Lista e halifëve

Kjo është një listë e Halifëve.

Halifët Reshidun (632–661)

Umeri

Ebu Bekri

Katër të parët janë të pranuar nga Myslimanët Synni si halifët e udhëzuar drejtë.

Ebu Bekri - 632–634
Ymer ibën el-Hattab - 634–644
Othman ibën Affan - 644–656
Ali ibën Abi Talib - 656–661
Hasan ibën Ali - 661 (Braktisi titullin që tja jap Muavije I).

Halifët Omajad (661–750/1031)

Ali ibën Taleb

Hasan ibën Ali

Halifët e Damaskut (661–750)

Muavije I - 661–680
Jezid I - 680–683
Muavije II - 683–684
Mervan I - 684–685
Abdylmelik - 685–705
El-Velid I - 705–715
Sylejman - 715–717
Ymer II - 717–720
Jezid II - 720–724
Hisham - 724–743
El-Velid II - 743–744
Jezid III - 744
Ibrahim - 744
Mervan II - 744–750

Emirët e Kordobës (756–929)

Abd er-Rahman I - 756–788
Hisham I - 788–796
el-Hakam I - 796–822
Abd er-Rahman II - 822–852
Muhammed I - 852–886
el-Myndhir - 886–888
Abdallah ibën Muhammed - 888–912
Abd-er-Rahman III - 912–929 (Deklaroi veten Halife)

Halifët e Kordobës (929–1031)

(Jo të njohur botërisht; autoriteti i kufizar në Spanjë dhe pjesë të Magrebit)

Abd-er-Rahman III - 929–961
el-Haqam II - 961–976
Hisham II al-Hakam - 976–1009
Muhammed II - 1009
Sylejman ibën el-Hakam - 1009–1010
Hisham II el-Hakam, restaurimi - 1010–1013
Sylejman ibën al-Hakam, restaurimi - 1013–1016
Abd er-Rahman IV - 1021–1022
Abd er-Rahman V - 1022–1023
Muhammed III - 1023–1024
Hisham III - 1027–1031

Abd-Allah ibën al-Zybejr (684-692)

Halifët Abasid (750–1258/1517)

Halifët e Bagdadit (750–1258)

(I papranuar nga myslimanët në Gadishullin Iberik dhe pjesë të Afrikës veriore).

es-Saffah - 750–754 (Themeluesi i Dinastisë Abaside).
el-Mansur - 754–775
el-Mehdi - 775–785
el-Hadi - 785–786
Harun er-Reshid - 786–809
el-Emin - 809–813
el-Ma'mun - 813–833
el-Mu'tasim - 833–842
el-Vathik - 842–847
el-Mutavakkil - 847–861
el-Muntasir - 861–862
el-Musta'in - 862–866
el-Mu'tazz - 866–869
el-Muhtadi - 869–870
el-Mu'tamid - 870–892
el-Mu'tadid - 892–902
el-Muqtafi - 902–908
el-Muktadir - 908–932
el-Kahir - 932–934
er-Radi - 934–940
el-Muttaki - 940–944
el-Mustaqfi - 944–946
el-Muti - 946–974
et-Ta'i - 974–991
el-Kadir - 991–1031
el-Ka'im - 1031–1075
el-Muktadi - 1075–1094
el-Mustazhir - 1094–1118
el-Mustarshid - 1118–1135
er-Reshid - 1135–1136
el-Muktafi - 1136–1160
el-Mustanxhid - 1160–1170
el-Mustadi - 1170–1180
en-Nasër - 1180–1225
ez-Zahir - 1225–1226
el-Mustansir - 1226–1242
el-Musta'sim - 1242–1258 (Halifi i fundit Abasid në Bagdad)

(Gjatë përiudhës së vonë të sundimit Abasid, udhëheqësit mysliman kanë filluar të përderojnë tituj të tjerë, si Sulltan).

Halifët e Kajros (1261–1517)

(Abasidët e Kajros ishin kryesisht Halifë ceremonial nën patronzhin e Sulltanatit Mamluq që ka egzistuar pas marrjes së Hilafetit Ajubid)

el-Mustansir II - 1261–1262
el-Haqim I - 1262–1302
el-Mustakfi I - 1302–1340
el-Haqim II - 1341–1352
el-Mu'tadid I - 1352–1362
el-Mutavaqil I - 1362–1383
el-Vathik II - 1383–1386
el-Mu'tasim - 1386–1389
el-Mutavaqil I (i kthyer) - 1389–1406
el-Musta'in - 1406–1414
el-Mu'tadid II - 1414–1441
el-Mustaqfi II - 1441–1451
el-Ka'im - 1451–1455
el-Mustanxhid - 1455–1479
el-Mutavaqil II - 1479–1497
el-Mustamsiq - 1497–1508
el-Mutavaqil III - 1508–1517 (dorëzoj titullin Selimit I, më poshtë)

Halifët e tjerë (909–1269)

Halifët Fatimid (909–1171)

(Fatimidët i takojnë degës Ismaili të Islamit Shia dhe kështu nuk janë të njohur nga shumica e Sunnive).

el-Mehdi Billah - 909–934 (Themeluesi i Dinastisë Fatimide).
el-Ka'im Bi-Amrillah - 934–946
el-Mansur Billah - 946–953
el-Muizz Lidinillah - 953–975 (Egjipti është pushtuar gjatë sundimit të tij).
el-Aziz Billah - 975–996
el-Haqim bi-Amr Allah - 996–1021
Ali ez-Zahir - 1021–1036
el-Mustansir Billah - 1036–1094
el-Musta'li - 1094–1101 (Grindjet rreth trashëgimtarit të tij kanë sjellë deri tek shkëputja e Nizari Ismaliëve).
el-Amir - 1101–1130 (Udhëheqësit Fatimid të Egjiptit pas tij nuk anë të njohur si Imamët nga Mustali Ismailët).
el-Hafiz - 1130–1149
ez-Zafir - 1149–1154
el-Faiz - 1154–1160
el-Azid - 1160–1171

Halifët Almohad (1145–1269)

(Jo të pranuar gjërsisht, sundimet aktuale ishin pesë të Afrikës veriore dhe Iberisë).

Abdyl-My'min - 1145–1163
Ebu Jakub Jusuf I - 1163–1184
Yakub el-Mansur - 1184–1199
Muhammed en-Nasër - 1199–1213
Abu Ya'kub Jusuf II - 1213–1224
Abdyl-Vahid I - 1224
Abdallah el-Adil 1224–1227
Jahja - 1227–1235
Idris I - 1227–1232
Abdyl-Vahid II - 1232–1242
Ali - 1242–1248
Ymer - 1248–1266
Idris II - 1266–1269

Halifët nën Perandorinë Osmane (1517–1922)

(Para fitores së Selimit të parë përdorej vetëm tituj si:Sulltan, Padishah, Han por pas marrjes te hilafetit në Perandori filloj të përdorej edhe titulli Halife ose shqip Kalif .)

Selim i I - 1517–1520 (bëriial-Mutavaqil III që formalisht të dorzoj Hilafetin pas fitores ndaj Sulltanatit Mamluq në 1517)
Sulejmani i Madhërishëm - 1520–1566
Selim i II - 1566–1574
Murati i III - 1574–1595
Mehmeti i III - 1595–1603
Ahmedi i I - 1603–1617
Mustafa i I - 1617–1618
Osmani i II - 1618–1622
Mustafa i I (i kthyer) - 1622–1623
Murati i IV - 1623–1640
Ibrahimi i I - 1640–1648
Mehmeti i IV - 1648–1687
Sulejman i II - 1687–1691
Ahmedi i II - 1691–1695
Mustafa i II - 1695–1703
Ahmedi i III - 1703–1730
Mahmuti i I - 1730–1754
Osmani i III - 1754–1757
Mustafa i III - 1757–1774
Abdyl Hamidi i I - 1774–1789
Selimi i III - 1789–1807
Mustafa i IV - 1807–1808
Mahmudi i II - 1808–1839
Abdylmexhidi i I - 1839–1861
Abdylazizi - 1861–1876
Murati i V - 1876
Abdyl Hamidi i II - 1876–1909
Mehmeti i V - 1909–1918
Mehmeti i VI - 1918–1922

Halifi nën Republikën e Turqisë (1922–1924)

Abdylmexhidi i II - 1922–1924 (Halife ceremonial nën patronazhin e Republikës së Turqisë dhe Presidentit të saj Mustafë Kemal Pashën (Ataturkun))
Kuvendi i Madh Kombëtar i Turqisë - 3 mars 1924

Zyra e Hilafetit u transferua tek Kuvendi i Madh Kombëtar i Turqisë që e shpërbëri atë zyrë në 3 mars 1924, kjo për shkak të politikave sekulariste që kishte Republika e Turqis në vitet e saja të para. The current pretender to the Imperial House of Osman is Bayezid Osman. Pretenduesi aktual i Familjes Perandorake të Osmanëve është Bajezit Osmani.

Pas shpërbërjes së Hilafetit, Kuvendi i Madh Kombëtar i Turqisë themeloi Presidencën e Punëve Fetare si autoritetin fetar Islamik më të lartë në atë shtet.

Hilafeti Sharifian (1924)

Një përpjekje e fundit u bë për rikthimin e Hilafetit është bërë nga el-Hysejn ibën `Ali el-Hashimi, Mbreti i Hejazit dhe Sharifi i Mekës, që i mbajti këto tituj nga 11 mars 1924 dhe i mbati deri më 3 tetor 1924, kur ja kaloi fronin djalit të tij `Ali ibën el-Hysejn el-Hashimi, që nuk pranoi titullin e Halifi.

Hilafeti Ahmadi (1908–i sotëm)

(Janë të pranuar vetëm nga Komuniteti Ahmadi, dhe është i papranuar nga shumica e Myslimanve. Udhëheqësit e këtij komuniteti nuk e njohin veten si Halife por Khalifatul Masih, që do të thotë pasardhësit e Mesias)

Hakeem Noor-ud-Din - 1908–1914
Mirza Basheer-ud-Din Mahmood Ahmad - 1914–1965
Mirza Nasir Ahmad - 1965–1982
Mirza Tahir Ahmad - 1982–2003
Mirza Masroor Ahmad - 2003–i sotëm