Kritika ndaj Muhamedit: Dallime mes rishikimesh
[redaktim i pashqyrtuar] | [redaktim i pashqyrtuar] |
Content deleted Content added
v Roboti: Konverton referencat pa titull, dhe vendos titullin e faqes nga eshte mare referenca |
Marbott (diskuto | kontribute) rregullim i sintaksës |
||
Rreshti 1:
{{Faqe e palidhur|data=shtator 2012}}
{{Main|Kritika ndaj fesë islame}}
Kritika ndaj ''Muhamedit'' kane ekzistuar që nga shekulli i 7, kur [[Muhamedi]] përçmohej nga bashkëkohësit e tij [[Arabe]] jo-myslimane për predikimin e [[monoteizmit]], [[gratë e Muhamedit|martesat e tij te shumta]], dhe [[ekspeditat ushtarake te Muhamedit|ekspeditat e përgjithshme ushtarake]]. Gjatë mesjetës ai u demonizua shpesh në Evrope dhe për polemikave të tjera jo-myslimane. Në kohët moderne, kritika janë marrë edhe me sinqeritetin e tij në pretenduarit se ai qe një [[profet]] dhe ligjet qe ai krijoi, të tilla si ato ne [[Islami dhe skllavëria
== Kritika jo-myslimane e Muhammedit ==
[[File: La.Vie.de.Mahomet.jpg |thumb|left|200px | Ky ilustrim është marrë nga ''La vie de Mahomet'', nga M. Prideaux, botuar në 1699. Ajo tregon se Muhamedi mban një shpatë dhe një hënë ndërsa po shkel në një botë, një kryq, dhe Dhjetë Urdhërimet.]]
[[File: Mohammed2.jpg |thumb|right|200px | Kjo gdhendje 1508 nga artisti në holandisht [[Lukas van Leyden]] ilustron një legjendë për Mohammedin që qarkullonte në Evropë, gjatë periudhës mesjetare, sipas një artikull te 1908 nga New York Times e cila ribotoi këtë imazh, "shtyp i famshëm i vitit 1508, është një ilustrim për historinë e profetit Muhamed dhe Priftit Sergius. Mohammed, në bashkëpunim me shokun i tij Sergius, piu shumë verë dhe ra në gjumë. Para se te zgjohej një ushtar vrau Sergius dhe vendosi shpatën në dorën e Muhamedit. Kur profeti u zgjua ushtari dhe shokët e tij i thane atij se ai qe i dehur, ndërsa kishte vrarë murgun. Prandaj Muhamedi ndaloi pirjen e verës me pasuesit e tij.]]
=== Kritikat çifute ===
Gjatë kohës së [[Muhamedit]] <ref>
=== Te krishterët mesjetare ===
Te [[krishterët]]s ishin gjithashtu shpesh indiferente ndaj Muhammedit, me daljen e disa deshmive shumë kritike të jetës së tij.
=== Luteranismi Ungjillor ===
Shkrimtarët Luteran regjistruan ide si polemizuese ashtu edhe historike rreth Muhamedit. [[Martin Lutheri]] i referohet Muhamedit si "një fëmijë djallit dhe i pari i lindur i shejtanit".<ref
=== Racionalizmi ===
[[Gottfried Leibniz]], ndërsa e lavdëron Muhammedin dhe pasuesit e tij për përhapjen e monoteizmit dhe "heqjen e supersticione pagane" në tokat e largëta ku Krishterimi nuk ishte vendosur, vlerësoi se besimi tek Muhamedi, [[
=== Volteri ===
[[Muhamedi (loje teatrale)
Pjesa është një studim i fanatizmit fetar dhe vetë-shërbimit si dhe manipulimit te masave e bazuar në një episod mbi biografinë tradicionale te Muhamedit në të cilën ai urdhëron vrasjen e kritikëve te tij. Voltaire e përshkroi pjesen si "shkruar në kundërshtim me themeluesin e një sekti të rreme dhe barbar të cilit mund ti kushtoj më shumë drejtësi me një satirë për mizorite dhe gabimet e një profet të rremë".
=== Skolaret e krishterë te shekullit te 20 ===
Në fillim të shekullit të 20 shikimet perëndimore mbi Muhammedin ndryshuar, duke përfshirë pikëpamjet kritike. Në 1911 ''[[Catholic Encyclopedia]]'' Gabriel Ousanni pohon se Muhamedi ishte frymëzuar nga një mirëkuptim "i papërsosur" i [[Judaizmi
Dijetari [[Uilliam Montgomeri Watt]] thotë se nuk ka bazë solide për të parë dijetarëve perëndimor të shekullit 19 që karakteri i Muhamedit kishte rënë pas Muhamedi shkoi ne [[Medinë]]. Ai argumenton se "në të dy periudhat si ne [[Meke]] dhe në Medinë bashkëkohësit e Muhamedit shikuar atë si një njeri te mirë dhe te drejtë, dhe në sytë e historisë ai është një reformator moral dhe social."<ref Name="Watt">
=== Jerry Falwell dhe bashkëkohësit ===
Në shekullin e 20 jo dijetarët ndonjëherë kane pikëpamje shume më shumë kritike. Në vitin 2002 kreu i kishës Ungjillore Kristiane [[Jerry Falwell]] e ka quajtur Muhammedin "një [[terrorist]]," edhe pse ai më vonë kërkoi falje për këtë koment, duke thënë se ai kishte bërë një gabim kur i përgjigjej një "pyetje të ngarkuar dhe te diskutueshëm ."<
=== Leksioni Regensberg ===
[[Polemika Islame e Pape Benedict XVI
"Tregome cfare Muhammad solli që është e re dhe atje ju do të gjeni vetëm gjëra të keqija dhe çnjerëzore, të tilla si komandën e tij për të përhapur me shpatë besimi qe ai predikoi"
Kalimin në fillim u shfaq në "Dialogu Me Një Persian Disa, Mouterizes te denjë, në Anakarane e Galatisë", shkruar në 1391 si një shprehje e pikëpamjeve te perandorit bizantin [[Manuel
== Martesat e Muhamedit ==
{{Gratë e Muhamedit}}
Një nga kritikat popullore historike të Muhammedit në Perëndim ka qenë martesat e tij polygame, sipas historianit amerikan [[John Esposito]].<ref>
=== [[Aisha]] ===
Nga shekulli i 20 e me vone, një pikë e përbashkët e diskutueshme ka qenë martesa e Muhamedit me [[Aisha]], i cili ishte e gjashtë apo e shtatë në kohën e martesës së saj,<ref>[[Denise Spellberg
Mosha e Aisha është e përmendur nga disa kritikë, të cilët kanë denoncuar Muhamedin për [[marrëdhënie seksuale]] me të.Pastori amerikan [[Baptistet
=== [[Jahsh Zaynab bint]] ===
Shumica pajtohen se ketu ajo flet për Zejneb, gruaja Zeid së, të cilin Muhamedi e pa veshur me një këmishë nate me një vel mbi fytyrën e saj kur ai shkoi tek Zejd një ditë të caktuar të biznesit. Ajo ishte e drejtë, dhe pamja fizike e saj ishte e përsosur midis grave të Kurejsh, kështu që ai ishte magjepsur nga bukuria e saj. Atëherë ai tha : "Falënderimi i qoftë atij, që ndryshon zemrat !" dhe u largua dhe u martua më vonë të saj. Kështu që askush nuk e konsideron këtë martese tabu midis ndjekësve të tij. Ai tha se :
<i>
"Kur e the ti atë që Zoti e ka bekuar dhe të ishe e favorizuar:" Mbaje bashkëshorten tënde me veten tënde dhe ki frikë nga Perëndia, dhe ti ishe fshehur brenda vetë asaj që Perëndia duhet të zbulojë, duke iu trembur njerëz të tjerë, dhe Zoti ka të drejtë më të mirë për ty të kini frikë prej Tij. E kur Zejd kishte kryer atë që ai e do e saj, atëherë Ne i dha asaj në martesë për ty, kështu që nuk duhet të jetë ndonjë defekt në besimtarët, duke prekur gratë e djalit të adoptuar të tyre, kur ata kishin kryer atë që do të prej tyre, dhe urdhërimi i Perëndisë duhet të kryhet. "</ i> - Sure el-Ahzab 33:37,
== Vrasja e [[Asma bint Marwan]] ==
Në Jethrib ([[Medine]]), Muhamedi vrau një numër te madh njerëzish. Një prej tyre ishte `Asma bint Marwan '. Krimi i saj ishte se ajo u shpreh kundër Muhammedit për një njeri që ka vrarë me emrin Ebu Afak. Në pakënaqësine e tij ndaj saj, Muhammedi urdheroi pasuesit e tij gje qe coi deri tek vrasja e saj. [[Muhamedi]] dërgoi Adiy bin Umejr el-Khatmi për të vrarë ate, Ajo u vra kur ajo po ushqente nje foshnjë me qumesh gjiri. Te dhenat historike treogojne se ajo u shqye para fëmijëve të saj.
Pastaj Adiy bin Umejr el-Khatmi ofruar lutjet e tij në mëngjes për të kërkuar Muhammed nëse ai dëshironte ndonjë gjë tjetër të bëjë, pasi ai vrau [[Asma bint Marwan]] dhe [[Muhamedin]] u përgjigj : "Dy te prapme dhie së bashku rreth saj."
== Fiset çifute të Medinës ==
[[File: Benu Qurayza.png| thumb|right|200px|[[Ibn Ishaq]] shkruan se Muhamedi miratoi prerjen e kokës se disa individëve (nga 600-900) si dhe [[Benu Qurayza]] i cili u dorëzua pa kushte pas një rrethimi që zgjati disa javë.
Muhammedi është kritikuar shpesh në Perëndim për trajtimin e tij e fiseve çifute të Medinës. [[Maroku
Muhammedi është kritikuar edhe për vdekjen e njerëzve të [[Benu Qurayza]], një fis çifut i Medinës. Fisi u akuzua se ishte angazhuar në marrëveshjeve të ndryshme [[tradhtia|tradhetuese]] me armiqtë rreth në Medine [[Beteja e Hendekut]] në 627.
Një disa dijetarëve myslimanë, të tilla si [[Walid Najib Arafatit
Ajo cka eshte e qarte qe se Muhammedi qe vetem nje sundues me motivacione politike per bashkimin e fiseve arabe. Fiset cifute ishin nje pengese ne realizimin e planit te tij per formimin e nje perandorie te dominuar nga arabet.
== Pronësia e robërve ==
{{Kryesor | Islami dhe skllavëria}}
Skllavëria në kohën e Muhamedit u pranua gjerësisht në të gjithë botën. Edhe pse Muhammedi u perpoq shume për të ndaluar praktikën, ai ka treguar simpati të madhe për skllavërit dhe ka inkurajuar pasuesit e tij të lirojne sklleverit tyre. Muhamedi kishte vendosur një shembull vetveten, kur ai liroi një rob i quajtur [[Zejd ibn Harithah]]. Zejdi më vonë u bë një shok i besuar Muhamedit. Një biografi e hershme lidhet me Muhamedin qe ka thënë se "ai (Zejd b. Harithah) ishte një mik i dashur për mua e të gjithë njerëzit."<ref>Karim D. Crow, "Duke u përballur me një Kibles : Aspektet ligjore dhe Doktrinare Myslimanët Sunny dhe Shiah", 2005, f. 143, Ibex Publishers, ISBN 9971-77-552-2
[[Rodney Stark]] argumenton se "problemi themelor i cile ndesh teologët myslimane [[vis-à-vis]] me moralin e skllavërisë është se''Muhamedi kishte blerë, shitur, kapur, dhe kishte në pronësi skllevër''." Edhe pse ai nuk e pranon se Muhamedi "këshillonte që robërit të trajtohen mirë," tha se Islami ne kontrast me krishterimin, duke lënë të kuptohet se teologët e krishterë nuk do të kishte qenë në gjendje të "perhapim mesazhin e tyre rreth pranimit biblik te skllavërisë" nëse Jezusi kishte në pronësi skllevër ashtu sic bëri Muhamedi .
Disa orientalistė perëndimore dhe evangjelistët te krishterë kane kritikuar Muhamedin i cile me sa duket ka pasur një fëmijë (Ibrahim, i cili vdiq në foshnjëri) nga një vajzë skllave e quajtur [[el-Maria Qibtiyya
== Gjendja psikologjike dhe mjekësore ==
Muhammedi nuk është raportuar të ketë pasur konfiskime misterioze në momentet e frymëzimit. Welch, një dijetar i studimeve islamike, në [[Enciklopedia e Islamit]] pohon se përshkrimet grafike te gjendjes së Muhamedit në këto momente mund të konsiderohet si e vërtetë, pasi ato nuk ka të ngjarë të qenë shpikur nga myslimanët me vonë. Sipas Welch, këto konfiskimet duhet të ketë qenë prova më bindëse për origjinën mbinjerëzore te Muhammedit dhe frymëzimin për njerëzit rreth tij. Te tjerët kane miratuar shpjegime alternative për këto konfiskime dhe deklarojne se ai ishte i pushtuar, një falltor, ose një magjistar. Welch shton se ajo qe mbetet e paqartë eshte nëse Muhamedi kishte përvoja të tillë para se ai filloi të shihte veten si një profet dhe nëse po, sa kohë kishte ai të ketë përvoja të tilla.
Sipas Temkin, cilësimin e parë të''''konfiskimeve epileptike te Muhammedit vjen nga shekulli i 8 historian bizantin Theophanis i cili shkruan se gruaja e Muhamedit ishte shumë e dëshpëruar që ajo, duke qenë me origjinë fisnike, ishte lidhur me një njeri të tillë, i cili ishte jo vetëm i dobët, por edhe epileptik "". Në Mesjetë, perceptimi i përgjithshëm i atyre që vuanin nga epilepsia ishte një njeri i papastër dhe i pashërueshëm i cili mund të jetë pushtuar nga Djalli. Armiqësite politike mes Islamit dhe Krishterimit kontribuan për vazhdimin e akuzës të epilepsise gjatë gjithë mesjetës. Në 1967, ministri i krishterë, i dha Arqidhiakonit Humphrey Prideux përshkrimin e mëposhtëm te vizioneve të Muhamedit :
<blockquote> Ai pretendoi për të marrë të gjitha argumentet e tij nga [[Gabrieli
Disa orientalistė moderne perëndimore kane një pamje skeptike të Muhamedit. Prideux, Frank R. Freemon thotë se ai, mendon se Muhamedi kishte "kontroll te vetëdijshëm mbi kursin e parashikimeve dhe mund të pretendonte të ishte në një ekstazë fetare. Epilepsine ai e sheh si të lidhura me simulim".
Studiues modern perëndimor të Islamit kanë kundërshtuar diagnozen e epilepsise. <ref Name="Freemon"/> [[Tor Andrae]] hedh poshtë idenë se gjendja ei frymëzuar është patologjike atribuar atë në një teori shkencore te cekët dhe te nxituar duke argumentuar se ata të cilët konsiderojnë Muhammedi epileptik duhet të konsiderojë të gjitha llojet e gjysmë-i vetëdijshëm dhe ekstazë-si shtete, humbje të rastit të ndërgjegjes, dhe kushte të ngjashme si sulme epileptik. Andrae shkruan se "nese epilepsi është për të treguar vetëm ato sulme të rënda që përfshijnë pasoja serioze për shëndetin fizik dhe mendor, atëherë deklaratë se Muhammed vuajtur nga sëmundja e tokës duhet të refuzohet kategorikisht." [[Caesar Farah]] sugjeron që "shpifje nese rezultoi nga pasion i shekullit të 19-me teoritë shkencore sipërfaqësore të psikologjisë mjekësore." <ref>
* Caesar Farah, "Islami: Besimi dhe Shërbesat" (2003), Barron's Educational Series, ISBN 0764122266
* Tor Andrae, Muhammed: Njeriu dhe Besimi tij, trans. Theophil Menzel (New York: Harper Torch Book Series, 1960), p.51
* W. Montgomery Watt, Richard Bell. "Bell Hyrje në Kur'an" (1995) Edinburgh University Press. ISBN 0748605975, f. 17-18;
* ((Cite book | e fundit = Watt | para = W. Bush Montgomeri | url = http://www.fordham.edu/halsall/med/watt.html|title=Muhammad: Profeti dhe Statesman | viti = 1961 | botuesit = Oxford University Press | ISBN 0-19-881078-4 = | page = 19))
Frank R. Freemon (1976) mendon se arsyet e mësipërmete cilat jepen nga biografet moderne e Muhamedit në refuzimin e epilepsi vijnë nga keqkuptimet e përhapur në lidhje me llojet e ndryshme të epilepsise. Në diagnozën diferenciale te tij, ai hedh poshtë hallucinacionet skizofrenike,
==Motive personale ==
=== Pikepamje Jo-fetare ===
Fillim i Shekullit te 19-të dhe fillim i shekullit të 20-të
Ka studentë të tjerë që kanë shkruar në mënyrë kritike rreth Muhammedit të cilët nuk ishin të motivuara nga besimi i Krishterë i tyre dhe as ndonjë besimi tjetër fetar. [[William Muir]], një dijetar i shekullit 19, si shumë studentë të tjerë të shekullit 19-të e ndan jetën e Muhamedit në dy periudha - [[Meka
{{quote|
Në mënyrë për të fituar skajet e tij ai (Muhammedi) largohet nga temat qe ai i konsideron jo te leverdishme, dhe ai e miraton krime të ngjashme në pjesën e pasueseve te tij, kur ushtrohej në interes të tij. Ai mori fitime maksimale nga kalorësit e Mekes, por rrallë kerkon me si ... Për çka ai e bën ai është i përgatitur për t'u vetëdeklaruar autorizim të shprehur të hyjnisë. Është, megjithatë, e pamundur për të gjetur ndonjë doktrinë që ai nuk është i përgatitur të braktisë në mënyrë që të siguroje një qëllim politik.
}}
Në fund të shekullit të 20
Sipas të [[Uilliam Montgomeri Watt
((cquote |
Vetëm një besim të thellë në veten dhe misionin e tij shpjegon gatishmërinë e Muhamedit për të duruar vështirësi dhe persekutimit gjatë periudhës ne Meke kur nga një perspektive laike parësore nuk kishte asnjë perspektivë për sukses. Pa sinqeritet si mundet ai te kete fituar edhe besnikëri dhe përkushtim të njerëzve me karakter të fortë dhe të drejtë si Ebu Bekr dhe Umer? ... Nuk është kështu një rast të fortë për rastin se Muhamedi ishte i sinqertë. Nëse në disa drejtime ai ishte gabim, gabimet e tij nuk ishin për shkak të qëllimshme të gënjyer ose <ref>
[[Rudi Paret]] bie dakord, duke shkruar se "Muhammedi nuk ishte një mashtrues," <ref>
[[Bernard Lewis]], një historian modern, duke komentuar në pikëpamje të përbashkët perëndimor Mesjetar i Muhamedit si një egoist i vetëquajtur, thekson se <ref>
▲[[Rudi Paret]] bie dakord, duke shkruar se "Muhammedi nuk ishte një mashtrues," <ref> Minou Reeves, Muhamedi në Evropë, New York University Press, fq 6, 2000 </ref> dhe Welch mban gjithashtu se "të vërtetë faktor i fuqishëm në jetën e Muhamedit dhe çelës thelbësor për suksesin e tij të jashtëzakonshme ishte besimi i tij i palëkundur nga fillimi në fund se ishte thirrur nga Perëndia. Një bindje të tillë si ky, që, një herë në mënyrë të vendosur themeluar, nuk e pranojnë të dyshimit vogël, ushtrime një ndikim të pallogaritshme për të tjerët. siguri me të cilën ai erdhi përpara si ekzekutues i Zotit do të dha fjalët e tij dhe dekretet e një autoriteti i cili doli më në fund bindëse. "<ref> Encyclopedia of Islam, Muhamed''''</ref>
▲[[Bernard Lewis]], një historian modern, duke komentuar në pikëpamje të përbashkët perëndimor Mesjetar i Muhamedit si një egoist i vetëquajtur, thekson se <ref> [[Arabet ne history]], Lewis, p.45-46 </ref>
{{cquote | Historiani moderne nuk do të besojne ne menyre te gatshme se një lëvizje kaq e madhe dhe e rëndësishme ka filluar nga një i vetëquajtur egoist . As ai do të jetë kënaqur me një shpjegim të thjesht mbinatyrore, nëse ajo postulon ndihmën e nje origjine hyjnore të lige, por, si Gibbon, ai do të kërkojë 'me bërë dorëzimin, për të pyetur se çfarë me të vërtetë nuk ishin parë, por cilat ishin shkaqet e mesme dhe rritja e shpejtë e "të besimit të ri}}
Watt kundërshton idenë e dështimit moral të Muhamedit nga periudha midis Mekes dhe Medines dhe pretendon se pikëpamje të tilla nuk ka asnjë arsye të qëndrueshme. Ai argumenton se "ajo është e bazuar në një përdorim shumë te shkathët te parimit që pushteti korrupton dhe pushteti absolut korrupton absolutisht". Watt interpreton incidente në periudhën Medinane në një mënyrë të tillë që ata të shënojë "asnjë dështim në Muhammedin për të jetuar në idealet e tij dhe nuk ka kthim prapa nga parimet e tij morale." <ref>
=== Argumente myslimane ===
Lidhur me mosbesim e mesazhit të Muhamedit në fillim të karrierës së tij, komentues [[Yusuf Ali]] ((diskuton ajet Kur'an-USC | 18 | 6)), duke deklaruar se "[[Muhamedi]] është ngushėlluar këtu (tek All-llahu), dhe i tha se ai nuk duhej te denonte veten deri në vdekje sepse ai po bente detyrën e tij me bujari . "<ref>
==Referenca==
{{Reflist|2}}
[[Kategoria:Islami]]
[[Kategoria:Feja]]
|