e palidhur nga faqe të tjera.
Ndihmoni që faqet e tjera me temë të ngjashme të lidhen me të. (Data: shtator 2012)
Destroy this mad brute - propaganda amerikane

Shekulli i 19-te

Redakto

Rusia

Redakto

Në vitin 1860 Rusia përjetoi një shpërthim te gjermanofobise, i kufizuar kryesisht në një grup të vogël të shkrimtarëve në St Petersburg i cili kishte bashkuar rreth një gazetë të krahut të djathtë. Ajo filloi në 1864 me publikimin e një artikull nga një shkrimtar me pseudonimin "Shedoferotti", i cili propozoi që të t'i jepet autonomi Polonise dhe duhet te ruhen privilegjet e baronëve gjermane ne Republikat Balltike dhe Finlandë . Mikhail Katkov botoi një kritikë të ashpër të artikullit në Te rejat e Moskës e cila shkaktoi dyndjen e artikujve të zemëruar në të cilet shkrimtarët ruse shprehnin irritim e tyre me evropianët, disa nga të cilat përfshinin sulme të drejtpërdrejta kunder gjermanëve.

Ne vitit pasues, 1865, ne 100 vjetorin e vdekjes së Mikhail Lomonosov u shënua në të gjithë perandorisë ruse. Artikuj u botuan përmendur vështirësitë që kishte hasur Lomonosov nga anëtarët e jashtëm të Akademia e Shkencave Ruse, shumica e të cilave kishin qenë me origjinë gjermane. Autorët pastaj kritikuar studiuesit bashkëkohor gjerman për mospërfillje e tyre të gjuhës ruse dhe për artikuj shtypi në gjuhë të huaj kur marrin fonde nga populli rus. Ishte sugjeruar më tej nga disa shkrimtarë se qytetarët e Rusisë me origjinë gjermane të cilët nuk flasin rusisht dhe ndiqni besimit ortodoks duhet të konsiderohen si të huaj. Ai u propozoi gjithashtu se njerëzit me origjinë gjermane të ndaluar nga mbajtja postimet e diplomatike që ata nuk mund të ketë "solidaritet me lidhje në Rusi".

Megjithë fushatën e shtypit kundër gjermanëve, ndjenjat Germanophobic nuk ka zhvilluar në Rusi për çdo masë të gjerë, dhe vdiq jashtë, për shkak të rrënjëve të familjes perandorake gjermane dhe prania e shumë emra gjermanisht në rusisht elita politike.[2]

Mbreteria e Bashkuar

Redakto

Edhe pse komentet negative rreth Gjermania kishte filluar të paraqitet në Britani në 1860, pas fitores prusian në Franko-Prusiane në 1870/71 kritikat janë të shprehura në shtyp dhe në lindje të [romanit [pushtim] ] (p.sh.Beteja e Dorking ), shumë prej të cilave u përqëndrua në idenë se Britania mund të jetë viktimë e ardhshme të Gjermanisë.

Në 1887, etiketën Made in Germany u paraqit, dhe në 1896,e shtunë Review (Londër ) sugjeroi "të jetë i gatshëm për të luftuar Gjermani, si delenda Germania est" (Gjermania duhet të shkatërrohen).

Në Vitet 1890 atje ishte përhapur armiqësi ndaj të huajve në Britani, të drejtuara kryesisht kundër hebrenjve të Europës lindore, por edhe duke përfshirë edhe gjermanëve. Joseph Bannister besonin se banorët e Gjermanisë në Britani ishin kryesisht "kumar-roja e shtëpisë, hotel-derëtarëve, barbers, 'bullies', rekrutët arratisur, vaske-pranishmit, muzikantë rrugë, kriminelët, bakers, socialistët, punonjesit e lirë, etj . Intervistuarit për Komisionin Mbretëror për Qytetari i huaj Emigracioni besonin se gjermanët kanë qenë të përfshirë në prostitucion dhe vjedhje. Shumë njerëz të shikuarat gjermanët punojnë në Britani si kërcënues jetesë e britanikë duke qenë të gatshëm të punojnë për orë më të gjatë.

Anti-gjermane armiqësi u thellua në 1896 pas Kaiser Wilhelm II uroi Presidenti Kruger të Transvaal më i rezistonin agresion britanik. Sulmet mbi gjermanët në Londër janë raportuar në shtypin gjerman në kohë, por nuk duket të ketë ndodhur në fakt. Megjithatë, në vitin 1900 gjatë Lufta e Dytë Boer, një berber gjermanisht në Tottenham ka qenë akuzuar për pro-simpatitë Boer dhe sulmuan, dhe në 1901 ka pasur sulme ndaj gjermanëve të udhëtojnë me tren në Londër lindje.[3]

Fillimete shekullit te 20-te

Redakto

Pas nënshkrimit të mirëkuptim Cordiale në vitin 1904 ndërmjet Britanisë dhe Francës, qëndrimet ndaj Gjermanisë dhe banorët e Gjermanisë në Britani u bë shumë negativ. Një frikë e militarizmi gjerman zëvendësoi një admirim të mëparshëm për kulturën gjermane dhe letërsisë. Në të njëjtën kohë, gazetarët prodhuar një rrymë e artikuj mbi kërcënimin që vjen nga Gjermania.[3]

Në 1894 Alfred Harmsworth kishte porositur autorin William Le Queux për të shkruar romanin serialLufta e Madhe në Angli në 1897 , të cilat përfshinin Gjermani Franca dhe Rusia për të shtypur forcat e kombinuar Britani. Dymbëdhjetë vjet më vonë Harmsworth kërkuar atij që të përsëris këtë, duke premtuar mbështetjen e plotë të aftësive të tij reklamave frikshëm. Rezultati ishte bestsellinge pushtimit 1910i cili fillimisht u shfaq në formë serik nëDaily Mailnë vitin 1906 dhe ka qenë përmendur nga historianët si inducing një atmosferë të paranojë , histeri masive dhe Germanophobia që do kulm në panik Detare të 1908-09.[4] Në të njëjtën kohë teoritë e konspiracionit u concocted që kombinuar me Gjermanofobi me anti-semitizmit, në lidhje me kontrollin e supozuar e jashtëm të Britanisë, disa prej të cilave fajësoi hyrje të Britanisë në të Luftës Boer të financuesve ndërkombëtarë ", kryesisht me origjine gjermane dhe rrace hebraike "..[5] Shumica e këtyre ideve në lidhje me komplotet gjermanisht-hebre me origjinë nga shifrat e krahut të djathtë të tilla si Arnold Bardhë, Hilaire Belloc, dhe Leo Maxse, botimi i tij i fundit duke përdorur National Reviewpër përhapjen e tyre.

Lufta Pare Boterore

Redakto
Artikulli kryesor: German war crimes
 
German shelling of Reims Cathedral early in World War I

Stampa:Discrimination sidebar Në 1914, kur ushtria gjermane pushtuan Belgjikën neutral dhe mijëra veriore Francë shumë e civilëve belgë dhe frëngjisht ishin akuzuar për të qenë franga-tireurs dhe u ekzekutuan.[6] Këto akte, të cilat janë raportuar ne menyre te gjeneruar , u përdorën për të nxitur ndjenjat anti-gjermane dhe Fuqive Aleate prodhohet propagandë që gjermanët e paraqitur si[List [i termave të përdorura për gjermanët | Huns]]aftë për mizori pafund dhe dhunës. Ndikim Bryce Raporti, i cili ka dalë në maj 1915, ishte një llogari zyrtare të mizorive gjermane të kryera në muajt e para të Luftës që ishte promovuar gjerësisht në SHBA nga Zyra e Luftës Propaganda britanik; Raporti u sulmua më vonë për përdorimin e provave thashetheme dhe depozitimet pa dhënë betimin.[nevojitet citimi]

Mbreteria e Bashkuar

Redakto

Në Mbretërinë e Bashkuar, ndjenja anti-gjermane çoi në trazirat e rrallë, të dyshuar për sulmet mbi gjermanët dhe vjedhjet e dyqaneve në pronësi nga njerëz me emra kumbues gjermane, nganjëherë edhe duke marrë për një anti-semite ton.[7]

Rritja e anti-histeri gjermane e hodhi edhe dyshimin mbi monarkisë britanike dhe Mbreti George V u bindën për të ndryshuar emrin e tij gjerman te Sakse-Koburg dhe Gotha në Windsor dhe të heqin dorë nga të gjitha titujt e gjermanisht dhe stilet në emër të të afërmëve të tij që ishin lëndë britanik.[8] Në Mbretërinë e Bashkuar, raca e qenit bariu gjerman u riemërua në eufemistik "Alsatian"; Anglisht lukuni Club ri-e autorizuar vetëm përdorimin e 'gjermane Shepherd "si një emër zyrtar në vitin 1977.

Në Kanada, Ontario qytetit i Berlinit ndryshoi emrin e saj në shporet, pas Zoti shporet, foto shkëlqyeshëm në famshme "Zoti shporet Wants You" rekrutimin e kujt i bën.

Qëndrimet në Gjermani nuk kanë qenë krejtësisht negative midis trupave britanike në luftën kundër Perëndimor Front; shkrimtari britanik dhe autor , Nicholas Shakespeare citon këtë deklaratë nga një letër të shkruar nga gjyshi i tij gjatë Luftës së Parë Botërore:

Personalisht, mendimi im është se miqtë tanë ishin ne pozita më shumë të mira [sic] with the Germans, and would very much rather be fighting the French!

— Nicholas Shakespeare, Viktimat e para të luftës[9]

Ushtaret vlerësonin gjermanët për disiplinën dhe guximin e tyre :

Ishte një pamje e mirë për të parë gjermanët e ardhshme në formimin më të ngurta, në front të armëve tona makine .... ata ishin udhëhequr në përgjithësi nga një oficer në para që erdhën së bashku të vdekja e sigurt, te ftohte si një kastravec, me shpatën e tij të mbajtur drejt në frontin e tij dhe me përshëndetje.

— Nicholas Shakespeare, Viktimat e para të luftës[9]

Australia

Redakto
 
A 1915 Australian badge reflecting the Anti-German sentiment at the time.

Në Australi, një shpallje zyrtare e 10 gusht 1914 kërkohet të gjithë qytetarëve gjermane për të regjistruar domiciles e tyre në stacionin e policisë më të afërt dhe për paralajmërimin e autoritetit për çdo ndryshim të adresës. Sipas vonë huajt Kufizimi Rendit e 27 maj 1915, qytetarët e huaj armik i cili nuk kishte qenë internuar kishte për të raportuar në polici një herë në javë dhe mund të ndryshojë vetëm adresën me leje zyrtare. Një ndryshim të rendit Kufizimi në korrik 1915 qytetarët e huaj të ndaluar armikun dhe subjektet naturalized nga ndryshimi i emrit të tyre apo emrin e ndonjë biznes që u. Sipas Lufta e masave Akti e 1914 (i cili i shpëtoi Luftës së Parë Botërore), publikimi i materialeve në gjuhën gjermane është i ndaluar dhe shkollat e bashkangjitur Lutheran kishat ishin të detyruar të braktisin gjermane si gjuhë e mësimit ose janë mbyllur nga autoritetet. Dhe shoqatat e klubet gjermane kanë qenë gjithashtu të mbyllura.[10] Emrat origjinal gjerman e vendbanimeve dhe rrugëve janë ndryshuar zyrtarisht. Në South Australia,Grunthalu bë Verdun dheKrichauffu bëBeatty. Në New South Wales Germantown u bë Holbrook pasi komandanti i nëndetëses Norman Douglas Holbrook.[10] This pressure was strongest in South Australia where 69 towns changed their names, including Pertersburg, South Australia which became Peterborough (see Australian place names changed from German names).

Shumica e ndjenjes anti-gjermane është krijuar nga shtypi që u përpoqën për të krijuar idenë se të gjitha ato të lindjes me origjinë gjermane apo mbështetur Gjermani pa ndjenjen e kriticizmit. Një broshurë qarkulluar gjerësisht në 1915 deklaroi se "ka qenë mbi 3.000 spiunë gjermane të shpërndare në të gjithë shtetet". Propaganda anti-gjermane është frymëzuar edhe nga kompanitë vendase dhe britanikë të cilët ishin të etur për të marrë mundësi për të eleminuar Gjermani si një konkurrent në tregun australian. Gjermanët në Australi janë portretizuar gjithnjë si e keqe nga natyra e origjinës se tyre.[10]

Shtetet e Bashkuara

Redakto

Kur Shtetet e Bashkuara hynë në luftë në vitin 1917, disa emigrantë gjermane, dhe ndonjëherë edhe jo-emigrantët gjermanë, të cilët konsideroheshin si në gjermanisht (holandisht, skandinave, Zvicra), u shikoi me dyshim dhe sulmuan në lidhje me besnikërinë e tyre. Disa emigrantë gjerman në Shtetet e Bashkuara u gjykuan edhe, dënuar dhe burgosur, i akuzuar për kryengritje, thjesht për refuzimin që të zotohen për përpjekje Shtetet e Bashkuara të luftës.[11]

Rrugët e qytetit në Çikago me emra gjermanë u ndryshuan, me disa përjashtime që Gëte vuri në dukje dhe Friedrich Schiller, në lagjen Bregu Gold (e cila mbetet e njëjtë sot).

Qytetin e Berlinit, Michigan ishte riemëruar Marne, edhe pse në Berlin Raceway vendosur atje mban emrin origjinal qytetit.

In New Orleans, Berlin St. was renamed for General Pershing (head of the American Expeditionary Force), sauerkraut came to be called (by some) "liberty cabbage",[12] German measles became "liberty measles", hamburgers became "liberty sandwiches"[12] and Dachshunds became "liberty pups".[13]

Në Shtetet e Bashkuara në mes 1917-18, gjerman-amerikan shkolla dhe gazeta nga mijëra u detyruan të përgjithmonë ngushtë. Në qytete dhe qyteza në të gjithë kombit, dogji bibliotekat gjermane e tyre-libra në gjuhën publik burnings. Zyrtarët e qytetet gjermane me emrin që kishte është themeluar nga gjermano-amerikanët u frikësuar nga qarkut, shtetit, dhe zyrtarë të qeverisë federale në anglicizing emrat e tyre, dhe në shkatërrimin e të gjitha gjurmët e e trashëgimisë së tyre gjermane. Në të gjithë qytetet e Bashkuara Shtetet, gjermanisht-emra kumbues rrugë u ndaluan. Shumë familjet me një emër bombastik fundit gjerman u ndryshua tyre mbiemri. Shumica dërrmuese e gjermano-amerikanët, megjithatë, janë besnike në vendin e dytë dhe mijëra prej tyre ka shërbyer në ushtria e Shteteve të Bashkuara. [nevojitet citimi]

Gazetat në Nju Jork dhe vende të tjera që janë publikuar listat e banorëve emrat dhe adresat, të etiketuara si armikTë huajt, duke ftuar fqinjët e veprimeve armiqësore.

Ndjenja anti-gjermane mund të kenë qenë ushqyer nga 1916 bombardimit të Zi ishullit Tom para hyrjes në SHBA-së luftës, e cila ishte drejtuar dhe financuar nga oficerët e shërbimit të fshehtë gjerman nën mbulojë diplomatike.[14]

Djetvjecaret e Luftes se brendeshme

Redakto
 
British Empire Union poster
 
Polish poster, probably originating from a nationalist organization, claiming large parts of Germany and Czechoslovakia

Traktati i Versajës u konsiderua nga gjermanët si manifestim i ndjenjave anti-gjermane, sidomos faktin se bllokadën e vazhdueshme detare, i cili shkaktoi uria e mijëra e gjermanëve, dhe kërcënimi i luftës rifilloi detyruar politikanët gjermanisht në shenjë ai. Dëmshpërblime kërkohet të Gjermanisë, si pjesë e traktatit të mund të ketë kontribuar në [Inflacioni [në Republikën Weimar | hiperinflacioni]] dhe kaosi ekonomik në Weimar Gjermani.

Lufta e Dyte Boterore

Redakto

Mbreteria e Bashkuar

Redakto

Në 1940 Ministria e Informacionit nisur një "Zemërimi Fushata" për të rrënjos "zemërimi personal ... ndaj popullit gjerman dhe Gjermaninë", sepse britanik ishin "mbrojtje të vogël sensin e vërtetë personale kundër animus mesatare gjermane ". Kjo është bërë për të forcuar zgjidhur britanik kundër gjermanëve. Kjo ishte veçanërisht e rëndësishme në një përpjekje e luftë kombëtare kundër një popull që ka kaluar 10 vitet e fundit ndërtimit deri urrejtje për të gjitha kombësitë e tjera.[15] Sir Robert Vansittart, teForeign Officesit Kryekëshilltari diplomatik deri në 1941, transemtoi disa emisione radioje
në të cilat ai u shpreh se Gjermania është një komb
i ngritur mbi "zili, vetë-gjynah dhe mizori " zhvillimi historik i të cilit
kishte "po përgatitur terrenin për të nazizmin" dhe se
kjo ishte nazizmi se kishte "dhënë fund shprehjes së
mërzise së shpirtit gjerman ".[16]

Instituti britanik i Opinionit Publik (BIPO) zbuloi evoluimin e anti-German/anti-Nazi ndjenjë në Britani, duke i kërkuar publikut, nëpërmjet një seri e sondazheve të opinionit të realizuar 1939-1943, se "armiku kryesor i Britanisë ishte gjerman njerëz ose qeveria naziste ". Në vitin 1939 vetëm 6% e të anketuarve të mbajtur përgjegjës popullit gjerman, por pas Blitz dhe "zemërimit Fushata" në 1940, ky u rrit në 50%. Kjo më pas pranoi për 41% nga 1943. Ajo gjithashtu u raportua nga Faqja e Inteligjencës në vitin 1942 se ka pasur disa kritika për qëndrimin zyrtar të urrejtjes ndaj Gjermanisë në bazë se "në Angli duhet të jetë një ndikim civilising" dhe se urrejtja e tillë mund të pengojë mundësinë e një zgjidhjeje të arsyeshme pas luftës.[17]

Shtetet e Bashkuara

Redakto

Tetor 1939 kapjen nga xhepi Battleship gjermanisht Deutschlande anije mallrash SHBA SS Qyteti i Flint, ashtu siç ka 4.000 ton vaj për Britaninë në bord, anti-provokuar shumë ndjenja gjermane në SHBA.

Pas hyrjes së saj në Luftën e Dytë Botërore, Qeveria e SHBA internuar së paku 11.000 qytetarëve amerikanë të origjinë gjermane. Fundit për të lëshuar, një gjerman-amerikan, mbeti i burgosur deri në 1948 at Ellis Island.[18]

Në vitin 1941, libriGjermani duhet të Vdisni ! mbrojtur sterilizim të gjithë gjermanët dhe ndarje territoriale të Gjermanisë.

Në vitin 1944, Henry Morgenthau, Jr, Shtetet e Bashkuara Sekretari i Thesarit, i paraqitur propozimin më të fortë për ndëshkimin e Gjermani për të e dytë Quebec Konferenca. Ai u bë i njohur si Morgenthau Plani, dhe kishte për qëllim për të zvogëluar Gjermani për një komb bujqësor me shkatërrimin e industrisë së rëndë.

Brazili

Redakto

Pas deklarimit të luftës në 1942, trazirat anti-Gjermanisht shpërtheu në pothuajse çdo qytet në Brazil, në të cilën gjermanët nuk ishin të popullatës shumicë. Fabrika gjermane, përfshirë fabrikë puro Suerdick në [[Salvador, Bahia|Bahia]], dyqane, hotele dhe u shkatërruan nga Turmat. Demonstrata më e madhe u zhvillua në Porto Alegre dhe Rio Grande do Sul. Policia braziliane përndjekur dhe internuar "subjekte të kompetencave të Boshtit" në internment kampe të ngjashme me ato të përdorura nga SHBA-të intern Japoneze - Amerikanët. Disa gjermanët dhe gjermanisht-braziliane u vranë gjithashtu. Pas luftës, shkollat gjermane nuk ishin rihapur, shtypi gjermano-u zhduk gjuhën plotësisht, dhe përdorimi i gjuhës gjermane u bë kufizuar në shtëpi dhe brezit të vjetër të emigrantët.[19]

Pas Lufte se Dyte Boterore

Redakto

Pas Luftës së Dytë Botërore disa historianë të tilla si Sër Lewis Namier dhe A.J.P. Taylor janë konsideruar si anti-gjerman.[nevojitet citimi].[20]

Gjenerali amerikan George S. Patton u ankua se politika amerikane e denazification pas dorëzimit të Gjermanisë kanë dëmtuar interesat amerikane dhe ishte i motivuar thjesht nga urrejtja e mundja e popullit gjerman.[nevojitet citimi]

Pjesa më e madhe e diteve te sotme anti-ndjenja gjermane ka qenë veçanërisht i fortë në vendet e Europës Lindore e pushtuar nga Gjermania gjatë luftës, dhe ato që ishin në luftë me Gjermaninë dhe aleatët e saj.[21][22]

Edhe pse shikime luhatet disi në përgjigje të çështjeve të gjeopolitike (të tilla si pushtimit të Irakut), amerikanët i përket Gjermanisë moderne, si një të gjitha[23] and few hold anti-German sentiments. Occasionally, German people are stereotyped as Nazis (goose-stepping, shouting "Sieg Heil!", and sporting a "Hitler moustache") in some parts of American media, as well as in the UK and other countries. Richard Wagner's music was not performed in Israel until 1995 (radio) and 2001 (concert) and was for many years unpopular in Poland. This can be explained, at least partially, by Wagner being known for his antisemitic views.

Ne Izrael

Redakto

Deri në rritjen e Hitlerit në 1933, shumë hebrenj evropiane priren të jenë pro-gjermane. Gjermanisht çifutët ishin integruar thellësisht në kulturën e vendit, dhe shumë prej tyre luftuan me dallim në radhët e Luftës së Parë Botërore të ushtrisë gjermane. Hebrenjve në Çeke tokat e prirur për të miratuar gjuhën gjermane dhe kulturës në preferencë për gjuhët sllave (Kafka është një shembull i spikatur), dhe një fenomen i ngjashëm ishte i dukshëm në pjesë të tjera të ish-austro -hungarez Perandorisë. Gjatë gjithë Evropën Lindore, Judenjtë u shpreh jidish, një gjuhë e lidhur ngushtë në gjermanisht, dhe intelektualët hebrenj shpesh mori gjermane si "Gjuha e Kulturës". Teodor Herzl, babai i themelimit të zionizëm, vetë foli dhe shkroi gjermanisht dhe në librin e tij utopikAltneulandpershkruar shtetin e ardhshëm të vërtetë hebre si gjermanisht-folëse.

Italia sot

Redakto

Italianët mund të telefononi popullit gjerman me crucco nënçmues ". Termi është përdorur për shkak të ushtarëve të Perandorisë Austro-Hungareze, sidomos kroat apo slloven të burgosurve të Mbretërisë së Italisë gjatë Luftës së Parë Botërore, që përdoret për të thonë "kruh" (bukë)[nevojitet citimi]. Gjatë Luftës së Dytë Botërore, fjala është përdorur kundër gjermanëve. Është e mundur për të parë fjalën e shkruar "krukko", për shkak të shpeshtësisë së shkronjës "k" në gjermanisht relativisht në italisht.

Lidhje te jashtme

Redakto

Shenime

Redakto
  1. ^ executive editor, Joseph P. Pickett (2000). American Heritage Dictionary of the English Language, Fourth Edition. Houghton Mifflin. ISBN 0395825172. {{cite book}}: |author= ka emër të përgjithshëm (Ndihmë!); Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  2. ^ Forest, Benjamin (2005). Religion and Identity in Modern Russia. Ashgate Publishing. fq. 45–47. ISBN 0754642720. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  3. ^ a b Panayi, Panikos (1996). Germans in Britain Since 1500. Continuum International Publishing Group. fq. 90–91. ISBN 1852851260. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  4. ^ Aránzazu Usandizaga; Andrew Monnickendam (2001). Dressing Up For War. Rodopi. fq. 60–61. ISBN 9042013672. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  5. ^ Panayi, p. 91
  6. ^ Wieland, Lothar (1984). Die Frage des belgischen «Franktireurkrieges» und die deutsche öffentliche Meinung 1914-1936. Frankfurt am Main: Peter Lang. fq. 1–38. ISBN 0754642720. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  7. ^ Panayi, P. (1989). "Anti-German Riots in London during the First World War". German History (në anglisht). 7 (2): 184–203.
  8. ^ Chris Baldick; Jonathan Bate (2006). The Oxford English Literary History: 1910-1940. Oxford University Press. fq. 303–304. ISBN 0198183100. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  9. ^ a b Nicholas, Shakespeare (3 dhjetor 2005), "The first casualty of war", The Guardian (në anglisht)
  10. ^ a b c Jupp, James (2001). The Australian People. Cambridge University Press. fq. 371–372. ISBN 0521807891. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  11. ^ Silence Broken, Pardons Granted 88 Years After Crimes of Sedition - New York Times
  12. ^ a b Murrin, John M. fq. 784. ISBN 0155080989. {{cite book}}: Mungon ose është bosh |title= (Ndihmë!); Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  13. ^ Ford, Nancy Gentile (2002). Issues of War and Peace (në anglisht). Greenwood Publishing Group. ISBN 031331196X.
  14. ^ HOW EYEWITNESSES SURVIVED EXPLOSION; Police and Men on Craft Dodged De... - Article Preview - The New York Times
  15. ^ McLaine, Ian (1979). Ministry of Morale: Home Front Morale and the Ministry of Information in World War II. Alan & Unwin. fq. 143. ISBN 004940055X. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  16. ^ Lawson, Tom (2006). The Church of England and the Holocaust. Boydell Press. fq. 97. ISBN 1843832194. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  17. ^ Fox, Jo (2007). Film Propaganda in Britain and Nazi Germany: World War II Cinema. Berg Publishers. fq. 139–140. ISBN 1859738966. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  18. ^ "German American Internee Coalition". Arkivuar nga origjinali më 1 mars 2010. Marrë më 12 dhjetor 2009. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  19. ^ Thomas Adam; Will Kaufman (2005). Germany and the Americas. ABC-CLIO. fq. 184. ISBN 1851096280. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  20. ^ Hutter, Horst (2006). Shaping the Future. Lexington Books. fq. 94–95. ISBN 0739113593. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  21. ^ Haerpfer, Christian W. (2002). Democracy and Enlargement in Post-Communist Europe. Routledge. fq. 94–95. ISBN 0415274222. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  22. ^ "Poles riled by Berlin exhibition - International Herald Tribune". Arkivuar nga origjinali më 12 mars 2007. Marrë më 12 mars 2007. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  23. ^ "Pew Global Attitudes Project: I. America's Image and U.S. Foreign Policy: America's Image Slips, But Allies Share U.S. Concerns Over Iran, Hamas". Arkivuar nga origjinali më 8 tetor 2006. Marrë më 12 dhjetor 2009. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Anti-gjermanizmi&oldid=2563516"