Masmedia në Gjeorgji (vend)

 

Nga ana e mediave, Gjeorgia është një vend me një sektor medial që po evoluon në mënyrë të shpejtë. Televizioni, revistat dhe gazetat operojnë kryesisht nga korporatat shtetërore dhe ato fitimprurëse, duke mbështetur veten në reklama, abonime dhe burime të tjera të ardhurorja. Liria e fjalës është e garantuar në Kushtetutën e Gjeorgjisë, duke e bërë vendin të dalluar ndër fqinjët për lirinë e shtypit. Si një vend në tranzicion, sistemi medial gjeorgjian po kalon një fazë të madhe transformimi dhe rritjeje. Kjo situatë krijon një ambient të stimulueshëm për zhvillimin e së ardhmes së medias në vendin e tyre.

Në kontekstin e Kaukazit të Jugut, Gjeorgia vazhdon të jetë një vend me një mjedis mediatik shumë i lirë dhe i diversifikuar. Edhe pse ka pasur politizim dhe polarizim afatgjatë në sektorin medial, ai vazhdon të mbetet një nga më të lirët dhe më të hapurit në rajon. Lufta politike për kontroll mbi mediat publike dështoi në vitin 2014, duke lënë kështu këtë sektor pa udhëheqje të qartë. Kjo situatë ka ndikuar në rritjen e diversitetit dhe autonomisë së mediave në vend.

Përqindja e madhe e familjeve gjeorgjiane kanë një televizor dhe pjese e madhe të tyre kanë të paktën një radio. Shumica e kompanive mediatike gjeorgjiane kanë selin në kryeqytetin dhe qytetin më të madh, Tbilisi.

Historia

Pas periudhës së sundimit sovjetik, mediat e pavarura filluan të lindin në Gjeorgji. Ndërmjet viteve 1990 dhe 2000, u regjistruan rreth 600 gazeta, duke filluar me gazeten 7 Days dhe Resonance. Në vitin 1994, kanali televiziv Rustavi 2 u themelua, duke sjellë liri editoriale në transmetim. Kjo e bëri median një nga institucionet më të besuara në vend, duke arritur një nivel besueshmërie prej 73%, duke qenë vetëm pas Kishës Ortodokse Gjeorgjiane në vitin 2003.

Së bashku me rritjen e kritikave të mediave të lira për korrupsionin dhe abuzimin me pushtetin, presionet nga qeveria ndaj tyre në Gjeorgji u përkeqësuan. Kanali i televizionit Rustavi 2 u përball me kërcënime të dyfishuara për mbyllje, ndërsa spikeri i njohur i TV-së, Giorgi Sanaia, u vra. Gjithashtu, disa gazetarë të tjerë u sulmuan, shkaktuar një atmosferë të tensionuar dhe frike në mesin e mediave të lira. Këto ngjarje shënojnë një periudhë të vështirë për lirinë e shtypit dhe pavarësinë e mediave në Gjeorgji.

Mediat luajtën një rol të jashtëzakonshëm në raportimin e zgjedhjeve të manipuluara parlamentare të vitit 2003 në Gjeorgji, ngjarje kjo që çoi në Revolucionin e Trëndafilave. Ata publikuan numra që kundërshtuan hapur rezultatet zyrtare të zgjedhjeve të raportuara nga Komisioni Qendror i Zgjedhjeve, duke u bazuar në sondazhet e daljes dhe tabelat paralele të votave.Pasi u shpall Revolucioni i Trëndafilave, një legjislacion i ri u prezantua që garantonte lirinë e fjalës dhe dekriminalizonte shpifjen. Kjo ishte një hap i rëndësishëm drejt rritjes së lirive të mediave dhe një përpjekje për të adresuar ndryshimet që u shfaqën në pasojë të revolucionit.

Pas ardhjes në pushtet të Mikhail Saakashvilit, qeveria mori kontrollin e medias dhe përcaktoi agjendën e lajmeve në Gjeorgji. Në këtë periudhë, dy stacione televizive dhe disa gazeta u mbyllën, ndërsa kanalet e tjera u morën nga grupe biznesi private që ishin miqësore ndaj qeverisë. Kjo situatë solli një rritje të autocensurës midis gazetarëve, që tashmë filluan të kufizoheshin në raportimin e tyre. Marrëdhëniet midis mediave dhe qeverisë përkeqësoheshin gjithnjë e më shumë në vitet që pasuan, sidomos me mbylljen e stacionit të kritikuar TV Imedi në vitin 2007, e shoqëruar nga protesta politike, si dhe me konfliktin Ruso-Gjeorgjian të vitit 2008. Në vitin 2009, liria e shtypit u bë një prej çështjeve kryesore politike në Gjeorgji, me një betejë midis qeverisë dhe opozitës për kontrollin mbi transmetuesin publik dhe për denoncimin e mediave pro-qeveritare. Kjo përfshinte edhe forma të ndryshme të frikësimit të gazetarëve, siç ishin "korridoret e turpit". Më vonë, Saakashvili premtonte të ndryshonte peizazhin mediatik drejt një ambiente "më të hapur dhe të paanshëm", duke mbështetur pavarësinë e transmetuesit të shërbimit publik. Megjithatë, shumë nga këto premtimet mbeten të pakryera, duke treguar sfidat dhe tensionet që vazhdojnë të ndikojnë në lirinë e medias në Gjeorgji.  

Kuadri legjislativ

Legjislacioni i medias në Gjeorgji vlerësohet për progresivitetin dhe liberalizmin e tij. Kushtetuta e Gjeorgjisë jep mbrojtje tërheqëse për lirinë e shtypit. Në nenin 19, ajo thotë:

Çdo person ka të drejtën për lirinë e fjalës, mendimit, ndërgjegjes, fesë dhe besimit. Përndjekja e një personi për shkak të fjalës, mendimit, fesë ose besimit të tyre, si dhe detyrimi për të shprehur mendimin e tyre për to, janë të paligjshme. Këto të drejta nuk mund të kufizohen, përveç në raste kur ushtrimi i tyre cenon të drejtat e individëve të tjerë.

Dhe në nenin 24:

Secili individ ka të drejtën e lirë për të marrë dhe për të dhënë informacion, për të shprehur dhe për të shpërndarë mendimin e tyre me çdo mjet të mundshëm. Mediat masive duhet të jenë të lira dhe censura është e ndaluar. As shteti, as individë të caktuar nuk kanë të drejtë të monopolizojnë mediat ose mjetet e shpërndarjes së informacionit. Megjithatë, ushtrimi i këtyre të drejtave mund të kufizohet në kushte të nevojshme për garantimin e sigurisë së shtetit, integritetit territorial, ose sigurisë publike, për parandalimin e krimit, për mbrojtjen e të drejtave dhe dinjitetit të të tjerëve, për parandalimin e zbulimit të informacionit të konfidencial, ose për sigurimin e pavarësisë dhe paanshmërisë së drejtësisë.

Ligji për lirinë e fjalës dhe të shprehjes (2004) në Gjeorgji njeh dhe mbrojt lirinë e shprehjes si një vlerë të rëndësishme dhe supreme njerëzore dhe ndalon censurën. Ky ligj garanton të drejtat e banorëve të Gjeorgjisë, si dhe të institucioneve të medias, duke përfshirë gazetat, botuesit dhe Transmetuesin Publik. Ligji përfshin garanci për konfidencialitetin e burimeve dhe sigurancat gjyqësore. Çdo individ ka të drejtë të drejtohet në gjykatë "për të parandaluar shkeljen e një të drejte të garantuar dhe të mbrojtur me këtë ligj" ose "për të çrrënjosur pasojat e shkeljes" (neni 6). Barrën e provës për kufizimet e lirisë së shprehjes e ka personi që e inicion kufizimin, dhe jo gazetari i përfshirë.

Në Gjeorgji, shpifja është dekriminalizuar që nga viti 2004, duke e bërë këtë vend të parin në rajonin e Kaukazit që ka ndërmarrë këtë hap. Ligji parashikon që personazhet publike duhet të pranojnë një nivel më të lartë të kritikave krahasuar me qytetarët e zakonshëm, duke marrë në konsideratë përgjegjësitë e tyre ndaj publikut dhe ndikimin e vendimeve të tyre në shoqëri.

Kodi Civil i vitit 1999 i Gjeorgjisë përfshin një seksion për Lirinë e Informacionit që siguron akses të menjëhershëm ose brenda një afati 10-ditor në informacionin publik që nuk është sekret shtetëror. Megjithatë, zbatimi i këtij ligji mbetet problematik. Pas vitit 2012, qeveritë e Gjeorgjisë janë zotuar të përmirësojnë aksesin në informacion, duke vepruar në përputhje me Partneritetin e Qeverisjes së Hapur. Agjencive publike tani u kërkohet të zhvillojnë faqe interneti, të publikojnë informacione në internet dhe të pranojnë kërkesa elektronike për informacion. Shumica e tyre u pajtuan me këto kërkesa deri në vitin 2014. Megjithatë, sfidat mbeten në unifikimin dhe zgjerimin e nismave të të dhënave të hapura.

Ligji për Transmetimin e Gjeorgjisë rregullon procesin e ndarjes së licencave për frekuencat radio dhe themelon bazën ligjore për Transmetuesin Publik Gjeorgjian. Ndryshimet e vitit 2013 u përhapën parimin e "duhet të ketë/duhet të ofrohet", duke penguar operatorët kabllorë që të manipulojnë politikisht ofertat e tyre duke hequr disa kanale televizive. Ky ndryshim u përshëndet pozitivisht nga OSBE RFoM.

Neni tatimor i Gjeorgjisë përjashton nga TVSH-ja çmimet e printimit dhe shpërndarjes së materialeve shtypur, duke përfshirë gazetat dhe revistat.

Disa ligje të rëndësishme për lirinë e shtypit dhe medias në Gjeorgji përfshijnë Ligjin për Sekretin Shtetëror, i cili rregullon qasjen dhe përdorimin e informacionit zyrtar, dhe Ligjin për të Drejtat e Autorit dhe të Drejtat e Përafërta, i cili mbrojnë të drejtat e pronarëve të medias dhe të autorëve për krijet e tyre.

Statusi dhe vetërregullimi i gazetarëve

Në dhjetor të vitit 2009, gazetarët e mbledhur nga Instituti i Shoqërisë Civile në Gjeorgji ratifikuan Kartën Gjeorgjiane të Etikës së Gazetarisë dhe formuan Shoqatën e Kartës Gjeorgjiane të Etikës së Gazetarisë.

Në vitin 2009, Komisioni Kombëtar i Komunikimeve të Gjeorgjisë miratoi Kodin e Sjelljes së Transmetuesve, në përputhje me kërkesën e Ligjit të vitit 2004 për Transmetimet. Ligji i përcakton këtë akt normativ si "një dokument të miratuar nga Komisioni... që përcakton rregullat e sjelljes për mbajtësit e licencës".

Transmetuesi Publik Gjeorgjian ka një Kod Sjelljeje të përparuar, si dhe një ombudsman për të pranuar ankesat e shikuesve.

Këshilli i Medias u formua në vitin 2005 nga një koalicion i organizatave mediatike kombëtare dhe rajonale, tre organizata jo-qeveritare dhe gazetarë individualë. Misioni i tij ishte monitorimi dhe zbatimi i Kodit të Etikës së Gazetarëve, si dhe trajtimi i ankesave. Megjithatë, ai nuk arriti të vendoste standarde etike ndërmjet mediave. Organizatat themeluese shpejt refuzuan të paguanin tarifat e anëtarësimit.

Një Këshill alternativ i Shtypit u krijua në vitin 2005 nga katër gazeta kryesore, të cilat kishin kundërshtuar themelimin e Këshillit të Medias, e shihnin atë si një përpjekje për censurë. Megjithatë, ky Këshill i Shtypit gjithashtu tregoi të kishte sfida në funksionimin e tij.

Në vitin 2010, OSBE RFoM intervenoi për të rikujtuar gazetarët gjeorgjianë për detyrat e tyre profesionale, pas një raporti të rremë të diskutueshëm nga TV Imedi. Ata dënuan "gazetarinë e papërgjegjshme dhe ndikimin që mund të ketë në lirinë dhe sigurinë e medias". Raporti i Imedit përhapte panik duke pretenduar se presidenti Saakashvili ishte vrarë dhe trupat ruse ishin afër Tbilisit, pa paralajmërim për natyrën e tij të rremë. Kjo situatë u trajtua shpejt nga GNCC. Sipas Mijatoviç, "Transmetuesit dhe mediat e tjera duhet të sillen me përgjegjësi dhe të mos mashtrojnë publikun duke përhapur informacion të rremë. Kjo është e veçantë në Gjeorgji dhe vende të tjera, shoqëritë e të cilave mund të jenë më të prirura ndaj alarmit për shkak të konflikteve të fundit të armatosura."

Mediat

Në Gjeorgji, ka shumë gazeta, por shumica prej tyre kanë një numër të kufizuar lexuesish për shkak të tirazhit të tyre të ulët.

According to the decision of GNCC, the territory of Georgia is divided into terrestrial broadcasting service areas.

— Georgian Law on Broadcasting

Gazetat në Gjeorgji ofrojnë opinione pluraliste për publikun, kanë lexues besnikë dhe janë burimi kryesor i informacionit për rreth një të katërtën e qytetarëve.

Në vitin 2010, Gjeorgjia kishte një total prej 502 gazetash të regjistruara, ndër to 376 ishin kombëtare (të regjistruara në Departamentin e Statistikave në Tbilisi) dhe 126 ishin rajonale. Nga këto, vetëm 28 gazeta me bazë në Tbilisi dhe 61 gazeta në periferi kishin botime të rregullta. Gazetat më të njohura ishin "24 Saati" dhe "Rezonansi". Të tjera media të shtypit përfshijnë gazetat e përditshme "Alia", "Akhali Taoba", "Sakartvelos Respublika", "Mtavari Gazeti", "Versia" dhe "Asaval-Dasavali" (me standarde të ndryshme profesionale), si dhe revista të përjavshme si "Kviris Palitra", e cila ishte e shitura më shumë. Shumica e gazetave kishin qendër në kryeqytet, ndërsa mediat me bazë në Tbilisi shpërndaheshin edhe në rajonet periferike.

Mediat e shkruara rajonale në Gjeorgji përfshijnë kryesisht gazeta të përjavshme, si "Batumelebi" me bazë në Batumi, "Akhali Gazeti" me bazë në Kutaisi, "PS", "Guria News", "Kakhetis Khma", "Spektri" dhe "Samkhretis Karibche". Gazetat në gjuhën e pakicave përfshijnë ato në gjuhën ruse si "Svobodnaya Gruziya", "Golovinski Prospect", "Argumenti i Facti", si dhe "Komsomolskaya Pravda v Gruzii" dhe gazeta dygjuhëshe "Ajaria". Gazetat në gjuhën armene përfshijnë "Javakhk", "Arshadius" dhe gazeta dygjuhëshe "Samkhretis Karibche". Gazetat në gjuhën azerbajxhaniane përfshijnë "Gurjistan", "Hairat" dhe gazeta dygjuhëshe "Timer" e botuar nga Agjencia për Zhvillim Civil.

Revistat në gjuhën angleze si "The Messenger", "The Financial", "Georgia Today", "The Georgian Times" dhe "Georgia Business Week" fokusohen kryesisht në të dhënat dhe ngjarjet relevante për komunitetin ndërkombëtar në Tbilisi.

Revistat e lira dhe të cilat shkëlqejnë po shfaqen në numër gjithnjë e më të madh. Këto revista ofrojnë një gamë të gjerë temash, duke përfshirë thashetheme, argëtim, dhe politikë. Disa nga titujt e tyre përfshijnë "Sarke", "Tbiliselebi", "Gza", dhe "Raitingi", si dhe versione të lokalizuara të mediave ndërkombëtare si "Cosmopolitan Georgia". Në këtë listë gjithashtu përfshihen "Tskheli Shokoladi" dhe "Liberal" nga M-Publishing.

Informacioni mbi tirazhin nuk është publikuar nga botuesit. Në Tbilisi, tirazhi mesatar ishte rreth 4,500-5,000 për gazetat e përditshme, 2,000 për gazetat rajonale dhe 25,000-30,000 për gazetat e përditshme të botuara një herë në javë.

Publikimi

After electoral turmoil in 2012 and 2013, Georgia has begun to reap the fruits of the reforms undertaken in the recent years, even if political rivalry has sometimes hampered their implementation. Transparency about media ownership has improved, although news outlets are politically polarized and still not very independent.

 

• Stacionet e transmetimit radiofonik : AM 7, FM 12, me valë të shkurtra 4 (1998)
• Radio: 3.02 milion (1997)

Në Tbilisi, stacionet radiofonike përfshijnë Imedi Radio (105.9FM), Fortuna dhe Radio 105. Imedi Radio fokusohet kryesisht në lajme dhe komente, por gjatë orëve të vona të natës transmeton gjithashtu muzikë pop.

Në vitin 2010, në Tbilisi ishin aktivë 27 stacione radio, ndërsa në zonat e tjera të vendit ishin 9. Stacionet kryesore me bazë në Tbilisi përfshijnë Fortuna, Fortuna Plus, Imedi (me fokus në lajme dhe komente), Utsnobi, Avto Radio, Ar Daidardo dhe Green Wave. Këto stacione ofrojnë një gamë të gjerë të programeve, duke përfshirë lajme, talk show, muzikë dhe argëtim. Me përjashtim të Utsnobi, ato transmetojnë në të gjithë vendin. Abhazetis Khma transmeton në gjeorgjianisht dhe rusisht në zonën e shkëputur të Abkhazisë.

Stacionet rajonale përfshijnë Dzveli Kalaki, Hereti, Harmonia dhe Atinati, të cilat janë të përfaqësuara si Rrjeti i Radios Gjeorgjiane. Këto stacione konkurrojnë me radion e bazuar në Tbilisi për audiencën lokale. Në vitin 2010, kishte dy radiostacione me bazë në komunitet, një në Marneuli dhe një në Nori, të cilat transmetonin tre orë në ditë përmes altoparlantëve.

Transmetuesi Publik Gjeorgjian (GPB) drejton dy kanale radioje: Sakartvelos Radio - Pirveli Radio dhe Radio Ori - Kartuli Radio. Megjithatë, ata mbeten prapa në renditjen e dëgjuesve. Në së kaluarën, GPB kishte një kanal ndërkombëtar, Radio Georgia, i cili u mbyll në vitin 2005.

Në Gjeorgji, radio të huaja që ritransmetohen përfshijnë Radio France International, Radio Publike Kombëtare e Amerikës dhe BBC World në Radio GIPA, si dhe Europa Plus të Rusisë. Radio Evropa e Lirë/Radio Liberty gjithashtu transmeton katër orë në ditë lajme dhe analiza të prodhuara në vend.

Transmetimi televiziv

According to the decision of GNCC, the territory of Georgia is divided into terrestrial broadcasting service areas.

— Art. 40, Georgian Law on Broadcasting

Televizioni në Gjeorgji u lancua në vitin 1956, kur Gjeorgjia ishte ende pjesë e Bashkimit Sovjetik. Përmbajtja televizive ka qenë një burim kryesor i informacionit politik për shumicën e gjeorgjianëve, me rreth 95% të tyre që morën lajmet e tyre politike nga televizioni në vitin 2010. Industria televizive në vend përfshin rreth 40 stacione televizive, prej të cilave nëntë janë në Tbilisi dhe 31 në rajone të tjera të vendit. Katër prej këtyre stacioneve kanë mbulim kombëtar, duke përfshirë Transmetuesin Publik Gjeorgjian (Channel I), Imedi, Rustavi 2 dhe Ajara. Shikuesit zakonisht preferojnë Rustavi 2, ndjekur nga Imedi dhe Kanali i Parë i GPB-së (Transmetuesi Publik Gjeorgjian). Në listën e stacioneve të mëdha të televizionit për vitin 2008 përfshihen Kanali i Dytë, Maestro, Mze TV, Mzera Television, TV 9, dhe Kavkasia TV. Në vitin 2006, dy stacione të reja u hapën: TV Sakartvelo, i financuar nga Ministria e Mbrojtjes për të mbuluar çështjet e mbrojtjes, dhe Alania, që transmetonte në gjuhën ruse në rajonin e shkëputur të Osetisë së Jugut.

• Transmetuesi Publik Gjeorgjian financohet nga publiku (ai mori një ndarje vjetore prej rreth 0.12% të PBB-së nga buxheti i shtetit ), dhe transmeton në televizion dhe radio pa pagesë . Kërkohet me ligj që të "sigurojë informacion të saktë dhe të përditësuar që është i lirë nga paragjykimet politike dhe tregtare" dhe "të adresojë nevojat dhe interesat e shoqërisë më të madhe gjeorgjiane përmes shumëllojshmërisë së programeve dhe pikëpamjeve". Televizioni shtetëror u shndërrua në transmetues publik në vitin 2004 pas miratimit të Ligjit për Transmetim. GPB u kritikua më vonë se u bë një zëdhënëse e qeverisë dhe u fut në kurth në një betejë për kontroll midis qeverisë dhe opozitës. Bordi i GPB-së u zgjerua nga 9 në 15 anëtarë në dhjetor 2009 për të ofruar më shumë hapësirë për opozitën dhe shoqërinë civile. Kanali i saj i Parë mbeti i konsideruar si i njëanshëm në favor të qeverisë së Lëvizjes së Bashkuar Kombëtare të para vitit 2012. GPB iu nënshtrua sistemit të prishjes në vitin 2013, ku shumica e menaxherëve të lidhur me UNM-në u pushuan nga puna. Në vitin 2013, GPB-ja pësoi një krizë të rëndë drejtuese, me një drejtor të shkarkuar dhe disa pozita të bordit të mbetur bosh. Struktura e saj qeverisëse u ndryshua pas ndryshimeve në Ligjin për radiodifuzionin, duke zvogëluar numrin e bordit dhe duke synuar emërime më konkurruese dhe politikisht neutrale. Raundet e shumëfishta të përzgjedhjes në 2013 dhe 2014 nuk arritën të plotësonin të gjitha vendet vakante. OSBE RFoM shprehu zhgënjimin.
  • Në vitin 2013 Ajara TV u hoq nga kontrolli i autoriteteve lokale në rajon dhe u shndërrua në një transmetues të shërbimit publik. OSBE RFoM denoncoi zgjedhjen e Bordit të Administrimit të TV dhe Radios Ajara, duke e quajtur atë "një vendim fatkeq, i cili sfidon sundimin e ligjit dhe ndër të tjera minon integritetin e transmetuesit publik"
• Rrjeti Rustavi 2 prodhoi mbulim të konsiderueshëm të Revolucionit të Trëndafilave të vitit 2003. Stacioni aktualisht arrin rreth 84% të popullsisë së vendit, si dhe Evropën, pjesën evropiane të Rusisë dhe Lindjen e Mesme nëpërmjet satelitit. </link> Stacioni ishte shpesh kritik ndaj qeverisë Eduard Shevardnadze dhe raportoi për korrupsionin dhe abuzimet e të drejtave të njeriut . Në vitin 2001, një bastisje e policisë së sigurisë në Rustavi 2 rezultoi në demonstrata masive në rrugë kundër presionit të qeverisë, pas së cilës Presidenti Shevardnadze shkarkoi të gjithë kabinetin e tij.
• Në 2008 dhe 2009 stacionet me bazë në Tbilisi, Kavkasia TV dhe Maestro, e përmirësuan shikueshmërinë e tyre duke i dhënë zë opozitës parlamentare. Komisioni Kombëtar i Komunikimeve të Gjeorgjisë (GNCC) sanksionoi Maestro-n si shkelje e licencës së tij të tipit "muzikë dhe argëtuese" dhe refuzoi t'i jepte atij një licencë "programimi të përgjithshëm", duke rezultuar në një polemikë 8-mujore që përfundoi vetëm pas ndërhyrjes së Kryetarit të Parlamentit. .
• TV Imedi u hap nga manjati gjeorgjian Badri Patarkatsishvili dhe ishte shumë kritik ndaj qeverive të Saakashvilit. Në nëntor 2008, qeveria akuzoi stacionin për nxitje të dhunës dhe dërgoi policinë për ta ndërprerë transmetimin. Forcat e policisë shkatërruan pajisje dhe gazetarë të “keqtrajtuar së tepërmi”. Stacioni u rihap një vit më vonë, pas vdekjes së Patarkatsishvilit dhe nën kontrollin e një biznesmeni pro-qeveritar - duke adoptuar gjithashtu një linjë editoriale shumë më dashamirëse.

Transparenca në pronësinë private të stacioneve televizive në Gjeorgji ka qenë e mangët, duke përfshirë Rustavi 2 dhe Imedi. Në vitin 2010, 90% e aksioneve të Imedi ishin në pronësi të Georgia Media Holding, një degë e Rakeen Investment, dhe e menaxhuar nga ish-ministri i ekonomisë i Presidentit Saakashvili. Në mbulimin e lajmeve, mungesa e balancës dhe neutralitetit ishte e dukshme, me stacione të ndara midis kampeve pro-qeveritare dhe pro-opozitës. Situata e transparencës së pronësisë përmirësohet pas ndryshimeve të vitit 2011 në Ligjin për Transmetimet, duke kërkuar zbulimin e plotë të strukturave të pronësisë dhe ndalimin e pronësisë së kompanive offshore. Megjithatë, shqetësimet për përqendrimin e pronësisë mbeten pa zgjidhje. Ndryshimet në pronësi nga viti 2012 deri në 2015 kanë ndihmuar në zvogëlimin e polarizimit midis kanaleve televizive.

Tregu i reklamave në Gjeorgji është i kufizuar në madhësi, duke bërë që disa nga stacionet televizive të mbështeten në subvencione publike ose private për të mbijetuar. Rustavi 2, i cili është kanali më i shikuar, përfiton më shumë nga të ardhurat e reklamave. Media House, një ndërmjetës e rëndësishme, shpërndan kohën e transmetimit të Rustavi 2 dhe tre stacioneve të tjera në Tbilisi. Ndryshimet në Ligjin për Transmetimet në vitin 2013 kërkojnë që transmetuesit të deklarojnë burimet e tyre të financimit për Komisionin Kombëtar të Komunikimeve të Gjeorgjisë.

Në Gjeorgji, reklamuesit kanë preferuar të investojnë në mediat pro-qeveritare, duke shmangur mediat e shkruara dhe duke favorizuar transmetuesit televizivë. Në vitin 2014, Ministria e Financave u kritikua për kërkesën e tyre ndaj kompanisë TVMR GE për të zbuluar vendndodhjen e familjeve që ishin nën monitorimin e tyre për matjen e audiencës televizive.

Në tetor të vitit 2014, një ligj kërkonte që transmetuesit privatë të caktonin 90 sekonda kohë transmetimi për "reklamat sociale" çdo tre orë, të cilat përfshinin njoftimet e shërbimit publik. Megjithatë, kjo dispozitë u kritikua si e paqartë dhe e kushtueshme, duke i dhënë Komisionit Kombëtar të Komunikimeve të Gjeorgjisë (GNCC) kompetenca të mëdha kontrolli.

Qeveria e Gjeorgjisë kishte planifikuar kalimin në transmetimin dixhital për periudhën 2012-2015. Gjatë kësaj periudhe, qeveria ofroi subvencione për pajisjet e marrësve dixhitalë, veçanërisht për familjet më pak të pasura.

Studiot e pavarura të prodhimit televiziv në Gjeorgji përfshijnë emrat si TBC TV, Prime Time, Formula Creativi dhe Utsnobi Studio. Këto studiot ofrojnë një gamë të gjerë të produkteve audiovizive, duke përfshirë filma dhe programe të dizajnuara për të transmetuar në kanalet e televizionit publik dhe ato private. Përveç kësaj, studiot "Reporter" dhe "Monitor" janë një tjetër element i rëndësishëm në peizazhin e prodhimit të medias në vend. Ata kanë krijuar dokumentarë të diskutueshëm që trajtojnë çështje të ndryshme, duke përfshirë krimet që kanë ndodhur pas Revolucionit të Trëndafilave dhe çështjet e keqpërdorimit të fondeve në GPB. Gjithashtu, një tjetër studio e rëndësishme është GNS, e themeluar nga ish-punonjësit e Rustavi-2, e cila është specializuar në prodhimin e dokumentarëve investigativë. Këto dokumentarë shpesh transmetohen në kanalin Maestro.

• Stacionet e transmetimit televiziv : 25 (plus përsëritës) (2011)
• Televizionet: 2.57 milion (1997)

Kinema

After electoral turmoil in 2012 and 2013, Georgia has begun to reap the fruits of the reforms undertaken in the recent years, even if political rivalry has sometimes hampered their implementation. Transparency about media ownership has improved, although news outlets are politically polarized and still not very independent.

Industria e kinemasë në Gjeorgji filloi rrugën e saj në vitin 1908. Në një periudhë prej 100 vitesh, vendi ka prodhuar më shumë se 800 filma, 600 dokumentarë dhe 300 filma të animuar. Katalogu i plotë i këtyre krijimeve është i aksesueshëm në internet në faqen Geocinema.ge. Për të nderuar këtë arritje të rëndësishme, një ekspozitë e veçantë u organizua në Festivalin e Filmit në Kanë në vitin 2008, për të shënuar njëqindvjetorin e industrisë së kinemasë së Gjeorgjisë.

Në fundin e periudhës sovjetike, kinemaja gjeorgjiane e kishte kohën më të frytshme. Megjithatë, trazirat politike dhe ekonomike të viteve 1990 shkaktuan një rënie në prodhimin e filmit. Studioja kryesore e kinemasë në Gjeorgji, Gruziya Film, u transformua më pas në JSC Georgian Film, një studio private që udhëhiqej nga shteti. Studioja u privatizua, si dhe të gjitha studiot e tjera të filmit që ishin në pronësi të mëparshme shtetërore. Sot, në Gjeorgji ekzistojnë disa studiot e pavarura të filmit, duke përfshirë Sanguko Films, Film Studio – Remka, Georgia Film dhe Vars-studio.

Në një përpjekje për tërheqjen e investimeve të huaja në industrinë e filmit, qeveria e Gjeorgjisë ka promovuar vendin si një nga destinacionet më miqësore dhe konkurruese për prodhimin e filmave në nivel global. Ligji për promovimin e kinematografisë kombëtare u miratua në vitin 2000, duke krijuar Qendrën Kombëtare të Filmit Gjeorgjian, e cila financohet nga shteti nën përkujdesjen e Ministrisë së Kulturës. Qendra ka për qëllim të lehtësojë zhvillimin e industrisë së filmit, të subvencionojë prodhimet vendase dhe të promovojë filmat gjeorgjianë në tregun ndërkombëtar.

Telekomunikacioni

 

• Kodi i thirrjes : +995
• Linjat kryesore: 830,222 linja në përdorim (2009)
• Celular celular: 3.1 milion linja (2009)

Telefonia fikse, interneti dhe televizioni IP në Gjeorgji janë kryesisht të operuar nga Silknet, New Net dhe MagtiCom, të cilat kontrollonin rreth 90% të tregut në vitin 2018. Në fund të vitit 2008, numri i përdoruesve të telefonisë fikse në Gjeorgji ishte 618,000. Në zonat urbane, ka rreth 20 telefona fikse për çdo 100 banorë, ndërsa në zonat rurale, kjo shifër bie në rreth katër telefona për 100 banorë.

Në Gjeorgji, ekzistojnë tre operatorë telefonie celularë: MagtiCom LTD, Silknet SHA dhe Mobitel Georgia, që është pjesë e grupit rus Beeline. Tregu i telefonisë celulare ka më shumë se 3,000,000 klientë të regjistruar në total (numri i klientëve aktivë komercial nuk dihet). Që nga viti 2010, mbulimi i rrjeteve të tyre ka shtrirë në mbi 98% të territorit të populluar të vendit.

Internet

According to the decision of GNCC, the territory of Georgia is divided into terrestrial broadcasting service areas.

— Art. 40, Georgian Law on Broadcasting

Për një kohë të gjatë, interneti në Gjeorgji ka qenë i qendruar kryesisht në qytetet kryesore, për shkak të kostos së lartë dhe mungesës së infrastrukturës fikse. Në vitin 2014, rreth 49% e banorëve të Gjeorgjisë kishin akses në internet. Megjithatë, deri në vitin 2023, ky numër u rrit thelbësisht, arritur në 89% sipas të dhënave të Zyrës Kombëtare të Statistikave të Gjeorgjisë.

Interneti është i lirë nga kontrolli i qeverisë. Edhe pse gjatë luftës ruso-gjeorgjiane të vitit 2008 u vendosën kufizime të përkohshme, gjendja është normalizuar që atëherë. Komuniteti i blogerëve gjeorgjianë është në rritje, veçanërisht me platforma si Caucasusreports.ge. Gjithashtu, forume dhe faqe mediatike sociale si Forum.ge dhe Facebook.com janë mjetet e rëndësishme për shkëmbimin e informacionit dhe opinionit.

Në Gjeorgji, mediat e lajmeve të bazuar në internet po rriten gradualisht. Civil.ge, e drejtuar nga Shoqata e Kombeve të Bashkuara të Gjeorgjisë, u lancua në vitin 2001 si një burim informativ shumëgjuhësh (gjeorgjisht, anglisht, rusisht), duke ofruar lajme të bazuar në fakte. Media.ge (Internews, 2005), Presa.ge dhe Internet.ge janë gjithashtu platforma të rëndësishme për të aksesuar lajmet. Në vitin 2019, u lancua Caucasian Journal në Tbilisi si një medium i parë që fokusohet në rajonin e Kaukazit Jugor.

Mediat e lajmeve të bazuar në internet përfshijnë një gamë të gjerë të faqeve të internetit, duke përfshirë:

• Civil Georgia
• InterPressNews
• Netgazeti
• Business Media Gjeorgji
• Kvira
• Multimedia
• Agenda.ge
• Eurasianet
• Media OC
• Alia

Organizatat mediatike

Agjencitë mediatike

Në Gjeorgji, agjencitë e lajmeve përfshijnë InterPressNews, Prime News, GBC dhe Pirveli. Këto janë shoqëri private, fitimprurëse me qendër në Tbilisi. RegInfo është një agjenci me bazë në rajonin e Kvemo Kartli. Përveç këtyre, në vend janë të pranishme edhe agjencitë ndërkombëtare si Agence France Presse, Reuters Bureau, Bloomberg, Itar Tass dhe Associated Press.

Sindikatat

Në Gjeorgji, nuk ka një shoqatë aktive profesionale e punonjësve të medias. Federata Gjeorgjiane e Gazetarëve, e cila është trashëgimtare e Unionit të Gazetarëve të periudhës së epokës Sovjetike, aktualisht është e papunueshme. Megjithatë, disa shoqata tregtare të financuara nga donatorët janë themeluar në vitet 2005-2007, duke përfshirë Shoqatën Rajonale të Medias Gjeorgjiane dhe Shoqatën Gjeorgjiane të Transmetuesve Rajonal të Televizionit, por ndikimi i tyre mbetet i kufizuar. Këto shoqata lobojnë për të luftuar frikësimin dhe dhunën ndaj gazetarëve, për të mbrojtur kërkesat për informim publik dhe për të promovuar ndryshimet legjislative në përputhje me interesat e medias rajonale.

Autoritetet rregullative

Komisioni Kombëtar i Komunikimeve të Gjeorgjisë (GNCC), themeluar në vitin 2000 sipas Ligjit mbi Telekomunikacionet dhe Postën të vitit 1990, është një entitet qeveritar i pavarur përgjegjës për rregullimin e sektorit të telekomunikacionit, medias, dhe postës. Detyrat e tij përfshijnë dhënien e licencave për frekuencat radio përmes tenderëve konkurrues, monitorimin e aktiviteteve të licencuarve, dhe arbitrazhin e çështjeve gjyqësore mes mbajtësve të licencës dhe konsumatorëve. GNCC punon për të parandaluar formimin e monopoleve dhe për të siguruar një mjedis konkurrues dhe të drejtë për të gjithë, duke ndihmuar në lehtësimin e hyrjes së teknologjive të reja në treg. Agjencia financohet nga tarifat e licencimit dhe rregullimit dhe anëtarët e saj emërohen nga Presidenti i Gjeorgjisë për një mandat 6-vjeçar.

Komisioni Kombëtar i Komunikimeve të Gjeorgjisë (GNCC) është kritikuar për mungesën e pavarësisë dhe transparencës në veprimtaritë e tij, sidomos në procesin e licencimit të mediave tradicionale. Në veçanti, ka pasur kritika se kanalet pro-qeveritare lejohen të operojnë pa licencë, ndërsa procesi i licencimit perceptohet si i ndikuar politikisht. Pas kritikave për konflikt interesi, kryetari i ri i GNCC u zgjodh në vitin 2014. OSBE RFoM ka bërë thirrje për t'i dhënë "autonomi të plotë" GNCC-së për të garantuar efikasitetin dhe paanshmërinë e punës së saj, duke e vlerësuar rëndësinë e saj në procesin e dixhitalizimit për të rritur pluralizmin në sektorin e transmetimit.

Në vitin 2011, Këshilli Qendror i Komunikimeve të Gjeorgjisë rinovoi licencat e transmetimit, pas një vonese prej 3 vitesh. Në vitin 2012, Gjykata Kushtetuese e Gjeorgjisë vendosi se stacionet televizive nuk do të kishin nevojë për licencë për të transmetuar përmes kabllove, por vetëm nëpërmjet frekuencave radio dhe satelitore.

Censura dhe liria e medias

Në vitet 2016 dhe 2017, Indeksi i Lirisë së Shtypit Botëror nga Reporterët pa Kufij Gjeorgjia ishte në vendin e 64-të. Kjo paraqiste një përmirësim gradual, pasi në vitin 2015, vendi ishte në pozicionin e 69-të nga 180 vende, midis Mauritius (68) dhe Hong Kong (70). Kjo tregoi një trend pozitiv, pasi në vitin 2014, vendi ishte në pozicionin e 84-të, ndërsa në 2013, ishte edhe më poshtë, në vendin e 100-të. Kjo ndryshim gradual tregoi për një përmirësim në kushtet e lirisë së shtypit në Gjeorgji.

Ka raste të rralla ligjore që janë ngritur kundër gazetarëve në Gjeorgji, por ndërsa legjislacioni ka pasur një ndikim minimal në disa prej tyre, ka tendenca të pabarabarta në zbatimin e ligjeve.

Sulmet dhe kërcënimet ndaj gazetarëve

Gazetarët në Gjeorgji kanë raportuar për raste të dhunës dhe ngacmimeve, sidomos gjatë periudhave elektorale. Edhe pse numri i këtyre rasteve është ulur, gazetarët vazhdojnë të përballen me kërcënime dhe presione.

• Gjatë demonstratave të Gjeorgjisë të vitit 2007, policia e trazirave sulmoi selinë e kanalit Imedi, duke e çuar atë në ndalimin e transmetimit të demonstratave. OSBE RFoM denoncoi veprimin e autoriteteve dhe bëri thirrje për llogari.
• Gazetarët e vrarë gjatë luftës ruso-gjeorgjiane të 2008 përfshijnë Grigol Chikhladze, kreu i Alania TV, Alexander Klimchuk, kreu i Agjencisë së Imazheve të Causasus dhe korrespondent për Itar-Tass, të dy të vrarë më 10 gusht 2008 në Tskhinvali, dhe Stan Storimans, kameraman me Holandez RTL Nieuws i cili vdiq në Gori më 12 gusht. Gazetarët e plagosur përfshinin të paktën pesë rusë, dy gjeorgjianë, dy turq, një holandez, një izraelit dhe një amerikan.
• Lufta ruso-gjeorgjiane e vitit 2008 çoi në bllokimin e ndërsjellë të faqeve të internetit dhe kanaleve televizive gjeorgjiane dhe ruse. Subvencionet e bllokimit pas përfundimit të konfliktit, ndërsa kanalet televizive mbetën të mbushura me informacione armiqësore dhe të njëanshme nga të dyja palët. Aksesi i sigurt për gazetarët nuk mund të sigurohet për një kohë të gjatë në zonat e konfliktit dhe qasja mbeti e kufizuar në mënyrë selektive, me gazetarët gjeorgjianë dhe të huaj të paaftë për të hyrë në rajonet e pushtuara nga Rusia.
• Një granatë dore u hodh në televizionin Maestro në maj 2009 gjatë transmetimit të emisionit të drejtpërdrejtë politik "Camera 5", të drejtuar nga Georgi Gachechiladze, vëllai i politikanit të opozitës Levan Gachechiladze . Sulmi shkaktoi të lënduar.
• Të paktën 10 gazetarë gjeorgjianë dhe të huaj u sulmuan nga policët ndërsa mbulonin shpërbërjen e një mitingu të opozitës në Tbilisi në natën e 25 deri më 26 maj 2011, megjithëse u identifikuan qartë si anëtarë të shtypit. Disa prej tyre u morën në pyetje dhe iu konfiskuan ose u dëmtuan karta e shtypit ose pajisjet. OSBE RFoM protestoi me Ministrinë e Jashtme të Gjeorgjisë.
• Incidentet kundër gazetarëve u raportuan më 26 qershor dhe 12 korrik 2012 në rajonin Shida Qartli në Gjeorgjinë qendrore.
• Në korrik 2014, Erosi Kitsmarishvil, një themelues i Rustavi 2, u vra me armë zjarri në shtëpinë e tij. Një hetim është ende në vazhdim.
• Një gazetar nga gazeta Asaval-Dasaval u sulmua dy herë në tetor 2014.
• Në janar 2016, tre gazetarë nga TV Gjeorgjian dhe uebsajti i lajmeve Tabula u sulmuan ndërsa ishin në një restorant në Tbilisi, gjoja për qëndrimin e tyre ndaj Kishës Ortodokse Gjeorgjiane.

Ndërhyrjet në fushën e medias, si nga maxhoranca ashtu edhe nga opozita në Gjeorgji, janë një vijim i ngjarjeve, duke ndikuar në një rritje të polarizimit dhe politizimit. Polarizimi në sektorin televiziv ka pësuar disa zbutje në kohët e fundit, duke parë transmetues që më shumë fokusohen në garën për përmbajtje. Zgjedhjet vendore të vitit 2014 u raportuan të mbuluara në mënyrë relativisht të paanshme, një ndryshim i dukshëm krahasuar me votat kombëtare të 2012 dhe 2013. Megjithatë, sfidat për lirinë e medias vazhdojnë. Zyrtarët qeveritarë janë akuzuar për tentativën për të minuar mbrojtjen ligjore të medias përmes një retorike armiqësore.

• Gjatë çështjes së vrasjes së Sandro Girgvliani, biznesmeni mediatik Badri Patarkatsishvili, pronar i Holding Media Media, deklaroi se autoritetet gjeorgjiane po shtonin presionin mbi stacionin e tij dhe bizneset e tjera pasi ai kishte transmetuar detaje të skandalit. “Nuk është sekret që televizioni Imedi ishte i pari që raportoi rrethanat e vrasjes së Sandro Girgvlianit... vetëm kjo u bë shkak për pakënaqësinë e autoriteteve, gjë që bëri që autoritetet financiare të nisnin në mënyrë aktive një hetim për bizneset dhe kompanitë e mia. në mënyrë që të më detyrojë të bëj presion kundër gazetarëve [të mi] dhe të lehtësojë krijimin e një imazhi të favorshëm për autoritetet”, vazhdoi Badri Patarkatsishvili duke thënë se ai kurrë nuk do t'i dorëzohej presionit nga autoritetet.
• Më 6 korrik 2006, Eka Khoperia, prezantuese e Rustavi 2, njoftoi gjatë programit të saj të drejtpërdrejtë se do të jepte dorëheqjen, pasi refuzoi të ndiqte udhëzimet nga autoritetet.
• Në nëntor 2007, TV Imedi iu pezullua licenca për tre muaj pas akuzave për veprimtari antishtetërore; lokalet e saj u bastisën dhe u mbyllën nga autoritetet. Licenca u rivendos në 4 dhjetor, pas ndërhyrjes dhe ndërmjetësimit ndërkombëtar nga OSBE RFoM dhe Përfaqësuesi Special i BE-së për Kaukazin e Jugut, dhe qeveria njoftoi se planifikonte të kompensonte dëmet.
• Në vitin 2010, Eutelsat u dyshua për ndërprerjen e transmetimit të stacionit televiziv publik gjeorgjian Pervyi Kakvazkyi pasi nënshkroi një kontratë me operatorin rus të lidhur me Gazprom Intersputnik.
• Më 27 mars 2012, redaktori i Forbes Georgia, Revaz Sakevarishvili, dha dorëheqjen për shkak të censurës së pretenduar, duke pretenduar se "ka pasur një përpjekje mjaft serioze për të ushtruar presion dhe për të vendosur censurë". Sipas Sakevarishvilit, pronarët e Media Partners, kompania mbajtëse që zotëron të drejtat e botimit të Forbes Georgia ishte përpjekur në mënyrë aktive të ndryshonte materialet rreth partive opozitare ose të parandalonte fare publikimin e tyre.
• Kryeministri Irakli Garibashvili, si paraardhësit e tij, ka akuzuar disa media, duke përfshirë Rustavi 2 dhe Maestro, për mbulim të njëanshëm.
• Në vitin 2013, Transmetuesi Publik Gjeorgjian iu nënshtrua një krize serioze drejtuese, me një drejtor të shkarkuar dhe disa pozita të bordit të mbetur bosh. Struktura e saj qeverisëse u ndryshua pas ndryshimeve në Ligjin për radiodifuzionin, duke zvogëluar numrin e bordit dhe duke synuar emërime më konkurruese dhe politikisht neutrale. Raundet e shumëfishta të përzgjedhjes në 2013 dhe 2014 nuk arritën të plotësonin të gjitha vendet vakante.
• Në dhjetor 2014, disa gazetarë dhanë dorëheqjen nga Maestro në shenjë proteste kundër shkarkimit të një spikere popullore Nino Zhizhilashvili, duke denoncuar presionet nga figurat pro-qeveritare.
• Në shkurt 2016, reperi gjeorgjian Giorgi Gachechiladze "Utsnobi" (vëllai i ish politikanit Levan Gachechiladze ) u bë aksionari kryesor i Maestro TV. Kanali u përfshi në një mosmarrëveshje pronësie midis aksionarëve të tjerë, gjë që shkaktoi shqetësime nga gjashtë OJQ, duke përfshirë Transparency International Georgia, në lidhje me pavarësinë editoriale të kanalit në vazhdën e zgjedhjeve parlamentare të Gjeorgjisë, 2016, pasi "rasti i Maestro intensifikohet [ frika] e shoqërisë civile se qeveria dëshiron të vendosë kontroll mbi median para zgjedhjeve”. Gazetarët e Maestro TV, të mbështetur nga Shoqata e Pavarur e Gazetarëve të Gjeorgjisë (IAGJ), protestuan kundër emërimit të një drejtori të ri për kanalin.

Në gusht 2015, Gjykata e Qytetit të Tbilisit vendosi të ndërmarrë një masë për ngrirjen e aseteve të kanalit televiziv privat Rustavi 2, duke u bazuar në një padie civile nga biznesmeni Kibar Khalvashi, një mbështetës i partisë Ëndrra Gjeorgjiane. Padia kishte për qëllim rikuperimin e aksioneve të pretenduara nga Khalvashi, të cilat ai pretendonte të ishte detyruar të dorëzohej në vitin 2006. Në një periudhë prej 2004 deri në 2012, pronësia e Rustavi-2 kishte ndryshuar rreth 20 herë, sipas Transparency International Georgia, shpesh në marrëveshje të dyshimta me biznesmenë të afërt me ish-presidentin Saakashvili. Vendimi gjyqësor për ngrirjen e aseteve të Rustavi-2 u konsiderua joproporcional dhe u cilësua si një rrezik për qëndrueshmërinë e kanalit. Rustavi-2 është kanali televiziv i vetmi i madh që është pranë opozitës së Lëvizjes së Bashkuar Kombëtare, dhe ky vendim gjyqësor kishte potencialin për të ndikuar negativisht në pluralizmin mediatik në Gjeorgji, si dhe të rrezikonte sigurinë e punës së gazetarëve të Rustavi-2. Shoqata e Pavarur e Gazetarëve të Gjeorgjisë (IAGJ) dhe Federata Evropiane e Gazetarëve shprehen shqetësimin e tyre për emërimin e një menaxhmenti të ri pro-qeveritar në Rustavi-2, duke kërkuar që Gjykata e Tbilisit të mos ndërhyjë në pavarësinë editoriale të këtij kanali. Përfaqësuesi i OSBE-së për Lirinë e Medias bëri thirrje gjykatave gjeorgjiane që të mos cenonin pavarësinë editoriale të medias. Dunja Mijatoviq, përfaqësuesja e OSBE-së për Lirinë e Medias, ka ndërhyrë sërish në vitin 2017 pas një vendimi të Gjykatës Supreme për kontestin e pronësisë së Rustavi-2.

Qeveria e Gjeorgjisë e ka shpjeguar çështjen e Rustavi-2 si një mosmarrëveshje pronësie, duke e parë atë si një çështje që duhet të zgjidhet nga gjyqësori. Ata nuk kanë ndërmend të ndërhyjnë në këtë çështje, lënë kështu vendimin në duart e sistemit gjyqësor. Pas vendimit për mbylljen e Rustavi-2, ka pasur protesta në rrugë kundër kësaj veprimtarie.

Censura dhe mbikëqyrja e internetit

Në një raport të Iniciativës OpenNet (ONI) nga nëntori i vitit 2010, disa entitete u identifikuan si të përfshira në filtrimin selektiv të internetit në fushat politike dhe të konfliktit/sigurisë në Gjeorgji. Megjithatë, nuk u gjet asnjë dëshmi për filtrimin në fushat e mjeteve sociale dhe të internetit në atë kohë.

Në Gjeorgji, qasja në përmbajtjen e internetit kryesisht është e lirë, duke pasur parasysh kuadrin ligjor kushtetues që u krijua pas Revolucionit të Trëndafilave në vitin 2003. Ky kuadër ligjor u vendos për të parandaluar çdo përpjekje të mundshme nga shteti për të censuruar internetin. Megjithatë, edhe pse ka këto mekanizma ligjorë, ata nuk kanë qenë të mjaftueshëm për të parandaluar filtrimin e kufizuar në rrjetet korporative dhe arsimore. Varësia e Gjeorgjisë nga lidhja ndërkombëtare e bën atë të ekspozuar ndaj filtrimit në nivel global, siç u pa në rastin e bllokimit të YouTube nga Türk Telekom në mars të vitit 2008.

Komisioni Kombëtar i Komunikimeve në Gjeorgji nuk ka vepruar shumë për të ndërhyrë në shkeljen e të drejtave të autorit në internet, dhe disa vendime të tij janë konsideruar të influencuara nga politika. Një shembull i tillë është bllokimi i faqeve të internetit në vitin 2011 që paraqisnin një film për luftën gjeorgjio-ruse.

Raporti i Freedom House për vitin 2014 për Gjeorgjinë tregon një zvogëlim të kufizimeve në përmbajtjen në internet. Nuk raportoheshin raste të censurimit ose bllokimit të internetit, dhe nuk kishte asnjë rast të raportuar të arrestimeve apo pyetjeve të aktivistëve apo gazetarëve për aktivitete në internet. Ky raport sugjeron një përparim në lirinë e internetit në Gjeorgji gjatë kësaj periudhe.

Vetëcensurë

Në një prezantim në Konferencën e 2-të të Medias në Kaukazin Jugor, gazetarja e pavarur Eka Kvesitadze bëri të ditur se "gazetarët gjeorgjianë kanë lidhje miqësore me zyrtarë të lartë, dhe në fakt, ata praktikojnë marrjen e udhëzimeve prej tyre për të mbuluar ngjarje të ndryshme."

Sipas shumicës së panelistëve të Indeksit të Qëndrueshmërisë së Medias, gazetarët në Gjeorgji shpesh praktikojnë autocensurën për të evituar konfrontimet apo ofendimet e pushteteve politike apo fetare, përfshirë Kishën Ortodokse Gjeorgjiane.

Disa gazetarë dhe profesionistë praktikojnë autocensurën në internet për të përmbushur standartet e tyre etike profesionale. Në të njëjtën kohë, disa punonjës civilë gjithashtu përballen me presione nga shefat e tyre, duke i shtyrë ata të praktikojnë autocensurën.

Më 27 mars 2012, Revaz Sakevarishvili dha dorëheqjen nga pozita e kryeredaktorit të Forbes Georgia, akuzuar për ndërhyrje në punën e tij nga Gagik Eghizaryan, një nga dy bashkëpronarët e shtëpisë botuese të revistës. Sipas Sakevarishvilisë, botuesi kërkonte të shmangte ofendimin e politikanes Gela Bezhuashvili.

Pronësia e medias

Transparenca

Transparenca e pronësisë së mediave përfshin qasjen e publikut në informacion të saktë, të plotë dhe të përditësuar në lidhje me strukturën e pronësisë së mediave. Një kornizë ligjore që siguron transparencën e pronësisë së mediave lejon që publiku dhe organet e medias të zbulojnë identitetin e pronarëve, kontrolluesve dhe ndikuesve të mediave në një mënyrë efektive. Kjo gjithashtu lejon të zbulohen lidhjet e mediave me partitë politike dhe organet qeveritare, duke rritur llogaridhëninë dhe pavarësinë e mediave.

Në vitin 2011, pas një fushate të zhvilluar nga shoqëria civile gjermane, me mbështetjen e organizatave lokale dhe ndërkombëtare dhe dhuruesve, ligji që rregullonte transparencën e pronësisë për mediat e transmetuara u ndryshua me qëllim për të prezantuar kërkesa më të rrepta për transparencën si dhe rregulla për transparencën financiare dhe për të ndaluar kompanitë offshore nga mbajtja e licensave ose autorizimeve për transmetim.

Para vitit 2011, një nga problemet kryesore në sistemin mediatik të Gjeorgjisë ishte mungesa e transparencës në pronësinë e mediave. Transmetuesit kryesorë kombëtarë, duke përfshirë ato të shërbimit publik, shiheshin si agjentë të qeverisë që shpërndanin informacione të prirura pro-qeveritare, ndërsa pronarët e tyre të vërtetë mbaheshin në fshehtësi pas kompanive offshore. Megjithatë, rregullat specifike për transparencën e pronësisë së mediave ekzistojnë vetëm për sektorin e transmetimit, duke bërë që të dhënat për median e shkruar dhe atë online të gjenden përmes dispozitave që rregullojnë ligjin e korporatave, e bërë kështu procesin më të komplikuar.

Pas reformës së Ligjit për Radiodifuzionin në vitin 2011, mediat elektronike në Gjeorgji, përfshirë rreth 60 media, janë tani të detyruara të zbulojnë të dhëna mbi strukturën e tyre pronësore. Kjo përfshin informacion mbi masën e aksioneve, pronarët e përfituesit, si dhe personat me interesa dhe kontroll indirekt. Një nga ndryshimet kryesore të ligjit ishte bërja e informacionit publik për kompanitë offshore. Këto të dhëna duhet të raportohen në autoritetin përkatës të medias, në këtë rast Këshillin Kombëtar të Komunikimit të Gjeorgjisë (GNCC), dhe duhet të bëhen drejtpërdrejt të njohura publikut. Kjo përmirësim transparenca është një hap i rëndësishëm drejt sigurimit të llogaridhënies dhe pavarësisë së mediave elektronike në Gjeorgji.

Një raport i vitit 2014 nga Transparency International në lidhje me transparencën e pronësisë së mediave në Gjeorgji zbuloi se situata kishte përmirësuar ndjeshëm pas reformës së vitit 2011. Sipas këtij raporti, transparenca e pronësisë së mediave transmetuese, të shkruara dhe online ishte kryesisht e lartë. Reforma ligjore e vitit 2011 kishte kontribuar në këtë përmirësim duke bërë publike lidhjet e disa prej mediave kryesore të vendit me qeverinë dhe grupet politike të tjera, duke i nënshtruar ato subjekteve të dritës së diellit. Megjithatë, një sfidë e vazhdueshme që raporti thekson është mungesa e informacionit të disponueshëm për pronarët e mediave të motit që mbajnë poste në organet qeveritare. Në fakt, ekziston një mungesë e një liste të përgjithshme të zyrtarëve qeveritarë, dhe vetëm zyrtarët e lartë janë të obliguar të deklarojnë publikisht pasurinë e tyre. Kjo situatë shënon një përpjekje të vazhdueshme për të rritur transparencën dhe llogaridhënien në fushën e pronësisë së mediave në Gjeorgji, duke adresuar një sferë specifike ku ka ende nevojë për përmirësime të mëtejshme.

Përqendrimi dhe pluralizmi

Kuadri ligjor

Art. 60 i Ligjit të Gjeorgjisë për transmetimin përshkruan se:

Përqendrimi i tregut për operatorët e telekomit është i rregulluar me Ligjin për Komunikimet Elektronike në Gjeorgji. Kjo siguron një kontroll ligjor mbi aktivitetin e tyre për të mbrojtur konkurrencën dhe pavarësinë e tregut. Megjithatë, stacionet e specializuara tokësore televizive dhe radio, si dhe të gjithë transmetuesit kabllorë dhe satelitorë, mediat e shkruara dhe online janë të lira nga këto kufizime, duke pasur një ambient më të lirë për operimin e tyre. Në vitin 2015, u prezantua transmetimi televiziv dixhital tokësor në Gjeorgji. Sipas Indeksit të Qëndrueshmërisë së Mediave të IREX, kalimi në transmetimin dixhital funksionoi pa probleme dhe pa ndërhyrje politike. Kjo tregon për një proces të qëndrueshëm dhe të pavarur në zhvillimin e infrastrukturës së transmetimit dixhital në vend. Në të njëjtën kohë, për mediat online, rregullat e transparencës nuk janë të zbatueshme, e cila e bën më të vështirë identifikimin e pronarëve dhe përqendrimeve të mundshme. Kjo situatë mund të krijojë sfida për të zbuluar strukturat e vërteta të pronësisë dhe ndikimin në mediat online në Gjeorgji.

Media kombëtare

Sipas një raporti të vitit 2014 nga Transparency International Georgia, "niveli i përqendrimit të pronësisë në sektorin e medias [nuk ishte] një arsye për shqetësim". Kjo tregon se kritikat lidhur me kontrollin e pronësisë në mediat nuk ishin në qendër të vëmendjes në atë kohë. Në vitin 2015, Freedom House theksoi se "lidhjet e forta mbeten midis organeve të mediave dhe partive politike ose interesave". Kjo dëshmon për një lidhje të ngushtë midis medias dhe politikës, duke sjellë në vëmendje një situatë potencialisht problematike për lirinë dhe pavarësinë e mediave. Në vitin 2016, IREX raportoi se "argët kryesore të lajmeve gjeorgjiane janë ribashkuar përgjatë linjave të ndryshme politike". Kjo sugjeron se mediat në Gjeorgji mund të jenë të ndikuar nga interesat politike dhe të pavarësisë së tyre.

Gjithashtu, ka raste kur burimet e financimit të mediave janë të paqarta, duke sjellë më shumë sfida për transparencën dhe pavarësinë e tyre. Këto raporte tregojnë për një kontekst të ndërlikuar dhe sfidues për lirinë e mediave në Gjeorgji.

Transmetuesi Publik Gjeorgjian menaxhon Kanalin e Parë dhe Kanalin e Dytë. Pavarësia e tij është diskutuar dhe në vitin 2012, kryeministri Bidzina Ivanishvili ka shqyrtuar dhe më vonë ka bërë një bashkëpunim me TV9, një kanal komercial që zbatohet nga gruaja e tij.

Rustavi 2, një nga kompanitë më të suksesshme të transmetimit televiziv privat në Gjeorgji, kontrollon pothuajse gjysmën e të ardhurave në sektorin e transmetimit. Megjithatë, përveç stacionit argëtues Comedy Channel, nuk ka kanale të tjera në pronësi të kompanisë, duke zvogëluar shqetësimet për nivelin e përqendrimit të tregut. Edhe pse Rustavi 2 është përfshirë në një betejë gjyqësore për pronësi, me IREX që pretendon se pronarët e vërtetë janë të dyshimtë, kjo gjë është një çështje e cila po hetohet dhe përcaktohet nga gjykatat.

Palitra është kompania multimediale dominuese në Gjeorgji, e cila ka në pronësi një gamë të gjerë mediash. Ata kontrollojnë Radio Palitra, Palitra TV, gazetën Kvilis Palitra, Interpress News, si dhe libraritë Biblusi dhe shumë të tjera.

Mediat rajonale

Raporti i Transparency International Georgia për vitin 2014 nuk identifikoi nivelin e perqendrimit të tregut në rajone si një çështje të shqetësueshme.

Në Gjeorgji, ka 32 stacione televizive me licencë transmetimi tokësor, prej të cilave 21 transmetojnë në rajonet e ndryshme të vendit, përveç Tbilisit. Përveç kësaj, 24 kompani kanë licencë për transmetim radio në disa rajone të vendit.

Media online

Një raport i vitit 2015 nga Transparency International Georgia zbuloi se disa media online kanë lidhje të ndërsjella. Në veçanti, disa media antiperëndimore janë të lidhura me Institutin Eurasia dhe organizatat Eurasian Choice, të cilat kanë lidhje ruse. Gjithashtu, disa media online kanë lidhje të drejtpërdrejta me Kabinetin. Disa uebfaqe opozitare u krijuan pas humbjes së Lëvizjes së Bashkuar Kombëtare në zgjedhjet parlamentare të vitit 2012, dhe shumica prej tyre kanë lidhje të drejtpërdrejta me anëtarët e UNM-së dhe organizatat joqeveritare dhe të shoqërisë civile që i mbështesin ato.