Wikipedia

Juliani

Juliani [1] [2] (latinisht: Flavius Claudius Julianus; greqisht: Ἰουλιανός Ioulianos ; 331 – 26 qershor 363) ishte perandor romak nga 361 deri në 363, si dhe një filozof dhe autor i shquar në greqisht. [3] Refuzimi i tij i krishterimit dhe promovimi i helenizmit neoplatonik në vend të tij, bëri që ai të kujtohej si Julian Apostati në traditën e krishterë. [4] [5]

Biografia

Redakto

Një nip i Kostandinit të Madh, Juliani ishte një nga të paktët në familjen perandorake që i mbijetoi spastrimeve dhe luftërave civile gjatë mbretërimit të Kostandinit II, kushëririt të tij. Juliani mbeti jetim si fëmijë pasi babai i tij u ekzekutua në vitin 337 dhe kaloi pjesën më të madhe të jetës së tij nën mbikëqyrjen e ngushtë të Konstancit. [6] Megjithatë, perandori e lejoi Julianin të ndiqte lirisht një arsim në lindjen greqishtfolëse, me rezultatin që Juliani u bë jashtëzakonisht i kulturuar për një perandor të kohës së tij. [7] Në vitin 355, Konstanci II thirri Julianin në gjykatë dhe e emëroi atë të sundonte Galinë . Megjithë papërvojën e tij, Juliani tregoi sukses të papritur në kapacitetin e tij të ri, duke mposhtur dhe kundërsulmuar sulmet gjermane nëpër Rhine dhe duke inkurajuar kthimin në prosperitet të provincave të shkatërruara. [6] Në vitin 360, ai u shpall perandor nga ushtarët e tij në Lutetia (Paris), duke shkaktuar një luftë civile me Konstantin. Megjithatë, Konstanci vdiq përpara se të dy të përballeshin me njëri-tjetrin në betejë dhe e emëroi Julianin si pasuesin e tij.

Në vitin 363, Juliani filloi një fushatë ambicioze kundër Perandorisë Sasaniane . Fushata ishte fillimisht e suksesshme, duke siguruar një fitore jashtë Ctesiphon në Mesopotami.[8] Megjithatë, ai nuk u përpoq të rrethonte kryeqytetin. Në vend të kësaj, Juliani u zhvendos në zemrën e Persisë, por shpejt u përball me probleme furnizimi dhe u detyrua të tërhiqej drejt veriut, ndërsa ngacmohej pandërprerë nga përleshësit persianë. Gjatë Betejës së Samarrës, Juliani u plagos për vdekje në rrethana misterioze. [9] [7] Ai u pasua nga Joviani, një oficer i lartë në gardën perandorake, i cili ishte i detyruar të dorëzonte territorin, përfshirë Nisibis, për të shpëtuar forcat romake të bllokuara. [10]

Juliani ishte një njeri me karakter jashtëzakonisht kompleks: ai ishte "komandant ushtarak, teozof, reformator social dhe njeriu i letrave". [11] Ai ishte sundimtari i fundit jo i krishterë i Perandorisë Romake dhe ai besonte se ishte e nevojshme të rivendoseshin vlerat dhe traditat e lashta romake të Perandorisë në mënyrë që të shpëtohej nga shpërbërja. [12] Ai spastroi burokracinë shtetërore të rëndë dhe u përpoq të ringjallte praktikat tradicionale fetare romake në kurriz të krishterimit . Përpjekja e tij për të ndërtuar një Tempull të Tretë në Jerusalem, ndoshta kishte për qëllim të dëmtonte krishterimin sesa t'i kënaqte hebrenjtë . [7] Juliani gjithashtu i ndaloi të krishterët të mësonin dhe të mësonin tekste klasike. [13]

Juliani, emri i plotë i të cilit ishte Flavius Claudius Julianus, lindi në Kostandinopojë, ndoshta në vitin 331, në familjen e perandorit në fuqi, Kostandinit I. [14] Babai i tij ishte Julius Constantius, gjysmëvëllai më i vogël i Konstandinit, dhe nëna e tij ishte një fisnike bitiniane e quajtur Basilina, e bija e një burokrati të rangut të lartë, Julianus, i cili kishte shërbyer si prefekt pretorian dhe kreu i qeverisë nën perandorin e ndjerë Licinius. [15] Nëna e Julianit vdiq pak pasi ai lindi dhe ai e kaloi fëmijërinë e tij në Konstandinopojë, për të cilën ndihej gjithmonë i lidhur. [16] Juliani ndoshta u rrit me greqishten si gjuhë të tij të parë, [17] dhe, duke qenë nipi i perandorit të parë të krishterë të Romës, ai u rrit nën besimin e krishterë. [18]

Shih edhe

Redakto

Literatura

Redakto
  • Ammianus Marcellinus, Res Gestae, Libri XV-XXV (books 15–25). See J.C. Rolfe, Ammianus Marcellinus, Harvard University Press, Cambridge Mass., 1935/1985. 3 Volumes.
  • Ammianus Marcellinus, The Roman History of Ammianus Marcellinus During the Reigns of the Emperors Constantius, Julian, Jovianus, Valentinian, and Valens. Translated by C. D. Yonge. Full text at Internet Archive at The Roman History of Ammianus Marcellinus During the Reigns of the Emperors Constantius, Julian, Jovianus, Valentinian, and Valens. Gutenberg etext# 28587.
  • Julian the emperor: containing Gregory Nazianzen's two Invectives and Libanius' Monody : with Julian's extant theosophical works., Translated by C.W. King. George Bell and Sons, London, 1888. At the Internet Archive
  • Claudius Mamertinus, "Gratiarum actio Mamertini de consulato suo Iuliano Imperatori", Panegyrici Latini, panegyric delivered in Constantinople in 362, also as a speech of thanks at his assumption of the office of consul of that year
  • Gregory Nazianzen, Orations, "First Invective Against Julian", "Second Invective Against Julian". Both transl. C.W. King, 1888.
  • Libanius, Monody – Funeral Oration for Julian the Apostate. Transl. C.W. King, 1888.
  • Loka, Nikollë (2003). Genivs Illvrici: Dyzet e dy perandorë ilirë të Romës. Tiranë: Mirdita.

Referime

Redakto
  1. ^ Rarely Julian II. The designation "Julian I" is applied either to the emperor Didius Julianus 193), (David Sear, Roman Coins and Their Values, Volume 5 (London: Spink, 2014), p. 267.) or to the usurper Sabinus Julianus 283–285).(D. Margetić, "Antoniani of Julian of Pannonia", Num. vijesti, broj 63., 2010 He is even more rarely called Julian III.
  2. ^ Kunsthistorisches Museum Wien, "Evil Emperors", 2019)
  3. ^ Grant, Michael (1980). Greek and Latin authors, 800 B.C.–A.D. 1000, Part 1000. H. W. Wilson Co. fq. 240. ISBN 978-0-8242-0640-6. JULIAN THE APOSTATE (Flavius Claudius Julianus), Roman emperor and Greek writer, was born at Constantinople in ad 332 and died in 363. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  4. ^ Gibbon, Edward. "Chapter 23". The History of the Decline and Fall of the Roman Empire. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  5. ^ A Companion to Julian the Apostate (në anglisht). Brill. 20 janar 2020. ISBN 978-90-04-41631-4.
  6. ^ a b Oxford Dictionary of Late Antiquity, "Julian the Apostate", p. 839
  7. ^ a b c "Julian". Encyclopædia Britannica Online. Marrë më 23 gusht 2018. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  8. ^ Phang et al. 2016
  9. ^ "Ancient Rome: The reign of Julian". Encyclopædia Britannica Online. Marrë më 23 gusht 2018. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  10. ^ Potter, David (2009). Rome in the Ancient World - From Romulus to Justinian. Thames & Hudson. fq. 289. ISBN 978-0500251522. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  11. ^ Glanville Downey, "Julian the Apostate at Antioch", Church History, Vol. 8, No. 4 (December 1939), pp. 303–315. See p. 305.
  12. ^ Athanassiadi, p. 88.
  13. ^ Potter, David (2009). Rome in the Ancient World - From Romulus to Justinian. Thames & Hudson. fq. 288. ISBN 978-0500251522. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  14. ^ Bowersock
  15. ^ Browning
  16. ^ Bowersock
  17. ^ Browning
  18. ^ Bowersock
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Juliani&oldid=2549995"