Enoku 1
Libri i Enokut apo Enoku 1 (Hebraisht: Sēfer Ḥănōḵ) është një tekst i lashtë fetar apokaliptik hebraik, i atribuar sipas traditës patriarkut Enokut, i cili ishte stërgjyshi i Noeut.[1][2] Libri i Enokut përmban material unik mbi origjinën e demonëve dhe nefilimëve, pse disa engjëj ranë nga parajsa, një shpjegim se përse përmbytja e Zanafillës ishte moralisht e nevojshme dhe një ekspozim profetik të mbretërimit njëmijëvjeçar të Mesisë. Tre libra i atribuohen tradicionalisht Enokut, duke përfshirë veprat e veçanta Enoku 2 dhe Enoku 3. Asnjë nga tre librat nuk konsiderohet si shkrim kanonik nga shumica e organeve të kishës hebraike ose të krishtera.
Seksionet më të vjetra 1 Enoku (kryesisht në Librin e Vrojtuesve) të tekstit vlerësohet se datojnë rreth 300–200 para Krishtit, dhe pjesa e fundit (Libri i Shëmbëlltyrave) ndoshta në 100 para Krishtit.[3]
Studiuesit modernë besojnë se Enoku fillimisht është shkruar ose në aramaisht ose në hebraisht, gjuhët e përdorura për herë të parë për tekstet hebraike; Efraim Isaku sugjeron se Libri i Enokut, ashtu si Libri i Danielit, është shkruar pjesërisht në aramaisht dhe pjesërisht në hebraisht. Asnjë version hebraik nuk dihet të ketë mbijetuar. Fragmente të ndryshme aramaike të gjetura në rrotullat e Detit të Vdekur, si dhe fragmente greke dhe latine koine, janë dëshmi se Libri i Enokut ishte i njohur nga hebrenjtë dhe të krishterët e hershëm të Lindjes së Afërt. Ky libër u citua gjithashtu nga disa autorë të shekujve 1 dhe 2 si në Testamentet e Dymbëdhjetë Patriarkëve. Autorët e Besëlidhjes së Re ishin gjithashtu të njohur me disa përmbajtje të tregimit.[4] Një seksion i shkurtër i Enokut 1 (1:9) është cituar në Letrën e Dhiatës së Re të Judës, Juda 1:14–15, dhe i atribuohet atje "Enokut të shtatë nga Adami" (Enokut 1 60:8), megjithëse kjo seksioni i 1 Enoku është një midrash i Ligjit të Përtërirë 33:2. Disa kopje të pjesëve të mëparshme të 1 Enokut u ruajtën midis rrotullave të Detit të Vdekur.[5] Sot, Libri i Enokut mbijeton në tërësinë e tij vetëm në përkthimin Ge'ez (etiopik).
Është pjesë e kanunit biblik të përdorur nga komuniteti hebre etiopian Beta Israel, si dhe nga Kisha e Krishterë Ortodokse Etiopiane Tewahedo. Grupe të tjera hebreje dhe të krishtera në përgjithësi e konsiderojnë atë si jo-kanonike ose jo të frymëzuar, por mund ta pranojnë atë si një interes historik ose teologjik.
Shiko edhe
RedaktoReferime
Redakto- ^ Barker, Margaret. (2005) [1987]. "Chapter 1: The Book of Enoch," in The Older Testament: The Survival of Themes from the Ancient Royal Cult in Sectarian Judaism and Early Christianity. London: SPCK; Sheffield Phoenix Press. ISBN 978-1-905048-19-9
- ^ Barker, Margaret. (2005) [1998]. The Lost Prophet: The Book of Enoch and Its Influence on Christianity. London: SPCK; Sheffield Phoenix Press. ISBN 978-1-905048-18-2
- ^ Fahlbusch, E.; Bromiley, G.W. The Encyclopedia of Christianity: P–Sh page 411, ISBN 0-8028-2416-1 (2004)
- ^ Cheyne and Black, Encyclopaedia Biblica (1899), "Apocalyptic Literature" (column 220). "The Book of Enoch as translated into Ethiopic belongs to the last two centuries BC. All of the writers of the NT were familiar with it and were more or less influenced by it in thought"
- ^ Barker, Margaret. (2005) [1998]. The Lost Prophet: The Book of Enoch and Its Influence on Christianity. London: SPCK; Sheffield Phoenix Press. ISBN 978-1-905048-18-2