Wikipedia

Joan Miro

artist katalanas
This is the stable version, checked on 22 prill 2021. 17 pending changes await review.

Stampa:Kutia Politikan

Nënshkrimi

Joan Miro { anglisht: Joan Miró i Ferrà } (20 prill 1893 – 25 dhjetor 1983) ishte piktor, skulptor dhe qeramikist spanjoll-katalunas i lindur në Barcelonë. Muzeu i dedikuar punës së tij, Fundació Joan Miró, u themelua nga qyteti i tij i lindjes, Barcelona, në vitin 1975 si dhe Fundació Pilar i Joan Mirón në qytetin ku jetoi, Palma, majorca në vitin 1981.

Duke fituar duartrokitje ndërkombëtare, puna e tij u interpretua si surrealiste, një kuti për mendjen e nënndërgjegjshme, një rikrijim fëmijëror, dhe një shfaqje e krenarisë katalunase. Në një numër intervistash të viteve të 1930-ta, Miro shprehu mospërfillje për metodat konvencionale të pikturimit si rrugë për përkrahjen e shoqërisë borgjeze, dhe dha deklaratën e famshme “vrasja e pikturës” në favor tronditës për prishjen e elementeve vizuale të pikturës.[1]

Biografia

Redakto

I lindur në një familje argjendtarësh dhe orë-ndreqësisht, ai u rrit në lagjen Gothic Quarter të Barcelonës.[2] Babai i tij ishte Miquel Miró Adzerias ndërsa nëna quhej Dolors Ferrà.[3] Ai filloi klasën e vizatimit në moshën shtatë vjeçare në një shkollë private në Carrer del Regomir 13, shtëpi e madhe mesjetare. Në vitin 1907 ai u regjistrua në akademinë e arteve të bukura në La Llotja, duke e tronditur babain e tij. Ai studioi në Qendrën e Artistëve të Shën Llucit[4] dhe pati shfaqjen e parë të vetën në vitin 1918 në Galerinë Dalmau, ku puna e tij u tall dhe u dëmtua.[5] I frymëzuar nga kubizmi dhe ekspozitat surrealiste nga jashtë vendit, Miro u tërhoq në drejtim të komunitetit të artit që ishte mbledhur në Montparnase dhe në vitin 1920 u zhvendos në Paris, por vazhdoi t’i kalonte verat e tij në Kataluni.[2]

Karriera

Redakto

Miro fillimisht shkoi në një shkollë biznesi si edhe shkolla e artit. Ai filloi karrierën e tij si klerik kur ishte adoleshent, edhe pse ai e braktisi komplet boten e biznesit për art pasi kaloi nëpër një krizë nervore.[6] Arti i tij i hershme, i ndikuar nga ekspozitat e favuizmit dhe kubizmit në Barcelonë, ai u frymëzua nga van Gogu dhe Paul Cézanne. Ngjashmëria e punës së Miros me atë të brezit të ndërmjetëm para-përparimtar ka bërë që studiuesit ta pagëzojnë këtë periudhë si periudha Fauviste Katalunase.[7]

Disa vite pas ekspozitës së vitit 1918 të Miros, ai u vendos në Paris ku përfundoi një numër pikturash që i kishte filluar në shtëpinë verore të prindërve të tij në Mont-roig del Camp. Një pikturë e tij, Ferma, shfaq një ndryshim drejt stilit individual të pikturimit dhe disa kualiteteve kombëtare. Ernest Heminguej, i cili më vonë e bleu veprën, krahasoi kompozicionin artistik me Uliksin e Xhejms Xhoisit dhe e përshkroi atë me fjalët "në të është çdo ndjenjë që mund të kesh për Spanjën kur ju jeni atje dhe gjithçka që ju ndjeni kur nuk jeni atje dhe nuk mund të shkoi atje. Asnjë tjetër nuk do të ishte në gjendje t'i pikturonte këto dy gjëra të kundërta".[8] Çdo vit Miro kthehej në Mont-roig dhe zbulonte simoblizmin dhe kombëtarizmin që do t'i ngjitet atij në karrierë. Peisazh katalunas (Gjuetari) dhe Fusha e punuar, dy veprat e para të Miros të klasifikuara si surrealiste, përmbajnë gjuhën simbolike që do të dominonte në dekadën pasues.

Në vitin 1924, Miro iu bashkua grupit surrealist. Punimet simbolike dhe poetike natyrore të Miros, me dualitetin dhe kontradiktat e natyrshme në to, përshtaten mirë me përmbajtjen surrealiste të grupit të tij. Pjesa më e madhe e punës së Miros e humbi nevojën e fokusit kaotik që e kishte përcaktuar punën e tij deri tani dhe procesi i pikturimit brenda punës së tij në mënyrë që të refuzojë kornizën që ia kishin dhënë pikturat tradicionale. Ky qëndrim ndaj pikturës u tregua vetvetiu kur Miro, në vitin 1924, kur iu referua punës së tij me "x" në letrën dërguar shokut të tij poet Michel Leiris.[9] Pikturat që erdhën gjatë kësaj periudhe u njohën si pikturat e ëndrrave të Miros.

Miro nuk u largua plotësisht nga subjekti. Pavarësisht nga teknikat automatike surreliste që ai i përdori gjerësisht në vitet e 1920-ta, skicat tregojnë se puna e tij ishte shpesh rezultat i një procesi metodik. Puna e Miros rrallë zhytet në mos-objektiv, mbajtjen e një simbolike, gjuhën skematike. Kjo ndoshta ishte më e spikatura në seritë Koka e Fshatarit Katalunas e përsëritura të vitit 1924 dhe 1925. Në vitin 1926 ai bashkëpunoi me Max Ernst në dizajnimin për sipërmarrësin e baletit Sergei Diaghilev. Me ndihmën e Miros, Ernst u bë pionier i teknikës Grattage, në të cilën ai punoi me mistri pigmentin mbi pikturat e tij.

Miro u kthye të një formë më përfaqësuese e pikturimit me Brendësia Holandeze e vitit 1928. Hartuar pas veprave të Hendrik Martenszoon Sorgh dhe Jan Steen të para si riprodhim i kartolinave, pikturat zbulojnë ndikimin e një udhëtimin nëpër Holandë të bërë nga një artist.[10] Këto piktura shfaqin më shumë të përbashkëta me Fushën e punuar ose Karnevali i Hartekuinit sesa me pikturat e ëndrrave të bëra disa vite më herët.

Miro u martua me Pilar Juncosa në Palma (majorka) më 12 tetor 1929; vajza e tyre Dolors u lind më 17 korrik 1931. Në vitin 1931, Pierre Matisse hapi një galeri të arteve në New York. Galeria Pierre Matisse (e cila ekzistoi deri në vdekjen e Matiseit në vitin 1989) u bë ndikim i artit modern në Amerikë. Që nga fillimi Matise e përfaqësoi Joan Miron dhe e përfshiu punën e tij në tregun e Shteteve të Bashkuara nga ekspozitat e herëpashershme të punimeve të Miros në New York.[11][12]

Deri në shpërthimin e Luftës Civile Spanjolle, Miro rëndom kthehej në Spanjë gjatë verave. Pasi lufta filloi, ai nuk kishte mundësi të kthehej në shtëpi. Ndryshe nga bashkëkohësit e tij surrealist, Miro preferonte të qëndronte larg nga politika në punën e tij. Ndonëse pati një sens kombëtar (katalunas) në peisazhet e tij të para surrealiste dhe Koka e fshatarit katalunas, qeveria spanjolle republikane e kishte porositur që të vizatonte afreskun Korrwsi për pavijonin e republikës spanjolle për Ekspozitwn e Parisit, kur puna e Miros mori kuptim politik.[13]

Në vitin 1939, me pushtimin gjerman të Francës së afërt, Miro zhvendoset në Varengeville në Narmandi dhe me 20 maj të vitit pasues, pasi gjermanët pushtuan PArisin, ai shkoi në Spanjë (që tani kontrollohej nga Francesko Franko) për zgjatjen e rregullave të regjimit të Vichy-t.[14] Në Varengeville, Palma dhe Mont-roig, në mes viteve 1940 dhe 1941, Miro krijoi 23 seri me ngjyra, Constellations. Duke u rrotulluar rreth simbolizmit rrethor, Constellations fitoi lëvdatën e artistit nga André Breton, i cili 17 vjet më vonë shkroi një seri poemash, të emërtuara dhe të frymëzuara nga seria e Miros.[15] Tiparet e kësaj pune treguan për zhvendosjen e fokusit tek subjektet si femra, zogjtë, dhe hëna, që do të dominojnë në ikonografinë e tij për pjesën më të madhe të karrierës.


Shuzo Takiguchi publikoi monografinë e parë të Miros në 1940. Në vitet 1948 - 1949 Miro jetoi në Barcelonë dhe bëri vizita të herëpashershme në Paris që të punonte në teknika pikturimi në Mourlot Studios dhe në Atelier Lacourie. Ai zhvilloi një lidhje të afërt me Fernand Mourlot dhe që rezultoi në prodhimin e mbi 1000 botimeve të ndryshme litografike.

Në vitin 1959, Andre Bretoni kërkoi nga Miro që ta prezantonte Spanjën në ekspozitën Homazhe surrealizmit pranë Enrique Tábara, Salvador Dali dhe Eugenio Granell. Miro krijoi një seri skulpturash dhe qeramikash për kopsht të Fondation Maeght në Saint-Paul-de-Vence, Francë, e cila u kompletua në vitin 1964.

Në vitin 1974, Miro krijoi një tapiceri për World Trade Center në New York bashkë me artistin katalunas Josep Royo. Ai fillimisht refuzoi që ta bënte tapicerinë, pastaj ai e mësoi zejen nga Royo dhe të dy artistët prodhuan disa punime bashkë. Tapiceria e tij për World Treade Center u shfaq për disa vite në ndërtesën e World Trade Center.[16] Ajo ishte vepra më e shtrenjtë e artit e humbur gjatë sulmit të 11 shtatorit.[17][18]

Në vitin 1977, Miro dhe Royo përfunduan një tapiceri për ekspozitën në Galerinë Kombëtare në Uashington, SHBA.[19][20]

Në vitin 1981, vepra e Miros The Sun, the Moon and One Star (Dielli, Hëna dhe Një Yll) - që më vonë u emërua Miró's Chicago - u zbulua. Kjo skulpturë e madhe e përzier është e vendosur në qendër të zonën e Loop-it në Çikago, në rrugë nga një tjetër skulpturë e madhe publike, Chicago Picasso. Miro krijoi një model bronzi të The Sun, the Moon and One Star në vitin 1967. Kjo tani ndodhet në Milwaukee Art Museum.

Pleqëria dhe vdekja

Redakto

Në vitin 1979 Miro mori dekoratën honoris causa nga Universiteti i Barcelonws. Artisti, i cili vuante nga zemra,[21] vdiq në shtëpinë e tij në Palma më 25 dhjetor 1983.[22]

Punimet

Redakto

Favuizmi i hershëm

Redakto

Punimet e tij të hershme përfshijnë Portrait of Vincent Nubiola (1917), Siurana - the Path, Nord-Sud (1917) dhe Painting of Toledo. Këto punime tregojnë ndikimin e Paul Cézanne dhe i mbushin pikturat me sipërfaqe me ngjyra dhe një trajtim më piktorik sesa stili i vështirë i punimeve të tij të mëpasshme. Në Nord-Sud, një gazetë letrare me atë emër shfaqet, një pajisje kompozicionale e zakonshme në kompozimet kubiste, por gjithashtu një referencë për interesat letrare dhe para-përparimtare të piktorit.[23]

Realizmi magjik

Redakto

Duke filluar në vitin 1920, Miro zhvilloi një stil mjaft preciz, duke mbledhur çdo element në izolim dhe detal dhe duke bërë rregullimin e tyre të përgjithshëm. Këto punime, përfshirë House with Palm Tree (1918), Nude with a Mirror (1919), dhe The Table - Still Life with Rabbit (1920), tregojnë qartë ndikimin e kubizmit, edhe pse në një rrugë të përmbajtur, duke e aplikuar vetëm në subjekte proporcionale. Për shembull, The Farmer's Wife (Gruaja e Fermerit) (1922-23), është realiste, por disa janë stilizuar dhe deformuar, si trajtimi i shputës së gruas, të cilat janë të zgjeruara dhe të rrafshuara.[24]

Kulminacioni i këtij stili ishte Ferma (1921-22). Përqeindrimi në çdo element si me rëndësi të njëjtë ishte një hap drejt prodhimit të një shenjë pikture për secilin element. Në sfond është dhënë një rrafsh ose model i fushave të thjeshta, duke theksuar ndarjen e figurës dhe të tokës, të cilat do të bëhen të rëndësishme në stilin e tij të pjekur.

Miro bëri disa përpjekje për ta promovuar këtë punë, por kolegët e tij surrealist e panë si shumë realist dhe me sa duket konvencionale, dhe kështu ai iu kthye një trajtimi më të qartë surrealist.[25]

Surrealizmi i hershëm

Redakto

Në vitin 1922, Miro hulumtoi surrealizmin abstrakt, të shumëngjyrshëm në të pakëtën një pikturë.[26] Nga vera e vitit 1926 në Mont-roig, Miro filloi pikturimin e pikturave me shenja abstrakte, më tepër sesa përfaqësimi i realizmit të përdorur të Ferma, ku janë mbizotëruese. Në The Tilled Field, Catalan Landscape (The Hunter) dhe Pastoral (1923–24) këto fusha ose vija (të shumtat të zeza ose me ngjyra të forta) paraqesin subjekte, nganjëherë mjaft të fshehta. Për Catalan Landscape (The hunter), Miro paraqiti një gjuetar në kombinim me shenjat: një trekëndësh për kokën, vija të dredhura për mustaqet, vija këndore për trupit. Pra ky punim është një kod që më vonë Miro jep një shpjegim të qartë për shenjat që ka përdorur.[27]

Gjuha e pikturave surrealiste

Redakto

Në mes të viteve të 1920-ta Miro zhvilloi gjuhën e shenjave të pikturës që do të jetë në qendër të pjesës tjetër të karrierës së tij. Në Harlequin’s Carnival (1924-25), është një vazhdimësi e qartë e vijave të filluara tek The Tilled Field. Por në veprat pasuese si The Happiness of Loving My Brunette (1925) dhe Painting (Fratellini)(1927), ka shumë më pak shifra të dukshme, dhe ato që kanë mbetur janë të thjeshtuara.

Pas pak, Miro filloi serinë e tij Spanish Dancer (Valltari spanjoll). Këto kolazhe të thjeshta ishin si një kundërvënie konceptuale ndaj pikturave të tij. Në Spanish Dancer (1928) ai kombinoi një tape, një pendë dhe një gjilperë mbi një letër të bardhë.[25]

 
Dona i Ocell, 1982, Barcelonë, Spanjë

Librat e artistit

Redakto

Miro krijoi mbi 250 libra të ilustruara.[28] Këto njihen si Livres d’Artiste (Librat e Artistit). Një punë e tillë u publikua në vitin 1974, me kërkesë të vejushës së poetit francez Robert Desnos, e titulluar Les pénalités de l'enfer ou les nouvelles Hébrides (Ndëshkimet e ferrit ose Hebridet e reja). Ajo ishte një set i përbër nga 25 litografi, pesë në të zezë dhe të tjerat me ngjyra.

Në vitin 2006 libri u shfaq në Joan Miró, Illustrated Books në Muzeun e Artit Vero Beach. Një kritik tha “është një grupim veçanërisht i fuqishëm, jo vetëm për imazhet e pasura por gjithashtu për histori pas krijimit të librit. Litografitë janë të gjata, vertikale të ngushta dhe derisa shfaqen forma të njohura të Miros, ka një theks të pazakontë në cilësi.” Kritiku vazhdon “Unë isha tërhequr në çast nga këto katër printime, në një emocion të shëndetshëm, që është në kontrast me sipërfaqet e ftohta të punimeve të Miros. Mprehtësia e tyre është edhe më e madhe, mendoj unë, kur ju i lexoni ato ashtu siç duhet. Artisti u takua dhe u bë shok me Desnosi, mbase shkrimtari më i dashur surrealist dhe më me ndikim, në vitin 1925, dhe pas shumë kohe, ata realizuan një bashkëpunim në livre d’artiste. Këto realizime ishin mbajtur për shkak të Luftës Spanjolle Civile dhe Luftës së Dytë Botërore. Kritika e guximshme e këtyre të fundit e qoi Desnosin në burg në Aushvicit dhe vdiq në moshën 45 vjeçare pak pasi u lirua në vitin 1945. Afërsisht tri dekaa ma vonë, me sugjerimin e vjeushës së tij, Miro e nxori manuskriptin e ilustruar të poetit. Ajo ishte vepra e tij e parë në prozë, e cila ishte shkruar në Maroko në vitin 1922 por që mbeti e papublikuar deri në këtë bashkëpunim të pasvdekjes.”

 
Muzeu Fundació Joan Miró në Montjuïc në Barcelonë. Ndërtsa është nga arkitektit racionalist Josep Lluis Sert
 
Pájaro lunar (Moon Bird), 1966, Reina Sofia Museum, Madrid
 
Joan i Pilar Miró Foundation (museum) in Palma de Mallorca. Vendi i punës së Mirós, ndërtuar nga Josep Lluis Sert.

Stilet dhe zhvillimet

Redakto

Në Paris, nën ndikimin e poetëve dhe shkrimtarëve, ai zhvilloi stilin e tij unik: forma organike dhe aeroplanë të rrafshuar të vizatuar me një linjë të mprehtë. Mendohet në përgjithësi si një Surrealist për shkak të interesave të tij në automatikë dhe përdorimin e simboleve seksuale (për shembull, forma vezake me linjat të valëzuara që burojnë prej tyre), stili i Miros u ndikua në shkallë të ndryshme nga Surealizëm dhe Dada[6] , por ai kundërshtoi anëtarësimin në çdo lëvizje artistike në vitet e luftërave evropiane. André Bretoni e përshkruan atë si "më e Surrealist se të gjithë ne." Miró rrëfeu për krijimin e një nga veprat e tij më të famshme, Harlequin's Carnival, nën rrethana të ngjashme:

Si mendoj unë për vizatimet e mia dhe idetë e mia për pikturë? E pra unë shkoi në shtëpi në studion time në Paris Rue Blomet gjatë natës, shkoj në shtrat, dhe nganjëherë nuk kam ndonjë darkë. Kur u shtriva,unë pashë gjëra, dhe i qita ato në një fletore. Unë pashë forma në tavan ..."[29]

Origjina surrealiste e Miros e evoluar nga "shtypja", si gjithë surrealistët spanjoll dhe puna magjike realiste, veçanërisht për shkak të etnisë së tij katalane, e cila ishte objekt i persekutimit të veçantë nga regjimi Frankos. Gjithashtu, Joan Miró ishte në dijeni të artit Haitian Vodou dhe fesë Kuban Santeria nëpër udhëtimet e tij para se të shkojnë në robëri. Kjo çoi në nënshkrimin e stilit të tij.

Stili eksperimental

Redakto

Joan Miró ishte ndër artistët e parë që zhvilloi vizatimin automatik si një mënyrë për të ndrequr teknikat e mëparshme të vendosura në pikturë, dhe në këtë mënyrë, me André Masson, përfaqësuan fillimin e Surealizmit si një lëvizje e artit. Megjithatë, Miró ka zgjedhur që të bëhet një anëtar zyrtar i Surrealizmit për të qenë i lirë për të eksperimentuar me stile të tjera artistike, pa kompromentuar pozitën e tij brenda grupit. Ai ndoqi interesat e tij në botën e artit, duke filluar nga vizatimi automatik dhe surrealizmit, te ekspresionizmi, abstraksioni, dhe fushës me ngjyra. Piktura katër-dimensionale ishte një lloj teorik i pikturës që Miró e propozoi, në të cilën pikturë u kapërcye piktura dydimensionale dhe madje edhe tre-dimensionale e skulpturës.

Shprehja shpesh e cituar e Miros për vrasjen e pikturës rrjedh nga një antipati e artit borgjez, që ai besonte se ishte përdorur si një mënyrë për të promovuar propagandë dhe identitetin kulturor midis të pasurve. Në mënyrë të veçantë, Miró iu përgjigj kubizmit. Ai citohet të ketë thënë "Unë do të thyejnë kitarën e tyre," duke iu referuar pikturës së Pikasos, me qëllim për të sulmuar popullaritetin dhe përvetësimin e artit të Pikasos nga politika.[30]

"Spektakli i qiellit më pushton mua. Unë jam i pushtuar kur shoh, në një qiell të madh, gjysmën e hënës, ose diellin. Atje, në pikturat e mia, format të vogël në hapësira të mëdha boshe. Hapësira bosh, horizonti bosh , fusha bosh - çdo gjë që është zhveshur gjithmonë më ka lënë shumë mbresa". - Joan Miró, 1958, cituar në Artistët e Shekullit XX në Art.

Në një intervistë me biografin Walter Wrben, Miró shprehu mospëlqimin e tij për kritikët e artit, duke thënë se ata "janë më të shqetësuar me të qenit filozofë sesa me çdo gjë tjetër. Ata formojnë një opinion e pastaj shohim në veprën e artit. Piktura thjesht shërben si një mantel në të cilën përfundon sistemi i tyre i dobët filozofik.

Në dekadat e fundit të jetës së tij Miró përshpejtoi punën e tij në media të ndryshme, duke prodhuar qindra qeramika, përfshirë Murin e Hënës dhe Murin e Diellit në ndërtesën e UNESCO-s në Paris. Ai gjithashtu bëri pikturat e përkohshme në dritare (në qelq) për një ekspozitë. Në vitet e fundit të jetës së tij Miró shkroi idetë e tij radikale dhe më pak të njohura, duke eksploruar mundësitë e skulpturës të gazit dhe pikturën katër-dimensionale.

Ekspozitat

Redakto

Gjatë gjithë viteve të 1960-ta, Miro ishte një artist i paraqitur në shumë shfaqje të Maeght Foundation që po ashtu përfshinte punime nga Marc Chagall, Giacometti, Brach, Cesar, Ubac, dhe Tal-Coat.

Retrospektiva të mëdha të përkushtuara Miros në moshën e tij të pleqërisë në qytete si Nju Jorku (1972), Londra (1972), Sanit-Paul-de-Vence (1973) dhe Parisi (1974) ishin një tregues i mirë i duartrokitjeve ndërkombëtare që ishin rritur në mënyrë të vazhdueshme gjatë gjysmës së shekullit të kaluar; retrospektivat kryesore u bën pasvdekjes së tij. Ndryshimet politike në vendin e tij udhëhoqën në vitin 1978 ekspozitën e parë të plotë me piktura dhe punime grafike, në Museo Español de Arte Contemporáneo në Madrid. Në vitin 1993, viti i njëqind vjetorit të lindjes së tij, u mbajtën disa ekspozita, ndër të cilat më të spikaturat ishin nga Fundació Pilar i Joan Miró, në Barcelonë, Muzeu i Artit Modern në Nju Jork, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía në Madrid dhe Galerie Lelong në Paris.[31] Në vitin 2011, një tjetër retrospektivë u mbajt në Tate Modern në Londër dhe udhëtoi tek Fondacioni Joan Miro dhe Galeria Kombëtare e Artit, Uashington, D. C.

Lista e ekspozitave:

Trashëgimia kulturore dhe ndikimi

Redakto

Miro kishte një ndikim të rëndësishëm në artin e fundshekullit XX, në veçanti te artistët abstrakt-ekspresionist si Motherwell, Calder, Gorky, Pollock, Matta dhe Rothko, ndërsa mënyra e tij lirike[32] dhe fushat e ngjyrosura në pikturat e tij ishin paraardhëse për artistë si Frankenthaler, Olitski dhe Louis dhe të tjerë.[33] Puna e tij po ashtu ndikoi tek dizajnerët modernë përfshirë Paul Randin[34] dhe Lucienne Day[35] dhe ndikoi edhe tek piktorët bashkëkohor si Julian Hatton.[36]

Vlerësimi

Redakto

Në vitin 1954 atij iu dha çmimi Venice Biennale për punime të printuara,në vitin 1958 Guggenheim International Award,[37] dhe në vitin 1980 ai mori Medaljen e Artë për Arte të Bukura nga Mbreti Juan Karlosi I i Spanjës.[38]

Në vitin 1981, këshilli i qytetit të Palmës themeloi Fundació Pilar i Joan Miró a Mallorca, e pozicionuar në katër studiot që Miro i kishte dhuruar me qëllim.[39]

Shpërbilmet

Redakto

Veprat e zgjedhura

Redakto

Skulpturat

Redakto
  • 1931: Objet (Objekt), Öl auf Holz, Nägel, Bindfaden, Knochen, Kichererbse, 40 × 29,7 × 22 cm, Museum of Modern Art, New York Abb.
  • 1946–1949: L’Oiseau lunaire (Mondvogel), Bronze, 19 × 17 × 12,5 cm, Fundació Joan Miró Abb.
  • 1946–1949: L’Oiseau solaire (Sonnenvogel), Bronze, 13,5 × 11 × 18,5 cm, Fundació Joan Miró Abb.
  • 1967: Femme (Frau), Bronze, 57 × 21,5 × 21,5 cm, Fundació Joan Miró Abb.
  • 1967: La carícia d’un ocell (Liebkosung eines Vogels), Bronze, 311 × 111 × 38 cm, Fundació Joan Miró, Barcelona
  • 1967: The Sun, the Moon and One Star (Sonne, Mond und ein Stern), Bronze, Milwaukee Art Museum; wurde 1981 als Skulptur unter dem Titel Miró’s Chicago, Beton, Bronze, Keramik, 12 m, am Cook County Administration Building, 69 W. Washington St. in Chicago aufgestellt. Weitere Abb.
  • 1969: Torso, Bronze, 120 × 175 × 125 cm, Galerie Beyeler, Basel (1980)
  • 1970: Personnage (Figur), Bronze, 200 × 100 × 120 cm, Fundació Joan Miró Abb.
  • 1976: Personnage gotique (Gotische Figur), Bronze, 450 × 200 × 160 cm, Collection Adrien Maeght, Paris (1984)

Pikturat

Redakto
  • 1917: Nord-Sud, Öl auf Leinwand, 62 × 70 cm, Privatbesitz
  • 1917: Portrait Nubiola, Öl auf Leinwand, 104 × 113 cm, Museum Folkwang, Essen
  • 1919: Autoportrait (Selbstporträt), Öl auf Leinwand, 75 × 60 cm, Musée Picasso, Paris Abb.
  • 1920: La table – Nature mort au lapin (Der Tisch – Stillleben mit Kaninchen), Öl auf Leinwand, 130 × 96 cm, Privatbesitz Abb.
  • 1921/22: La ferme (Der Bauernhof), Öl auf Leinwand, 124,8 × 41,3 cm, National Gallery of Art, Washington D. C., eine Stiftung von Mary Hemingway Abb.
  • 1923/24: La terre labourée (Gepflügte Erde), Öl auf Leinwand, 66 × 92,7 cm, Solomon R. Guggenheim Foundation, New York Abb. Arkivuar 11 janar 2015 tek Wayback Machine
  • 1923/24: Paysage catalan (Le chasseur) (Katalanische Landschaft (Der Jäger)), Öl auf Leinwand, 64,8 × 100,3 cm, Museum of Modern Art, New York Abb.
  • 1924/25: Le carnaval d’Arlequin (Karneval des Harlekins), Öl auf Leinwand, 66 × 93 cm, Albright-Knox Art Gallery, Buffalo Abb. Arkivuar 26 dhjetor 2013 tek Wayback Machine
  • 1925: Étoiles en des sexes d’escargot (Sterne im Geschlecht von Schnecken), Öl auf Leinwand, 129,5 × 97 cm, Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen, Düsseldorf Abb.
  • 1925: L’Addition (Die Rechnung), Öl auf Leinwand, 195 × 129,2 cm, Musée National d’Art Moderne, Centre Georges Pompidou, Paris Abb.
  • 1925: Danseuse II (Tänzerin II), Öl auf Leinwand, 115,5 × 88,5 cm, Sammlung Rosengart, Luzern Abb. Arkivuar 26 dhjetor 2013 tek Wayback Machine
  • 1925: Baigneuse (Badende), Öl auf Leinwand, 73 × 92 cm, Musée National d’Art Moderne, Paris Abb.
  • 1925: Photo – ceci est la couleur de mes rêves (Photo – das ist die Farbe meiner Träume), Öl auf Leinwand, 96,5 × 129,5 cm, Privatbesitz Abb.
  • 1926: Personnage lancant un pierre à un oiseau (Figur, einen Stein nach einem Vogel werfend), Museum of Modern Art, New York Abb.
  • 1927: 48, Öl auf leimgrundierter Leinwand, 146,1 × 114,2 cm, Privatsammlung
  • 1927: Paysage (Le lièvre) (Landschaft (Hase)), Öl auf Leinwand, 130 × 195 cm, Solomon R. Guggenheim Foundation, New York Abb.
  • 1928: Intérieurs hollandais, (Holländische Interieurs I bis III) Abb. von I
  • 1929: La Reine Louise de Prusse (Königin Luise von Preußen), Öl auf Leinwand, 82,4 × 101 cm, Meadows Museum, Dallas Abb.
  • 1933: Composition (Komposition), Öl auf Leinwand, Kunstmuseum Bern, Bern Abb.
  • 1933/34: Hirondelle/Amour (Schwalbe/Liebe), Öl auf Leinwand, 199,3 × 247,6 cm, Museum of Modern Art, New York Abb.
  • 1934: Trois personnages sur fond noir (Drei Figuren auf schwarzem Grund), geklebtes Papier und Gouache auf Papier, 49,8 × 64,8 cm, LaM, Villeneuve d’Ascq Abb.
  • 1935: Corde et personnage I (Strick und Personen I), Öl und Strick auf Karton geklebt auf Holzplatte, 104,7 × 74,6 cm, Museum of Modern Art, New York Abb.
  • 1936: Homme et femme devant un tas d’excréments (Mann und Frau vor einem Kothaufen), Öl auf Kupfer, 23,2 × 32 cm, Fundació Joan Miró, Barcelona Abb.
  • 1937: Nature morte au vieux soulier (Stillleben mit altem Schuh), Öl auf Leinwand, 81,3 × 116,8 cm, Museum of Modern Art, New York
  • 1939: Flug eines Vogels über die Ebene, Solomon R. Guggenheim Museum, New York
  • 1941: Chiffres et constellations amoureux d’une femme (Konstellation Nr. 19: Ziffern und Sternbilder, in eine Frau verliebt), Gouache und Terpentinfarben auf Papier, 46 × 38 cm, The Art Institute of Chicago Abb.
  • 1945: La course de taureaux (Der Stierkampf), Öl auf Leinwand, 114 × 145 cm, Musée National d’Art Moderne, Paris
  • 1949: Personnes et chien devant le soleil (Personen und Hund vor der Sonne), 81 × 55 cm, Kunstmuseum Basel, Basel
  • 1950: Peinture (Malerei), Öl, Stricke und Case-Arti auf Leinwand, 99 × 76 cm, Van Abbemuseum, Eindhoven
  • 1953: Les échelles en roue de feu traversent l’azur (Die Leitern durchziehen als Feuerrad das Himmelsblau), Öl auf Leinwand, 116 × 89 cm, Privatbesitz Abb.
  • 1961: Bleu I, Öl auf Leinwand, 2,7 × 3,6 m; Bleu II, Öl auf Leinwand, 2,7 × 3,6 m; Bleu III, Öl auf Leinwand, 2,7 × 3,5 m, I, II, III: Musée d’Art Moderne, Centre Georges Pompidou, Paris Abb. Bleu II
  • 1968: Paysan catalan au clair de la lune (Katalanischer Bauer im Mondschein), Acryl auf Leinwand, 162 × 130 cm, Fundació Joan Miró, Barcelona
  • 1973: Mai 1968, Acryl auf Leinwand, 200 × 200 cm, Fundació Joan Miró, Barcelona
  • 1978: Figuren, Vögel, Stern, Acryl auf Leinwand, 88,7 × 115 cm, Fundació Joan Miró, Barcelona

Kolagjene

Redakto

Një përzgjedhje kolagjene mund të gjindet këtu Webseite

Tapiseritë

Redakto
  • 1974: Wandteppich des World Trade Center, New York, zerstört am 11. September 2001 Abb. Arkivuar 14 nëntor 2012 tek Wayback Machine
  • 1977: Wandteppich in Zusammenarbeit mit Josep Royo für die National Gallery of Art in Washington
  • 1979: Tapís de la Fundació, Wolle, 750 × 500 cm, Fundació Joan Miró, Barcelona

Muret prej qeramike

Redakto
  • 1950: Universität von Harvard
  • 1958: UNESCO, París
  • 1964: Handelshochschule, Sankt Gallen, Schweiz
  • 1964: Fundació Maeght, Saint-Paul-de-Vence
  • 1970: Terminal B, Flughafen Barcelona
  • 1970: Weltausstellung, Osaka
  • 1971: Wilhelm-Hack-Museum, Ludwigshafen
  • 1972: Cinématèque, París
  • 1976: Straßenmosaik auf La Rambla in Barcelona
  • 1980: Kongresszentrum Madrid
  • 1983: Parc de la Mar, Palma de Mallorca

Ilustrime librash

Redakto

Tregu i Artit

Redakto

Sot, pikturat e Miros shiten rreth US$250,000 dhe US$26 milion; US$17 milion në SHBA në ankandin për La Caresse des étoiles (1938) më 6 maj 2008, që në atë kohë ishte shuma më e lartë e paguar për veprat e tij.[40] Në vitin 2012, Painting-Poem ("le corps de ma brune puisque je l'aime comme ma chatte habillée en vert salade comme de la grêle c'est pareil") (1925) u shit te Christie's në Londër për $26.6 milion.[41] Më vonë atë vit Sotheby's në Londër, Peinture (Etoile Bleue) (1927) solli tarifën prej 23.6 milion pounds, dy herë më shumë se që ishte shitur në një ankand në Paris në vitin 2007 dhe me një çmim rekord për artistin e ankandit.[42][43]

Galeria

Redakto

Shënimet

Redakto
  1. ^ M. Rowell, Joan Mirό: Selected Writings and Interviews (London: Thames & Hudson, 1987) pp. 114–116.
  2. ^ a b Victoria Combalia, "Miró's Strategies: Rebellious in Barcelona, Reticent in Paris", from Joan Miró: Snail Woman Flower Star, Prestel 2008
  3. ^ Penrose, Roland (1964). Joan Miró. The Arts Council. fq. 11. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  4. ^ "Joan Miró". Totally History. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  5. ^ Miró images in Barcelona, The Independent, 13 April 2011, article by Maya Jaggi [1]
  6. ^ a b Spector, Nancy. "The Tilled Field, 1923–1924 Gabim referencash: Invalid <ref> tag; name "Guggenheim" defined multiple times with different content
  7. ^ Jacques Lassaigne, Miró: biographical and critical study. Tr. Stuart Gilbert. (Paris: Editions d'Art Albert Skira, 1963) pp. 24-25.
  8. ^ Hemingway, Ernest. "The Farm." Homage to Joan Miró. Ed. G. di San Lazzaro. New York: Tudor Publishing Company, 1972. pp. 34.
  9. ^ Umland, Anne. "A Challenge to Painting: Miró and Collage in the 1920s." Joan Miró. Ed. Agnes De la Beaumelle. London: Paul Holberton Publishing, 2004. pp. 61-69.
  10. ^ "Miró: The Dutch Interiors" at the Metropolitan Museum of Art.
  11. ^ Matisse, Father & Son, by John Russell, published by Harry N. Abrams, NYC. Copyright John Russell 1999, pp.387-389 ISBN 0-8109-4378-6
  12. ^ Metropolitan Museum exhibition of works from the Pierre Matisse Gallery, accessed online June 20, 2007, http://www.metmuseum.org/special/Matisse/collection_more.htm
  13. ^ Robin Adele Greeley, Surrealism and the Spanish Civil War. (New Haven: Yale University press, 2006) pp. 14-22.
  14. ^ Jacques Lassaigne, Miró: biographical and critical study. Tr. Stuart Gilbert. (Paris: Editions d'Art Albert Skira, 1963) pp. 5-8.
  15. ^ Renee Riese Hubert, Miró and Breton. Yale French Studies, No. 31, Surrealism (1964). pp. 52-59.
  16. ^ Saul Wenegrat: September 11th: ART LOSS, DAMAGE, AND REPERCUSSIONS Arkivuar 26 maj 2008 tek Wayback Machine, Proceedings of an IFAR Symposium on February 28, 2002. Retrieved on November 16, 2008.
  17. ^ Art Works Lost in WTC Attacks Valued at, Insurance Journal, October 8, 2001. Retrieved on November 16, 2008.
  18. ^ Art treasures lost in trade center rubble, The New Zealand Herald, October 3, 2001. Retrieved on November 5, 2013.
  19. ^ Woman, after Joan Miró, woven by Josep Royo Royo, National Gallery of Art, Washington. Retrieved on November 5, 2013.
  20. ^ Joan Miró chronology, Pilar and Joan Miró Foundation in majorca. Retrieved on November 5, 2013.
  21. ^ "Joan Miró dies in Spain at 90". New York Times: 41. dhjetor 26, 1983. {{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Datë e përkthyer automatikisht (lidhja)
  22. ^ "Joan Miró (Spanish), 1893–1983: Featured artist works, exhibitions and biography from Walton Fine Arts". Artnet.com. Marrë më 2012-03-15. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  23. ^ Stephan von Wiese Painting as Universal Poetry - the connection of painting and word in Miró. In Joan Miró - Snail Woman Flower Star Prestel, 2006
  24. ^ Christa Lichtenstein From the Playful to a Denunciation of Violence: Miró's deformations of the 1920s and 1930s. In Joan Miró - Snail Woman Flower Star Prestel, 2006
  25. ^ a b Victoria Combalia, Miró's Strategies - Rebellious in Barcelona, Reticent in Paris In Joan Miró - Snail Woman Flower Star Prestel, 2006
  26. ^ Estate of Raymond C. Hagel
  27. ^ Stephan von Wiese Painting as Universal Poetry - the connection of painting and word in Miró., p. 58. In Joan Miró - Snail Woman Flower Star Prestel, 2008
  28. ^ "Joan Miro - The Illustrated Books". Letubooks.com. Arkivuar nga origjinali më 25 prill 2012. Marrë më 2012-03-15. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  29. ^ Janis Mink, Miró (Los Angeles: Taschen, 2003), p. 43.
  30. ^ "Kopje e arkivuar". Arkivuar nga origjinali më 2 mars 2009. Marrë më 13 prill 2014. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Archived copy si titull (lidhja)
  31. ^ Joan Miró Museum of Modern Art, New York.
  32. ^ NY Magazine, Sept. 11, 1972, Vol. 5, #37. Books.google.com. 1972-09-11. Marrë më 2012-03-15. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  33. ^ http://www.ndoylefineart.com/miro.html. Marrë më 2011-06-14. {{cite news}}: Mungon ose është bosh |title= (Ndihmë!); Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  34. ^ http://www.moma.org/explore/multimedia/audios/11/1146. Marrë më 2011-06-14. {{cite news}}: Mungon ose është bosh |title= (Ndihmë!); Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  35. ^ http://www.facebook.com/notes/the-vintage-festival/miro-at-the-tate-by-wayne-hemingway/205340172822503. Marrë më 2011-06-14. {{cite news}}: Mungon ose është bosh |title= (Ndihmë!); Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  36. ^ Joel Silverstein (2001-04-01). "Curious Terrain". Reviewny.com. Marrë më 2010-01-01. The paintings sing to each other ... {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  37. ^ "Biography from the Guggenheim Museum lists some of his awards". Arkivuar nga origjinali më 4 nëntor 2008. Marrë më 9 prill 2014. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  38. ^ "Biography from ArtNet lists Miro's Gold Medal award from King Juan Carlos". Artnet.com. Marrë më 2012-03-15. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  39. ^ "The Pilar and Joan Miró Foundation in Mallorca, Spain". Arkivuar nga origjinali më 11 dhjetor 2009. Marrë më 9 prill 2014. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  40. ^ "As reported on APF Google, Miró painting fetches record price of US$17million at Christie's New York auction on May 6, 2008". Afp.google.com. 2008-05-06. Arkivuar nga origjinali më 12 maj 2008. Marrë më 2012-03-15. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  41. ^ Joan Miró, Painting-Poem ("le corps de ma brune puisque je l'aime comme ma chatte habillée en vert salade comme de la grêle c'est pareil") (1925) Christie's The Art of The Surreal Evening Sale, London, date=7 February 2012.
  42. ^ Carol Vogel (June 19, 2012), Miró Painting Sets Record on Otherwise Lackluster Opening Night of London Auctions New York Times.
  43. ^ BBC News, Joan Miró painting smashes auction record BBC News.

Literatura

Redakto

Shkrimet e Miros

Redakto
  • Joan Miró: Ceci est la couleur de mes rêves. Entretiens avec Georges Raillard. Paris 1977
  • Margit Rowell (Hrsg.): Joan Miró. Selected Writings and Interviews. Thames & Hudson, London 1987
  • Ernst Scheidegger (Hrsg.): Joan Miró. Gesammelte Schriften, Fotos, Zeichnungen, Zürich 1957

Biografitë

Redakto

Përfaqësimet

Redakto

Katalogje ekspozitash

Redakto
  • Kunsthaus Zürich, Städtische Kunsthalle Düsseldorf (Hrsg.): Joan Miró, Kunsthaus Zürich und Städtische Kunsthalle Düsseldorf 1986
  • Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen, Düsseldorf (Hrsg.): Einblicke. Das 20. Jahrhundert in der Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen, Düsseldorf. Hatje Cantz, Ostfildern 2000, ISBN 3-7757-0853-7
  • Thomas Krens (Vorwort): Rendezvous. Masterpieces from the Centre Georges Pompidou and the Guggenheim Museums. Guggenheim Museum Publications, New York 1998, ISBN 0-89207-213-X
  • Joan Miró. Werke in der Sammlung Würth, Swiridoff, Künzelsau 2008, ISBN 3-89929-142-5

Hetimet

Redakto
  • Riewert Ehrich: Miró und Jarry. Ein Beitrag zur literarischen Rezeption in der bildenden Kunst. Lang, Frankfurt/M. 2005, ISBN 3-631-54212-7
  • Riewert Ehrich: Mori el Merma – aus dem Bild herausgetretene Ubu-Figuren Mirós. Der Triumph des Künstlers über den Diktator. In: Zeitschrift für Katalanistik 21 (2008), S. 97–120
  • Evelyn Benesch/Ingried Brugger (Hrsg.): Miró. Später Rebell. Kunstforum Wien/Edition Minerva, Wolfratshausen 2001, ISBN 3-932353-49-8

Lista e punëve

Redakto
  • Joan Miró. Der Lithograph, 1930–1972. Vier Bände, hrsg. von Patrick Cramer. Edition Weber, Genf 1972–1982
  • Joan Miró. Arbeiten auf Papier, 1901–1977. Hrsg. von Carl Haenlein, Kestner-Gesellschaft, Hannover 1977
  • Obra de Jean Miró, Bestandskatalog der Fundació Miro mit 1679 Arbeiten, Barcelona 1988
  • Joan Miró. The Illustrated Books. Catalogue Raisonné, hrsg. von Patrick Cramer. Patrick Cramer, Genf 1989
  • Miró Radierungen, 1928–1975. Drei Bände, hrsg. von Jacques Dupin. Edition Weber, Genf 1984–1991
  • Joan Miró. Paintings. Catalogue Raisonné. Hrsg. von Jacques Dupin. Daniel Lelong, Paris 2002, ISBN 978-2-86882-049-5
  • Joan Miró. Sculptures. Catalogue Raisonné 1928–1982. Hrsg. von E. Fernando Miró, Daniel Lelong, Paris 2006, ISBN 978-2-86882-074-7
  • Joan Miró, Josep Llorens Artigas. Ceramics. Catalogue raisonné 1941–1981, hrsg. von Cristina Calero Fernandez. Galerie Lelong and Successio Miró, Paris 2007, ISBN 978-2-86882-079-2

Lidhjet e jashtme

Redakto
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Joan_Miro&oldid=2219458"