Wikipedia

Katalonja Veriore

 

Katalonia Veriore, Katalonia e Veriut [a] ose Katalonia franceze është territori katalanishtfolës dhe me kulturë katalanase që i është dhënë Francës nga Spanja përmes nënshkrimit të Traktatit të Pirenejve në 1659 në këmbim të heqjes dorë në mënyrë efektive të Francës nga mbrojtja formale, që i kishte dhënë Republikës së Katalonjës së sapothemeluar. Zona korrespondon afërsisht me departamentin modern francez të Pirenejve-Orientakë, të cilat historikisht ishin pjesë e Katalonjës që nga Qarku i vjetër i Barcelonës, dhe zgjati gjatë kohës së Kurorës së Aragonit dhe Principatës së Katalonjës derisa ato iu dhanë Francës nga Spanja. .

Termi ekuivalent në frëngjisht, Catalogne Nord, përdoret në ditët e sotme, edhe pse më rrallë se Roussillon më neutral politikisht (katalanisht: Rosselló ); Roussillon, megjithatë, historikisht nuk përfshinte Vallespir, Conflent dhe Cerdagne ( Cerdanya ). Nganjëherë përdoren termat Pays Catalan ( País Català ), "Vend Katalan".

Gjeografia Redakto

 
Canigou (2785 m) shihet nga afër Përpinjanit: masivi është afërsisht 60 km nga pika ku është bërë fotografia

Katalonja Veriore formon një trekëndësh midis Pirenejve në jug, Masivit Corbières në veri-perëndim dhe Detit Mesdhe në lindje. Fusha e Roussillon në lindje, deri tani zona më e populluar, është formuar nga fushat e përmbytjeve të lumenjve Tech, Têt, dhe Agly ( Katalanisht: Tec, Tet, Aglí ). Rrethet e Vallespir dhe Conflent mbulojnë respektivisht luginat e sipërme të Tech dhe Têt. Masivi i Canigou ( Katalanisht: Canigó), 2785 m, dominon pjesën më të madhe të territorit.

Klima është e tipit mesdhetar, me verë dhe dimër të nxehtë e të thatë, të cilët janë relativisht të butë, të paktën në fushën e Roussillonit ku bora është e rrallë.

Qyteti i Përpinjanit përbën mbi një të katërtën e popullsisë, mbi një të tretën e zonës urbane merret parasysh dhe është e vetmja qendër kryesore administrative dhe e shërbimit. Lidhjet kryesore rrugore dhe hekurudhore kalojnë veri – jug përmes Katalonjës Veriore midis Francës dhe Spanjës, ndërsa një linjë hekurudhore lidh gjithashtu Perpignan me Latour-de-Carol (Katalanisht: La Tor de Querol ) nëpërmjet Prades (Katalanisht: Prada de Conflent ose Prada ).

 

Politika Redakto

Rajoni është i ndarë mes atyre që mbështesin një bashkim me Francën dhe atyre që mbështesin ribashkimin me Katalonjën . Një shumicë e madhe e katalanasve të veriut kundërshtojnë ribashkimin me Katalonjën, por partia politike e Unitetit Katalan e promovon idenë. Partia ka pasur njëfarë suksesi që nga viti 1993, duke fituar vende në zgjedhjet komunale . Tani është partia nacionaliste katalane më popullore në rajon. [1] [2]

Gjuha dhe kultura Redakto

 
Shtrirja e komunave tradicionalisht katalanishtfolëse në Pyrenees-Orientales

Rëndësia e trashëgimisë katalanase Redakto

Gjuha Redakto

Katalanishtja flitet në të gjitha rajonet e Katalonjës Veriore me përjashtim të Fenolleda e cila flet gjuhën e lidhur (dhe ndërsjellasi të kuptueshme) oksitane . [2]

Në Perpignan, ku jeton një e katërta e popullsisë, 44% e dinë gjuhën katalane. [2]

Njohja Redakto

Frëngjishtja është e vetmja gjuhë zyrtare në Francë në tërësi, dhe për rrjedhojë e këtyre komunave. Katalanishtja, në varietetin e saj katalanas veriore, megjithatë njihet si gjuhë rajonale nga rajoni i Languedoc-Roussillon që përmban Kataluninë Veriore; kjo njohje ofron mbështetje kulturore në arsim dhe media publike, me një fuqi më të madhe rajonale që nga ligjet e rajoneve të Francës gjatë viteve 1980. Gjuha vlerësohet të flitet nga 34% e popullsisë së Katalonjës së Veriut, [3] por kuptohet nga 65%.

Më 10 dhjetor 2007, Këshilli i Përgjithshëm i Pyrenees-Orientales shpalli katalanishten si një nga gjuhët e departamentit, së bashku me frëngjishten dhe oksitanishten (në Fenouillèdes), [4] u miratua 'Karta në Mbështetje të Katalonjës' e cila bëri thirrje për përfshirja e gjuhës katalanase në tabela dhe përdorimi i saj në materialin e prodhuar nga departamenti administrativ. [5]

Shtypja Redakto

Në 1700, qeveria e Luigjit të XIV ndaloi përdorimin e gjuhës katalanase në dokumentet zyrtare, [6] edhe pse qeveria e zbatoi në mënyrë të parregullt dekretin gjatë gjithë shekullit të XVIII. [7]

Në Përpinjan, katalanishtja ishte gjithashtu e ndaluar të përdorej nga priftërinjtë gjatë meshës. [8]

Nga viti 1700, të gjitha aktet publike duhej të shkruheshin në frëngjisht, nga viti 1738 kjo u zgjerua për të përfshirë regjistrat e lindjeve, martesave dhe vdekjeve. [8]

Në vitet 1950, pas shekujsh të ndaluar në arsim, gjuha katalanase u lejua të studiohej për një orë në javë në shkollën e mesme. Në vitet 1970, Shoqata Arrels dhe rrjeti i shkollave private la Bressola filluan të ofrojnë klasa të plota dygjuhëshe frëngjisht/katalanisht nga çerdhe deri në arsimin e mesëm. [9]


Gabim referencash: Etiketat <ref> ekzistojnë për një grup të quajtur "lower-alpha", por nuk u gjet etiketa korresponduese <references group="lower-alpha"/>

  1. ^ Noble, Ainslie (21 nëntor 2017). "Independence Sentiment Aroused in French Catalonia". Atlantic Sentinel. Marrë më 25 shkurt 2022. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  2. ^ a b c Buffery, Helena; Marcer, Elisenda (2011). Historical Dictionary of the Catalans. Volume 10 of Historical Dictionaries of Peoples and Cultures. The Scarecrow Press. ISBN 9780810875142. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)Buffery, Helena; Marcer, Elisenda (2011). Historical Dictionary of the Catalans. Volume 10 of Historical Dictionaries of Peoples and Cultures. The Scarecrow Press. ISBN 9780810875142. Gabim referencash: Invalid <ref> tag; name "hd" defined multiple times with different content
  3. ^ Vila i Moreno, F. Xavier (10 nëntor 2004). "El coneixement del català". Xarxa CRUSCAT (në katalonisht). Institute of Catalan Studies. Arkivuar nga origjinali më 29 shtator 2007.
  4. ^ General Council of the Pyrénées-Orientales. "Charte en faveur du Catalan" (në frëngjisht). Arkivuar nga origjinali më 22 dhjetor 2012. Marrë më 2 tetor 2010.
  5. ^ Tufi, Stefania; Blackwood, Robert J. (2015). The Linguistic Landscape of the Mediterranean: French and Italian Coastal Cities. Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-137-31456-7. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  6. ^ Louis XIV (2 prill 1700). "L'interdiction de la langue catalane en Roussillon" (PDF) (në frëngjisht). Arkivuar nga origjinali (PDF) më 14 dhjetor 2010. Marrë më 26 shtator 2010.
  7. ^ Stewart, David (1997). Assimilation and Acculturation in Seventeenth-Century Europe: Roussillon and France, 1659-1715. Contributions to the Study of World History, No. 57. Greenwood Press. fq. 76. ISBN 0-313-30045-3. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  8. ^ a b McPhee, Peter (1980). "A Case-Study of Internal Colonization: The Francisation of Northern Catalonia". Review (Fernand Braudel Center). 3 (3): 398–428. JSTOR 40240842. {{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  9. ^ "Catalan in France". Institut de Sociolingüística Catalana. Arkivuar nga origjinali më 6 gusht 2010. Marrë më 26 shtator 2010. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Katalonja_Veriore&oldid=2625196"