Halim Jakova-Gostivari (1878–1927) ishte një politikan, avokat dhe zyrtar publik shqiptar, i cili shërbeu si drejtori i parë i Policisë së Shtetit Shqiptar, post të cilin e mbajti për tre mandate të veçanta.[1]

Halim Jakova-Gostivari
Halim Jakova-Gostivari
Drejtori i parë i Policisë së Shtetit Shqiptar
Në detyrë
13 janar 1913 – 24 maj 1913
Paraprirë ngaZyra u themelua
Pasuar ngaFeim Mezhgorani
Në detyrë
28 gusht 1919 – 17 dhjetor 1920
Paraprirë ngaSulejman Kërçiku
Pasuar ngaAhmet Sinani
Në detyrë
22 prill 1922 – 21 gusht 1922
Paraprirë ngaVeli Vasjari
Pasuar ngaMusa Çelepia
Të dhëna vetjake
U lind më1878
Gjakovë, Vilajeti i Kosovës, Perandoria Osmane
Vdiq më1 gusht 1927 (48-49 vjet)
Korçë, Shqipëri
Nënshkrimi

Jeta e hershme

Redakto

Jakova-Gostivari lindi në vitin 1878, në Gjakovë, Vilajeti i Kosovës (atëherë Perandoria Osmane) nga prindërit Jusuf dhe Minushe Jakova (Gostivari). Shkollimin fillor e kreu në vendlindje, ndërsa në vitin 1905 u regjistrua student në institucionin amerikan Robert College në Stamboll, ku u diplomua për drejtësi.[2]

Aktivizmi politik

Redakto

Në gusht të vitit 1908, Jakova-Gostivari përkrahu Hasan bej Prishtinën dhe grupin që formoi klubin "Bashkimi" me qendër në Shkup. Në maj të vitit 1912, Malësia e Hasit dhe Rrafshi i Rekës e votuan për deputet në zgjedhjet për parlamentin turk, parlament i cili nuk u realizua kurrë për shkak të zhvillimeve në atë kohë në Ballkan.

Jakova-Gostivari kontribuoi në organizimin e kryengritjes shqiptare të vitit 1912, gjë e cila u vu në pah me pjesëmarrjen e tij në mbledhjen e forcave kombëtare në Junik, në periudhën 21–25 maj 1912.[3]

Karriera

Redakto

I vlerësuar për kontributin e tij në shërbimet policore dhe në çështjet juridike, qeveria e Ismail Qemalit e emëroi Drejtor të Përgjithshëm të Policisë në Shtetin e sapoformuar Shqiptar.[4]

Jakova-Gostivari u bë anëtar i Komitetit për Mbrojtjen Kombëtare të Kosovës, i cili hartoi në fillim të vitit 1919 një "notë proteste" dërguar Ministrave të Jashtëm të Fuqive të Mëdha dhe gjeneralit d'Espèrey, komandant i forcave aleate në Ballkan. lidhur me masakrat serbe në Kosovë. Ky dokument është botuar në gjuhën frënge, në gazetën “Populli”, me firmën e Bedri Pejani (sekretar) dhe Hoxhë Kadri (kryetar). Për shkak të lidhjeve të tij me Hoxhë Kadriun, kryetar i Komitetit “MCR” dhe Ministër i Drejtësisë në kabinetin qeveritar të kryesuar nga Sulejman Delvina, Jakova-Gostivari u riemërua si “Drejtor i Përgjithshëm i Policisë” dhe pak më vonë në postin e nënprefektit të nënprefektit të Tiranës. -prefekturë, sapo u shpall kryeqytet administrativ i Shqipërisë.[5]

Më 17 dhjetor 1920, me propozim të Ministrit të Brendshëm, Xhafer bej Ypi, Jakova-Gostivari shkarkohet nga detyra duke u zëvendësuar nga avokati Ahmet Sinani nga Elbasani. Më 20 dhjetor 1920 firmos në detyrën e përkohshme “Drejtor i Shtetit Civil”, me zëvendës Yzedin Beshirin. Nga fundi i prillit 1922 emërohet inspektor në “Ministrinë e Punëve të Brendshme”. Pas shkarkimit të drejtorit të policisë Veli Vasjari, Ahmet Zogu, i frikësuar tmerrësisht nga situata e krijuar në mars të vitit 1922, vendosi të thërrasë sërish në krye të Policisë ish besnikun e tij, Halim Jakova-Gostivari, duke e quajtur “Zëvendësdrejtor i Përgjithshëm i Policisë”. ku do të qëndronte atje deri më 21 gusht 1922.[6]

Nga viti 1922 deri në vitin 1923 zgjidhet deputet i Prefekturës së Kosovës, duke shërbyer në Këshillin Kombëtar.[7] Pak muaj më vonë, më 25 shtator 1923, do të largohej nga “Partia Popullore” së bashku me tetë deputetë të tjerë.[8]

Halim Jakova-Gostivari u zgjodh delegat i Kolonjës në Kongresin Musliman që u mbajt nga 23 shkurt deri më 14 mars 1923.

Vdiq më 1 gusht 1927, në moshën 49-vjeçare.

Referime

Redakto
  1. ^ "Historik i shkurtër i Policisë së shtetit shqiptar". Arkivuar nga origjinali më 19 qershor 2022. Marrë më 22 korrik 2022.
  2. ^ "Shqiptari i vogël që fliste pesë gjuhë të huaja". 16 prill 2019. Arkivuar nga origjinali më 22 korrik 2022. Marrë më 22 korrik 2022.
  3. ^ "Organizata Xhemijeti dhe rezistenca e saj kundër kolonizimit" (PDF).
  4. ^ Lushaku, Hilë (2012). Rrugëtimi i Policisë Shqiptare 1912–1945. fq. 454. ISBN 978-9-92-840335-3.
  5. ^ Shkëmbi, Hasan (2004). Legjislacioni i Policisë Shqiptare: Zhvillimi historik dhe analizë krahasuese. fq. 368. ISBN 99943-629-6-8.
  6. ^ Bakiu, Besnik (13 janar 2017). "104 Vjet Polici Shqiptare". Marrë më 13 janar 2017.
  7. ^ "Këshilli Kombëtar: Një Dhomë – 21 Prill 1921 deri më 30 Shtator 1923". 27 shtator 2012.
  8. ^ Arkivi Qendror i Shtetit i RSh (AQSh). Ministria e Punëve të Mbrendshme. 1913–1944.