Benedikt Blinishti
Benedikt Blinishti (frëngjisht: Benoit Blinishti;[1][2][3] Stamboll, 1894 - Shkodër, 1966) ka qenë avokat, si diplomat ka spikatur si përfaqësues i Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve në Gjenevë dhe ministër i shtetit shqiptar.
Benedikt Blinishti | |
|---|---|
| Ministër i Drejtësisë | |
| Në detyrë 30 maj 1924 – 10 qershor 1924 | |
| Paraprirë nga | Myfid bej Libohova |
| Pasuar nga | Stavro Vinjau |
| Të dhëna vetjake | |
| U lind më | 1894 Stamboll, Perandoria Osmane |
| Vdiq më | 1966 Shkodër, Republika Popullore e Shqipërisë |
| Nënshtetësia | shqiptar |
| Punësimi | nëpunës, diplomat, avokat |
Biografia
RedaktoU lind më 1894 në Stamboll në një familje me prejardhje nga Shkodra. Më 1912-1917 ndoqi Fakultetin e Drejtësisë në Stamboll, vitin pasues mori pjesë në punimet e Konferencës së Paqes që u mbajtën në Paris,[4] ku shoqëroi delegacionin e kolonisë shqiptare të Stambollit kryesuar nga Halil pashë Alizoti,[5] me pjesëtar Sulejman bej Delvinën, P. Jul Bonatin, Fuat bej Dibrën dhe Mihal Shani Tepelena.[6]
Më 1919 emërohet punonjës në Ministrinë e Punëve të Jashtme Shqiptare, më 1920 u emërua përfaqësues i Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve. Nga 1921 deri më 1926 ka shërbyer si konsull i Shqipërisë në Zvicër, ku më 1923 ishte kryekonsull në Gjenevë dhe delegat në Lidhjen e Kombeve.[4] Si i tillë, me porosi të ministrisë, i kërkoi Sekretarit të përgjithshëm të Këshillit të Lidhjes së Kombeve që ta vinte në rendin e ditës së mbledhjes së parashikuar më 10 dhjetor 1923 për shkeljet e të drejtave njerëzore, kombëtare dhe ndërkombëtare të shqiptarëve muslimanë, banorë të krahinave kombëtare shqiptare brenda shtetit grek. U ngulmua për heqjen e masave shtypëse, përjashtimin e ndërrimit të shqiptarëve muslimanë me të krishterë anadollitë e thrakas.[7]
Më 1924 iu dha portofoli i ministrit të Drejtësisë në qeverinë dhjetëditore të Iljaz bej Vrionit, në prag të Lëvizjes së Qershorit. Më 1929-1930 shërbeu si drejtor i Punëve Administrative Konsullore në Ministrinë e Punëve të Jashtme, më 1930 u caktua kryekonsull nderi në Montreal. Më 1933 u emërua drejtor i Punëve Konsullore.[4]
Më 1940-1944 ka qenë anëtar i Këshillit të Shtetit.[8] Më 1946 dëbohet nga Tirana dhe u vendos në Lezhë ku vazhdoi veprimtarinë e tij si avokat. Ndërroi jetë më 1966 në Shkodër.[4]
Referime
Redakto- ^ Clegg Austin, Robert (2012). Founding a Balkan State: Albania's Experiment with Democracy, 1920-1925 (në anglisht). University of Toronto Press. ISBN 9781442699748.
- ^ Gingeras, Ryan (2009). Sorrowful Shores: Violence, Ethnicity, and the End of the Ottoman Empire 1912-1923 (në anglisht). OUP Oxford. fq. 158, 173. ISBN 9780191609794.
- ^ "Blinishti" (PDF). Leka. 3: 84. 1 mars 1931.
- ^ a b c d Dervishi, Kastriot (2012). Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet. Tiranë: 55. fq. 94–95. ISBN 9789994356225.
- ^ Vlora, Eqrem bej (2003). Kujtime 1885-1925. Përkthyer nga Afrim Koçi. Tiranë: IDK. fq. 450. ISBN 99927-780-6-7.
- ^ Vllamasi, Sejfi (2012). Ballafaqime politike në Shqipëri (1897-1942). Tiranë: Vllamasi. fq. 151. ISBN 978-9928-140-54-8.
- ^ Hoxha, Ibrahim (2000). Viset kombëtare shqiptare në shtetin grek. Tiranë: Hasan Tahsini. fq. 172–173. OCLC 52547366.
- ^ Annuario del Regno d'Albania, Milano: Ravagnati, 1940.