Wikipedia

Sima Qian

Historiani dhe poeti kinez

Sima Qian (Kinezisht: 司馬遷; Wade-Giles: Ssu-ma Ch'ien), ishte një historian kinez i dinastisë së hershme Han (206 pes - 220 es). Ai konsiderohet babai i historiografisë kineze për rekordet e historisë së madhe, një histori Jizhuanti (historia e paraqitur në një seri biografish) të historisë së përgjithshme të Kinës, duke mbuluar më shumë se dy mijë vjet nga Perandori i Verdhë në kohën e tij, gjatë mbretërimit të perandorit Wu të Hanit, një vepër që pati shumë ndikim për shekuj më pas në shkrimin e historisë jo vetëm në Kinë, por edhe në Kore, Japoni dhe Vietnam.[1] Megjithëse ai punonte si astrolog i gjykatës (Tàishǐ Lìng 太史 令), gjeneratat e mëvonshme i referohen atij si Historian i Madh (Tàishǐ Gòng 太史 公) për veprën e tij monumentale; një vepër që në gjeneratat e mëvonshme shpesh do të vlerësohej disi tacitly ose glancingly si një arritje e bërë vetëm nga pranimi i tij dhe qëndrueshmëria e veprimeve ndëshkimore kundër tij, përfshirë burgosjen, kastrim dhe nënshtrimin ndaj shërbesës.

Sima Qian
U lind në145 ose 135 pes
Longmen, Han Kinë (tani Hejin, Shanxi)
Vdiq86 pes
ProfesioniHistorian
Vepra të shquara
Të dhënat e historianit të madh
Prind/ërSima Tan (babai)

Jeta e hershme dhe edukimi Redakto

Sima Qian ka lindur në Xiayang në Zuopingyi (pranë Hanchengit modern, Provinca Shaanxi) rreth vitit 145 pes, megjithëse disa burime japin vitin e tij të lindjes 135 pes.[2] Viti i lindjes i saktë i Sima-s është ende i debatuar, por përgjithësisht është pajtuar që ai ka jetuar pjesën më të madhe të jetës së tij gjatë sundimit të perandorit Wu, mbretërimi i tij i gjatë zgjati 141-87 para K.[1] Rreth vitit 136 pes babai i tij, Sima Tan, mori një takim në pozicionin relativisht të ulët të "historianit të madh" (tàishǐ 太史, "shkrimtari i madh" ose "astrolog i madh").[3][4] Detyra primare e historianit të madh ishte të formulonte kalendarin vjetor, duke identifikuar se cilat ditë ishin ritualisht të mbara ose të pafatshme dhe ta paraqitnin para perandorit para Ditës së Vitit të Ri.[5] Përveç këtyre detyrave, historiani i madh po udhëtonte me perandorin për ritualet e rëndësishme dhe për të regjistruar ngjarjet e përditshme si në gjykatë dhe brenda vendit.[6] Nga llogaria e tij, deri në moshën dhjetë vjeç, Sima ishte në gjendje të "lexonte shkrimet e vjetra" dhe konsiderohej të ishte një studiues premtues.[5] Sima u rrit në një mjedis konfucian dhe ai e konsideronte gjithmonë veprën e tij historike si një akt të devotshmërisë konfuciane të babait të tij.[5]

Në vitin 126 pes, rreth moshës njëzetvjeçare, Sima Qian filloi një turne të gjerë rreth Kinës, siç ekzistonte në dinastinë Han.[4] Ai filloi udhëtimin e tij nga kryeqyteti imperial, Çang'an (Siani modern), pastaj shkoi në jug të lumit Chang Jiang në Çangsha (Provinca moderne Hunan), ku vizitoi vendin e lumit Miluo ku poeti tradicional i lashtë Qu Yuan ka mbytur veten.[4] Ai pastaj shkoi për të kërkuar vendin e varrimit të sundimtarëve legjendat të dinastisë Xia, Yu në Malin Kuaiji dhe Shun në Malet Jiuyi (sot-Ningyuan Qarku Hunan).Ai pastaj shkoi në veri të Huaiyin (Huai'an moderne, Provinca Jiangsu) për të parë varrin e dinastisë Han Xin, pastaj vazhdoi në veri të Qufu-s, qytetin e lindjes të Konfucit, ku ai studioi ritual dhe tema të tjera tradicionale.[4]

Si zyrtar i gjykatës Han Redakto

Pas udhëtimeve të tij, Sima u zgjodh për të qenë një kujdestar i Pallatit qeveritar, detyrat e të cilit ishin të inspektonin pjesë të ndryshme të vendit me perandorin Wu në 122 para K.[1] Sima u martua dhe kishte një vajzë.[1] Në vitin 110 pes, në moshën tridhjetë e pesë vjeç, Sima Qian u dërgua në perëndim në një ekspeditë ushtarake kundër disa fiseve "barbare". Atë vit, babai i tij u sëmur dhe nuk mund të merrte pjesë në Sacrifice Imperial Feng. Duke dyshuar se koha e tij po mbaronte, ai thirri djalin e tij në shtëpi për të përfunduar punën historike që kishte filluar. Sima Tan donte të ndiqte analet e pranverës dhe të vjeshtës - kronika e parë në historinë e letërsisë kineze. I ushqyer nga frymëzimi i babait të tij, Sima Qian filloi të përpilojë Shijin, e cila u bë e njohur në anglisht si Regjistrimet e Historianit të Madh, në 109 para Krishtit. Tre vjet pas vdekjes së babait të tij, Sima Qian mori pozitën e mëparshme të babait të tij si gjykatës astrolog. Në 105 pes, Sima ishte ndër studiuesit e zgjedhur për të reformuar kalendarin. Si një zyrtar i lartë perandorak, Sima ishte gjithashtu në pozitë për të ofruar këshillë për perandorin për çështjet e përgjithshme të shtetit.

Çështja e Li Ling Redakto

 
Portret i Sima Qian

Në vitin 99 pes, Sima Qian u përfshi në çështjen Li Liing, ku Li Ling dhe Li Guangli, dy oficerë ushtarakë që drejtuan një fushatë kundër Xiongnu në veri, u mundën dhe u morën robër. Perandori Wu ia atribuoi humbjen Li Ling, me të cilin të gjithë zyrtarët qeveritarë më pas e dënuan atë për të. Sima ishte personi i vetëm i cili mbronte Li Ling-un, i cili kurrë nuk kishte qenë mik i tij, por që ai e respektoi. Perandori Wu interpretoi mbrojtjen e Sima nga Li si një sulm ndaj vëllait të tij, Li Guangli, i cili kishte luftuar gjithashtu kundër Xiongnu pa shumë sukses, dhe e dënoi Sima-n me vdekje. Në atë kohë, ekzekutimi mund të komutohej me para ose me kastrim. Meqenëse Sima nuk kishte para të mjaftueshme për të shlyer "krimin" e tij, ai zgjodhi këtë të fundit dhe pastaj u hodh në burg, ku ai duroi tre vjet. Ai e përshkroi dhimbjen e tij: "Kur sheh kapitenin, me ballin tënd e prek tokën me bollëk, në sytë e nënshtetasve të tij, ti je kapur me terrori ... Kjo poshtërim kurrë nuk mund të fshihet". Sima e quajti kastrimin-tredhjen e tij "më të keqen e të gjitha dënimeve".[5]

Në vitin 96 para Krishtit, në lirimin e tij nga burgu, Sima zgjodhi të jetonte si një eunuk pallati për të përfunduar historitë e tij, në vend që të bënte vetëvrasje siç pritej nga një zotëri-dijetar i cili ishte turpëruar me tredhje.[1] Siç shprehet Sima Qian në letrën e tij për Ren An:

Nëse edhe shërbëtori më i ulët skllav dhe skllav mund të bartë vetëvrasje, pse nuk duhet një njeri si unë të jetë në gjendje të bëjë atë që duhet të bëhet? Por arsyeja pse nuk kam refuzuar t'i mbaj këto sëmundje dhe kam vazhduar të jetoj, duke u banuar në turp dhe poshtërim pa marrë lejen time, është se unë brengos se kam gjëra në zemrën time, të cilën unë nuk kam qenë në gjendje të shpreh plotësisht, dhe unë jam i turpëruar të mendoj se pasi të kem shkuar, shkrimet e mia nuk do të njihen me brezat e ardhshëm. Shumë të shumta për të regjistruar janë burrat e lashtë që ishin të pasur dhe fisnikë dhe emrat e të cilëve janë zhdukur ende. Janë vetëm ata që ishin mjeshtër dhe të sigurtë, burra vërtet të jashtëzakonshëm, të cilët ende kujtohen. ... Edhe unë kam guxuar të mos jem modest, por kam besuar tek shkrimet e mia të padobishme. Kam mbledhur dhe mblodha traditat e vjetra të botës të cilat ishin të shpërndara dhe të humbura. Kam shqyrtuar veprat dhe ngjarjet e së kaluarës dhe kam hulumtuar parimet prapa suksesit dhe dështimit të tyre, rritjes dhe prishjes së tyre, në njëqind e tridhjetë kapituj. Dëshiroja të shqyrtoj në gjithçka që ka të bëjë me qiellin dhe njeriun, të depërtojë në ndryshimet e së kaluarës dhe të tashmes, duke plotësuar të gjitha si vepër të një familjeje. Por, para se të kisha mbaruar dorëshkrimin tim të përafërt, u takova me këtë fatkeqësi. Kjo është për shkak se unë pendohem se nuk ishte përfunduar që unë dorëzuar në dënimin ekstreme pa rancor. Kur e përfundova me të vërtetë këtë punë, do ta depozitoj në Malin e Famshëm. Nëse mund t'u jepet njerëzve që do ta vlerësojnë atë dhe do të depërtojnë në fshatra dhe qytete të mëdha, atëherë edhe pse duhet të pësoj një mijë gjymtime, çfarë keqardhjeje duhet të kem?

"Historiani i Madh" Redakto

 
Faqja e parë e Shiji.

Megjithëse stili dhe forma e shkrimeve historike kineze varioheshin nëpër moshë, të dhënat e historianit të madh (Shiji) e kanë përcaktuar cilësinë dhe stilin që nga ajo kohë e tutje. Para Simas, historitë u shkruan si ngjarje të caktuara ose periudha të caktuara të historisë së shteteve; ideja e tij për një histori të përgjithshme prek historianët e mëvonshëm si Zheng Qiao (郑樵) me shkrim Tongzhi dhe Sima Guang në shkrim Zizhi Tongjian. Forma historike kineze e historisë së dinastisë, ose historia e dinastive jizhuanti, u kodifikua në historinë e dytë dinastike nga Libri i Hanit të Ban Gu, por historianët e konsiderojnë punën e Simas si modelin e tyre, i cili qëndron si "formati zyrtar" i historisë së Kinës . Shiji përbëhet nga 130 kapituj që përbëhen nga gjysmë milion karaktere.[1]

Sima u ndikua shumë nga Pranvera dhe vjeshta e Konfucit, e cila në sipërfaqe është një kronologji e ngjeshur nga ngjarjet e mbretërimit të dymbëdhjetëshëve të Lu nga 722 në 484 pes. Shumë studiues kinezë kanë dhe ende shohin se si Konfuci e urdhëroi kronologjinë e tij si shembull ideal se si duhet të shkruhet historia, veçanërisht në lidhje me atë që ai zgjodhi të përfshijë dhe të përjashtojë; dhe zgjedhja e tij e fjalëve si tregues të gjykimeve morale[5] E parë në këtë dritë, analet e Pranverës dhe Vjeshtës janë një udhëzues moral për mënyrën e duhur të jetesës.[7] Sima e mori këtë pikëpamje, siç shpjegoi ai:

Ajo [Pranvera dhe Vjeshta] dallon atë që është e dyshimtë dhe e sigurt, sqaron të drejtën dhe të gabuarën, dhe zgjidh çështjet që janë të pasigurta. Ajo e quan të mirën e mirë dhe të keqen, nderon të denjën dhe dënon të padenjën. Ai ruan shtetet që janë të humbura dhe rikthen familjen që po shkatërrohet. Ajo nxjerr në dritë atë që është lënë pas dore dhe rikthen atë që është braktisur.[7]

Sima e pa Shijin të ishte në të njëjtën traditë siç shpjegoi ai në hyrjen e tij në kapitullin 61 të Shijit ku shkruante:

"Disa njerëz thonë:" Është mënyra e Qiellit, pa dallim personash, për ta mbajtur të mirën vazhdimisht të furnizuar. 'A mund të themi atëherë Po dhe Shu Ch'I ishin burra të mirë apo jo? Ata u mbajtën në drejtësi dhe ishin të pastër në veprat e tyre ... megjithatë ata vdiqën nga uria deri në vdekje ... Robi Chih ditë pas dite vrau njerëz të pafajshëm, duke e bërë mincet e mishit të tyre ... Por në fund ai jetoi në një moshë të madhe e të vjetër. Për çfarë virtytesh e meritonte kjo? ... e gjej veten në shumë hutim. A është e ashtuquajtura "Rruga e Qiellit" e drejtë apo e gabuar? "[7]

Për të zgjidhur këtë problem teodik, Sima argumentoi se ndërsa të ligjtë mund të kenë sukses dhe të mirët mund të vuajnë në jetën e tyre, ai është historiani që siguron që në fund të triumfojë e mira.[7] Për Sima, shkrimi i historisë nuk ishte thjesht ndjekje antiquare, por ishte më tepër një detyrë jetësore morale, ashtu si historiani do të "ruante kujtesën", dhe në këtë mënyrë do të siguronte fitoren përfundimtare të së mirës mbi të keqen.[7] Përgjatë këtyre linjave, Sima ka shkruajtur:

"Su Ch'in dhe dy vëllezërit e tij të gjithë fituan famën midis zotërve feudalë si strategë itinerantë. Politikat e tyre vunë stres të madh mbi strategjitë dhe ndërrimet e pushtetit. Por për shkak se Su Ch'in vdiq si një tradhtar, bota është bashkuar duke u tallur me të dhe ka mohuar të studiojë politikat e tij ... Su Ch'in ngjall nga fillimet më të ulta për të udhëhequr Gjashtë Shtetet në Aleancën Vertikale dhe kjo është dëshmi se ai kishte një inteligjencë që tejkalonte personin e zakonshëm. Për këtë arsye kam nxjerrë në dritë këtë tregim të veprave të tij, duke i rregulluar ato në rendin e duhur kronologjik, në mënyrë që ai të mos vuajë përgjithmonë nga një reputacion i keq dhe të mos dihet për asgjë. "[8]

Një qasje e tillë moralizuese ndaj historisë me historianin që udhëheq të mirën dhe të keqen për të dhënë mësime për të tashmen mund të jetë e rrezikshme për historianin, pasi ai mund të sjellë poshtë zemërimin e shtetit mbi historianin, siç ndodhi me Siman. Si i tillë, historiani duhej të ndiqte me kujdes dhe shpesh shprehte gjykimet e tij në një mënyrë krejtësisht të dizajnuar për të mashtruar censurën.[9] Sima vetë në përfundim të kapitullit 110 të Shifit deklaroi se ai ishte një shkrim në këtë traditë ku ai deklaroi:

"Kur Konfuci shkroi analet e Pranverës dhe Vjeshtës, ai ishte shumë i hapur në trajtimin e mbretërimit të Yin dhe Huan, heronjtë e hershëm të Lu; por kur erdhi në periudhën e mëvonshme të Dukes Ding dhe Ai, shkrimi i tij ishte shumë më i fshehtë. Sepse në rastin e fundit ai po shkruante për kohërat e tij, nuk i shprehte sinqerisht gjykimet e tij, por përdorte gjuhë delikate dhe të ruajtura. "[9]

Duke pasur parasysh këtë, jo gjithçka që shkruante Sima duhet të kuptohet si përcjellëse e mësimeve morale didaktike.[9] Por disa historianë kanë sugjeruar që pjesët e Shijit, siç është vendi ku Sima e vendosi pjesën e tij mbi përdorimin e kritikave indirekte nga Konfuci në pjesën e librit që merret me Xiongnu "barbarët", mund të tregojë mosmiratim të politikës së jashtme të perandorit Wu.[9]

Me shkrim Shiji, Sima filloi një stil të ri të shkrimit duke paraqitur historinë në një seri biografish. Puna e tij shtrihet mbi 130 kapituj - jo në renditje historike, por të ndarë në tema të veçanta, duke përfshirë analet, kronikat dhe traktatet - për muzikën, ceremonitë, kalendarët, religjionin, ekonominë dhe biografitë e zgjatura. Puna e Simas ndikoi në stilin e shkrimit të historive të tjera jashtë Kinës, si historia e Goryeo (Koreane) Sagi Samguk. Sima miratoi një metodë të re në zgjidhjen e të dhënave historike dhe një qasje të re në shkrimin e shënimeve historike. Në fillim të Shijës, Sima shprehu veten si një ndjekës i qasjes së Konfucit në Analektet për të "dëgjuar shumë, por të lërë në një anë atë që është e dyshimtë dhe të flasë me kujdes për pjesën e mbetur".[9] Duke reflektuar këto metoda rigoroze analitike, Sima deklaroi se nuk do të shkruante për periudhat e historisë ku ata kishin dokumentacion të pamjaftueshëm.[9] Si e tillë, Sima shkroi "moshat para dinastisë Ch'in janë shumë larg dhe materiali në to është tepër i vogël për të lejuar një përshkrim të detajuar të tyre këtu".[9] Në të njëjtën mënyrë, Sima zbriti llogaritë në të dhënat tradicionale që ishin "qesharake" të tilla si pretendimi që Princi Tan mund përmes përdorimit të magjisë të bëjë që retë të mbijnë kokrra dhe kuajt të rritnin brirët. Sima krahasoi vazhdimisht llogaritë e gjetura në dorëshkrime me atë që ai konsiderohej si burime të besueshme si klasikët Confucian si Libri i Odes, Libri i Historisë, Libri i Riteve, Libri i Muzikës, Libri i Ndryshimeve dhe Pranvera dhe Vjeshta. Kur Sima hasi një tregim që nuk mund të kontrollohej me klasikët Confucian, ai sistemikisht e krahasoi informacionin me dokumente të tjera. Sima përmendi të paktën 75 libra që ai përdorte për të kontrolluar në tërësi.[10] Për më tepër, Sima shpesh i pyeste njerëzit për ngjarjet historike që kishin përjetuar.[9] Sima përmendi një nga udhëtimet e tij anembanë Kinës: "Kur kisha rastin të kaloj përmes Feng dhe Beiyi pyeti të moshuarit që ishin rreth vendit, vizituan shtëpinë e vjetër të Xiao He-s, Cao Can-it, Fan Kuai-t dhe Xiahou Ying-it dhe mësoi shumë për ditët e para. Sa ndryshe ishte nga historitë që dëgjohen! "[10] Duke reflektuar nderimin tradicional kinez për moshën, Sima deklaroi se preferonte të intervistonte të moshuarit pasi besonte se ata ishin më të prirur ta furnizonin atë me informacione të sakta dhe të vërteta që kanë ndodhur në të kaluarën.[10] Gjatë një prej këtyre udhëtimeve, Sima përmendi se ai u kapërcye me emocione kur pa transportin e Konfucit së bashku me rrobat e tij dhe sende të tjera personale që i përkisnin Konfucit.[10]

Përkundër borxheve të tij të mëdha ndaj traditës konfuciane, Sima ishte një novator në katër mënyra. Për të filluar, puna e Sima kishte të bënte me historinë e botës së njohur.[10] Historianët e mëparshëm kinezë kishin përqëndruar vetëm në një dinasti ose një rajon.[10] Historia Sima-s e 130 kapitujve filloi me perandorin legjendar të Verdhë në kohën e tij, dhe mbuloi jo vetëm Kinën, por edhe vendet fqinje si Koreja dhe Vietnami.[10] Në lidhje me këtë, Sima ishte i rëndësishm si historiani i parë kinez që ka trajtuar popujt që jetonin në veri të Murit të Madh si Xiongnu si qenie njerëzore të cilat ishin në mënyrë të nënkuptuar të barabartë me Mbretërinë e Mesme, në vend të qasjes tradicionale që kishte portretizuar Xiongnu si egërsi që kishin pamjen e njerëzve, por mendjet e kafshëve.[11] Në komentet e tij në lidhje me Xiongnu, Sima nuk pranoi të ngrinte pretendime lidhur me superioritetin moral të lindur të Hanit mbi "barbarët e veriut", që ishin tropet standarde retorike të historianëve kinezë në këtë periudhë.[12] Po ashtu, Sima në kapitullin e tij rreth Xiongnu dënon ata këshilltarë të cilët e veshin "përshtatshmërinë e momentit", që këshillon Perandorin të mbajë politika të tilla si pushtimet e kombeve të tjera që sjellin një moment të shkurtër lavdie, por e ngarkojnë shtetin me kostot e mëdha financiare dhe shpesh njerëzore për mbajtjen në tokën e pushtuar.[13] Sima po angazhohej në një kritikë të tërthortë të këshilltarëve të perandorit Wu, të cilët po i kërkonin atij të ndjekte një politikë agresioni ndaj Xiongnu dhe të pushtonte të gjithë tokën e tyre, një politikë që Sima me sa duket kundërshtonte.

Sima gjithashtu thyen terren të ri duke përdorur më shumë burime si intervistimi i dëshmitarëve, vizitimi i vendeve ku ka ndodhur ngjarje historike dhe shqyrtimi i dokumenteve nga rajone dhe / ose kohë të ndryshme.[10] Para se historianët kinezë kishin prirjen të përdorin vetëm historitë e sundimit si burimet e tyre.[10] Shiji ishte më shumë novelë në historiografinë kineze duke shqyrtuar ngjarjet historike jashtë gjykatave, duke ofruar një histori më të gjerë sesa historitë tradicionale të bazuara në gjykata.[10] Së fundi, Sima shpërtheu me strukturën tradicionale kronologjike të historisë kineze. Sima në vend të kësaj e kishte ndarë Shijin në pesë divizione: analet themelore që përfshinin 12 kapitujt e parë, tabelat kronologjike të cilat përbëheshin 10 kapitujt e ardhshëm, traktatet për tema të veçanta që përbëjnë 8 kapituj, llogaritë e familjeve në pushtet që marrin 30 kapituj , dhe biografitë e njerëzve të ndryshëm të shquar të cilët janë 70 kapitujt e fundit.[10] Analet ndjekin modelin tradicional kinez të historive të bazuara në gjykata të jetës së perandorëve të ndryshëm dhe familjeve të tyre.[10] Tabelat kronologjike janë grafikët që tregojnë historinë politike të Kinës.[10] Traktatet janë ese mbi tema të tilla si astronomi, muzikë, fe, inxhinieri hidraulike dhe ekonomi.[10] Seksioni i fundit që merret me biografitë mbulon të dy njerëzit e famshëm, kinez dhe të huaj.[10] Ndryshe nga historianët tradicionalë kinezë, Sima shkoi përtej historive androcentrike, të përqendruara në perandori duke u marrë me jetën e grave dhe burrave si poetët, burokratët, tregtarët, vrasësit dhe filozofët. Seksioni i traktateve, seksionet e biografive dhe seksionet e artikujve që lidhen me dinastinë Qin (si një dinastinë e mëparshme, kishte më shumë liri për të shkruar për Qin sesa për dinastinë Han) që përbëjnë 40% të Shijit kanë ngjallur interesin më të madh nga historianët dhe janë pjesët e vetme të Shijit që janë përkthyer në anglisht. [1]

Kur Sima i vendosi subjektet e tij, shpesh ishte mënyra e tij për të shprehur gjykime morale të pjerrëta.[14] Empress Lü dhe Xiang Yu ishin sundimtarët efektivë të Kinës gjatë kohës së sundimit Hui të Hanit dhe të Yi të Chu, kështu që Sima vendosi dy jetët e tyre në analet themelore. Po kështu, Konfuci përfshihet në seksionin e katërt, në vend të pestë, ku ai i përkiste siç duhet një mënyrë për të treguar virtytin e tij të shquar.[15] Struktura e Shifit lejoi Siman të tregonte të njëjtat histori në mënyra të ndryshme, të cilat i lejonin atij të kalonte gjykimet e tij morale.[15] Për shembull, në seksionin e analeve bazë, perandori Gaozu portretizohet si një udhëheqës i mirë, ndërsa në pjesën që merret me rivalin e tij Xiang Yu, perandori portretizohet përfitirues.[15] Po ashtu, kapitulli mbi Xiang e paraqet atë në një dritë të favorshme ndërsa kapitulli mbi Gaozun e portretizon atë në ngjyra më të errëta.[15] Në fund të shumicës së kapitujve, Sima zakonisht shkroi një koment në të cilin ai vlerësoi se si individi jetonte me vlerat tradicionale kineze si devotshmëria filiale, përulësia, vetëdisiplina, puna e vështirë dhe shqetësimi për më pak fitime. Sima i analizoi të dhënat dhe zgjodhi ato që mund të shërbenin për qëllimin e Shijit. Ai synonte të zbulonte modelet dhe parimet e zhvillimit të historisë njerëzore. Sima gjithashtu theksoi, për herë të parë në historinë kineze, rolin e burrave individualë që ndikojnë në zhvillimin historik të Kinës dhe perceptimin e tij historik se një vend nuk mund të shpëtojë nga fati i rritjes dhe prishjes.

Ndryshe nga Libri i Hanit, i cili u shkrua nën mbikëqyrjen e dinastisë perandorake, Shiji ishte një histori e shkruar në mënyrë private, pasi që refuzoi të shkruante Shijin si një histori zyrtare që mbulonte vetëm ata të rangut të lartë. Puna mbulon edhe njerëzit e klasave të ulëta dhe prandaj konsiderohet një "rekord i vërtetë" i anës së errët të dinastisë. Në kohën e Sima-s, literatura dhe historia nuk shiheshin si disiplina të ndara siç janë tani, dhe Sima shkroi opusin e tij të magnumit në një stil shumë letrar, duke përdorur në mënyrë të gjerë ironik, sarkazëm, ngjitjen e ngjarjeve, karakterizimin, fjalimin e drejtpërdrejtë dhe fjalimet e shpikura, që e udhëhoqi historianin amerikan Jennifer Jay të përshkruante pjesë të Shijit si lexues më shumë si një roman historik sesa një vepër historike.[1] Për shembull, Sima tregon historinë e një eunuku kinez të quajtur Zhonghang Xue, i cili u bë këshilltar i mbretërve Xiongnu.[16] Sima ofron një dialog të gjatë midis Zhonghang dhe një të dërguari të dërguar nga perandori Wen i Kinës, gjatë së cilës ky i fundit e çmon Xiongnu si "egërsi", zakonet e të cilave janë barbare, ndërsa Zhonghang mbron zakonet e Xiongnu si të justifikuara dhe / ose si moralisht të barabarta me zakonet kineze , ndonjëherë madje edhe moralisht më lart se Zhonghang tërheq një kontrast ndërmjet luftrave të përgjakshme të njëpasnjëshme në Kinë ku anëtarët e familjes do të vrisnin njëri-tjetrin për të qenë Perandor kundër renditjes më të rregullt të mbretërve Xiongnu.[17] Historiani amerikan Tamara Chin shkroi se edhe pse Zhonghang ekzistonte, dialogu ishte thjesht një "pajisje e shkrim-leximit" për Sima-n për të bërë pika që nuk mund të bënte ndryshe.[18] Pamja e favorshme e tradhtarit Zhonghang, i cili shkoi në Xiongnu, i cili më së miri i dërguar i besueshëm i perandorit në një argument etnografik rreth asaj se cili është kombi moralisht superior, duket se është mënyra e Sima-s për të sulmuar të gjithë sistemin e gjykatës kineze ku Perandori preferonte gënjeshtrat e thëna nga këshilltarët e tij syçofantë mbi të vërtetën që u treguan nga këshilltarët e tij të ndershëm si të korruptuar dhe të nënçmuar.[19] Çështja është përforcuar nga fakti që Sima ka Zhonghang të flasë gjuhën e një zyrtari të idealizuar konfucian, ndërsa gjuha e të dërguarit të perandorit është hedhur poshtë si "thjesht përgjimi dhe bërtitja".[20] Diku tjetër në Shiji Sima portretizoi Xiongnuun më pak të favorshëm, kështu që debati ishte pothuajse me siguri më shumë mënyra e Sima-s për të kritikuar sistemin gjyqësor kinez dhe për lavdërimin më pak të sinqertë për Xiongnu.[21]

Sima shpesh është kritikuar për "historizimin" e miteve dhe legjendave, ndërsa i caktoi datat figurave mitike dhe legjendare nga historia e lashtë kineze së bashku me atë që duket të jetë gjenealogji me dyshim të saktë të familjeve udhëheqëse përgjatë disa mijëvjeçarëve (përfshirë këtu edhe vendin ku ai gjurmon zbritja e familjes Sima nga perandorët legjendarë në të kaluarën e largët).[1] Sidoqoftë, zbulimet arkeologjike në dekadat e fundit kanë konfirmuar aspekte të Shijit dhe sugjeruan që edhe nëse pjesët e Shijit që kanë të bëjnë me të kaluarën e lashtë nuk janë tërësisht të vërteta, të paktën Sima shkruan atë që ai besonte se ishte i vërtetë. Në veçanti, gjetjet arkeologjike kanë konfirmuar saktësinë themelore të Shijit duke përfshirë mbretërimet dhe vendndodhjet e varreve të sundimtarëve të lashtë.[1]

Figura letrare Redakto

Shiji i Sima-s është respektuar si një model i literaturës biografike me vlerë të lartë letrare dhe ende qëndron si një tekst për studimin e kinezishtes klasike. Punimet e Sima-s kanë ndikim në shkrimin kinez, që shërbejnë si modele ideale për lloje të ndryshme të prozës brenda lëvizjes neoklasike ("rinisje") të periudhës së Tang-Song. Përdorimi i madh i karakterizimit dhe komplotit gjithashtu ndikoi në shkrimin letrat, duke përfshirë tregimet klasike të periudhës së mesme dhe të vonë mesjetare (Tang-Ming) si dhe romanin e vjetër të periudhës së vonë perandorake. Sima kishte ndikim të madh në historiografinë jo vetëm në Kinë, por edhe në Japoni dhe Kore.[22] Për shekuj me radhë, Shiji u konsiderua si libri më i madh historik i shkruar në Azi.[22] Sima është pak i njohur në botën anglishtfolëse-perendimore gjithashtu dhe shqiptare, pasi një përkthim i plotë i Shijit nuk është tentuar kurrë.[22]

Ndikimi i tij rrjedh kryesisht nga elementët e mëposhtëm të shkrimit të tij: përshkrimi i tij i shkathët i personazheve historikë duke përdorur detajet e fjalës, bisedave dhe veprimeve të tyre; përdorimi i tij novator i gjuhës joformale, humoristike dhe të ndryshme; dhe thjeshtësinë dhe ngushëllimin e stilit të tij. Edhe kritiku letrar i shekullit të 20-të, Lu Xun e konsideronte Shijin si "këngën më të përsosur të historianëve, një" Li Sao ", pa rimën" në "Hanwenxueshi Gangyao" (汉 文学 史 纲要) .

Punime të tjera letrare Redakto

Letra e famshme e Sima për shokun e tij Ren An rreth vuajtjeve të tij gjatë afatit të Li Ling dhe këmbëngulja e tij për të shkruar Shiji-n është konsideruar sot si një shembull shumë i admiruar i stilit të prozës letrare, i studiuar gjerësisht në Kinë edhe sot.

Sima Qian shkroi tetë rapsodie (fu 赋), të cilat janë të listuara në traktatin bibliografik të Librit të Hanit. Të gjithë, përveç një, "Rapsodi në vajtim për Zotërinj që nuk takojnë kohën e tyre" (士 不 遇 赋) kanë humbur, dhe madje shembulli mbijetuar ndoshta nuk është i plotë.

Astrolog Redakto

Sima dhe babai i tij ishin të dy astrologët e gjykatës (taishi) 太史 në dinastinë e mëparshme Han. Në atë kohë, astrologu kishte një rol të rëndësishëm, përgjegjës për interpretimin dhe parashikimin e rrjedhës së qeverisjes sipas ndikimit të Diellit, Hënës dhe yjeve, si dhe fenomeneve të tjera si eklipset diellore dhe tërmetet.

Para se të përpilohej Shiji, në vitin 104 para erës sonë, Sima Qian krijoi Taichuli-n (太初 历), i cili mund të përkthehet si 'Kalendari i parë' në bazë të kalendarit Qin. Taichuli ishte një nga kalendarët më të avancuar të kohës. Krijimi i Taichulit u konsiderua si një revolucion në traditën kalendarike kineze, pasi deklaroi se kishte 365.25 ditë në një vit dhe 29.53 ditë në një muaj.

Referime Redakto

  1. ^ a b c d e f g h i j Jay, Jennifer (1999). ""Sima Qian"". In Kelly Boyd.The Encyclopedia of Historians and Historical Writing Volume 2. FitzRoy Dearborn. pp. 1093–1094.
  2. ^ Knechtges (2014), f. 959.
  3. ^ de Crespigny (2007), f. 1222.
  4. ^ a b c d Knechtges (2014), f. 960.
  5. ^ a b c d e Knechtges (2014), f. 960.
  6. ^ Hughes-Warrington (2000), f. 291.
  7. ^ a b c d e Hughes-Warrington (2000), f. 292.
  8. ^ Hughes-Warrington (2000), ff. 292-293.
  9. ^ a b c d e f g h Hughes-Warrington (2000), f. 293.
  10. ^ a b c d e f g h i j k l m n o Hughes-Warrington (2000), f. 294.
  11. ^ Chin, Tamara "Defamiliarizimi i të Huajve: Etnografia e Sima Qian dhe Diplomacia e Martesës Han-Xiongnu" faqe 311-354 nga Harvard Journal of Asian Studies, Vëllimi 70, Issue # 2, Dhjetor 2010 faqet 318-319.
  12. ^ Chin, Tamara "Defamiliarizimi i të Huajve: Etnografia e Sima Qian dhe Diplomacia e Martesës Han-Xiongnu" faqe 311-354 nga Harvard Journal of Asian Studies, Vëllimi 70, Issue # 2, December 2010 faqe 320.
  13. ^ Chin, Tamara "Defamiliarizimi i të Huajve: Etnografia e Sima Qian dhe Diplomacia e Martesës Han-Xiongnu" faqe 311-354 nga Harvard Journal of Asian Studies, Vëllimi 70, Issue # 2, December 2010 faqe 321.
  14. ^ Hughes-Warrington (2000), f. 295.
  15. ^ a b c d Chin, Tamara "Defamiliarizing the Foreigner: Sima Qian's Ethnography and Han-Xiongnu Marriage Diplomacy" pages 311-354 from Harvard Journal of Asiatic Studies, Volume 70, Issue # 2, December 2010 page 325.
  16. ^ Chin, Tamara "Defamiliarizimi i të Huajve: Etnografia e Sima Qian dhe Diplomacia e Martesës Han-Xiongnu" faqe 311-354 nga Harvard Journal of Asian Studies, Vëllimi 70, Issue # 2, December 2010 faqe 325.
  17. ^ Chin, Tamara "Defamiliarizimi i të Huajve: Etnografia e Sima Qian dhe Diplomacia e Martesës Han-Xiongnu" faqe 311-354 nga Harvard Journal of Asian Studies, Vëllimi 70, Issue # 2, Dhjetor 2010 faqet 325-326.
  18. ^ Chin, Tamara "Defamiliarizimi i të Huajve: Etnografia e Sima Qian dhe Diplomacia e Martesës Han-Xiongnu" faqe 311-354 nga Harvard Journal of Asian Studies, Vëllimi 70, Issue # 2, Dhjetor 2010 faqet 328-329.
  19. ^ Chin, Tamara "Defamiliarizimi i të Huajve: Etnografia e Sima Qian dhe Diplomacia e Martesës Han-Xiongnu" faqe 311-354 nga Harvard Journal of Asian Studies, Vëllimi 70, Issue # 2, Dhjetor 2010 faqe 333-334.
  20. ^ Chin, Tamara "Defamiliarizimi i të Huajve: Etnografia e Sima Qian dhe Diplomacia e Martesës Han-Xiongnu" faqe 311-354 nga Harvard Journal of Asian Studies, Vëllimi 70, Issue # 2, Dhjetor 2010 faqe 334.
  21. ^ Chin, Tamara "Defamiliarizimi i të Huajve: Etnografia e Sima Qian dhe Diplomacia e Martesës Han-Xiongnu" faqe 311-354 nga Harvard Journal of Asian Studies, Vëllimi 70, Issue # 2, Dhjetor 2010 Faqe 340.
  22. ^ a b c Hughes-Warrington (2000), f. 296.

Referime Redakto

  • de Crespigny, Rafe (2007). A Biographical Dictionary of Later Han to the Three Kingdoms (23–220 AD). Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-15605-0. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  • Hughes-Warrington, Marnie (2000). Fifty Key Thinkers on History. London: Routledge. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  • Knechtges, David R. (2014). "Sima Qian 司馬遷". përmbledhur nga Knechtges, David R. (red.). Ancient and Early Medieval Chinese Literature: A Reference Guide, Part Two. Leiden: Brill. fq. 959–965. ISBN 978-90-04-19240-9. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  • Watson, Burton (1958). Ssu-ma Ch'ien: Grand Historian of China. New York: Columbia University Press. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)

Për lexim të mëtejshëm Redakto

  • Markley, J. Paqe dhe Rrezik. Sima Qian e portretizim i Han - Xiongnu marrëdhëniet (Silk Road Studimet XIII), Turnhout, në vitin 2016, ISBN 978-2-503-53083-3978-2-503-53083-3
  • Allen, J. R "Një Studim Hyrës nga Struktura Narrative në Shi ji" faqet 31-61 nga Kineze Literatura: Ese, Artikuj, Komente, Vëllimi 3, Numër 1, 1981.
  • Allen, J. R. "të Dhënat e Historianit" faqet 259-271 nga Masterworks e Azisë Letërsisë në pikëvështrim Krahasues: Një Udhëzues për mësimdhënës, Armonk: Sharpe, 1994.
  • Beasley, W. G & Pulleyblank, E. G Historianët e Kinës dhe Japonisë, Oxford: Oxford University Press, 1961.
  • Dubs, H. H. "Historia dhe Historianët nën Han" faqet 213-218 nga Revista e Studimeve Aziatike, Vëllimi 20, Çështja # 2, 1961.
  • Durrant S. W "Vetë si Kryqëzimin e Traditës: Autobiographical Shkrimet e Ssu-Ch'ien" faqet 33-40 nga Revista Amerikane Orientale të Shoqërisë, Vëllimi 106, Çështja # 1, 1986.
  • Cardner, C. S Historiografinë Tradicionale, Cambridge: Harvard University Press, 1970.
  • I guximshëm, G. R "Mund të Lashtë Kineze historiani i Kontribuojnë Moderne Perëndimore Teori?" faqet 20-38 nga Historia dhe Teoria, Vëllimi 33, Çështja # 1, 1994.
  • Kroll, J. L "Ssu-ma Ch'ien Letrare, Teorinë Letrare Praktikë" faqet 313-325 nga Altorientalische Forshungen, Vëllimi 4, 1976.
  • Li, W. Y "Ideja e Autoritetit në Shi chi" faqet 345-405 nga Harvard Journal of Asiatic Studies, Vëllimi 54, Çështja # 2, 1994.
  • Moloughney, B. "Nga Biografik i Historisë Historike, Biografi: Një Transformim në Kinezisht Shkrimet Historike" faqet 1-30 nga Historia e Azisë Lindore, Vëllimi 4, Botimi 1, 1992.

Lidhje të jashtme Redakto

Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Sima_Qian&oldid=2631748"