Trëndafili i Bardhë: Dallime mes rishikimesh

[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
Faqe e re: Skeda:Scholl-Denkmal, München.jpg|parapamje|right|upright=1.2|Monumenti i "Weiße Rose" përpara [[Universiteti Ludwig Maximilian i Mynihut|Universitetit Ludwig Maximilian të Mynih...
 
Lidhje të jashtme të shpëtuara: 2 Lidhje të jashtme të etiketuara si të vdekura: 0) #IABot (v2.0.7
Rreshti 1:
[[Skeda:Scholl-Denkmal, München.jpg|parapamje|right|upright=1.2|Monumenti i "Weiße Rose" përpara [[Universiteti Ludwig Maximilian i Mynihut|Universitetit Ludwig Maximilian të Mynihut]]]]
'''Trëndafili i Bardhë''' ([[Gjuha gjermane|Gjermanisht]]: '''Weiße Rose''') ishte një grup jo i dhunshëm, [[Rezistenca gjermane ndaj nazizmit|rezistencë]] intelektuale në [[Gjermania Nazite|Rajhun e Tretë]] i udhëhequr nga një grup studentësh përfshirë [[Hans Scholl|Hans]] dhe [[Sophie Scholl]]. Ata ndoqën [[Universiteti Ludwig Maximilian i Mynihut|Universitetin e Mynihut]]. Grupi zhvilloi një fletëpalosje anonime dhe fushatë grafiti që kërkonte kundërshtim aktiv ndaj regjimit [[Gjermania Naziste|nazist]]. Aktivitetet e tyre filluan në [[Mynihu|Mynih]] më 27 qershor 1942 dhe përfunduan me arrestimin e grupit kryesor nga [[Gestapo]] më 18 shkurt 1943.<ref name="n">{{cite web | title=1942/43: The White Rose Resistance Group | language=en | url=http://www.en.uni-muenchen.de/about_lmu/introducing-lmu/history/contexts/09_white_rose/index.html | url-status=livedead | archiveurl=https://web.archive.org/web/20171019195146/http://www.en.uni-muenchen.de/about_lmu/introducing-lmu/history/contexts/09_white_rose/index.html | archivedate=19 tetor 2017 | access-10-19date=4 tetor 2020 }}</ref> Ata, si dhe anëtarët dhe mbështetësit e tjerë të grupit që vazhduan shpërndarjen e pamfleteve, u përballën me gjykime të shfaqjes nga [[Gjykata Popullore (Gjermani)|Gjykata Popullore]] (''Volksgerichtshof'') naziste dhe shumë prej tyre u dënuan me vdekje ose burgim.
 
Hans, Sophie Scholl dhe [[Christoph Probst]] u ekzekutuan nga gijotina katër ditë pas arrestimit, më 22 shkurt 1943. Gjatë gjykimit, Sophie ndërpreu gjyqtarin shumë herë. Asnjë të pandehur nuk u dha asnjë mundësi për të folur.
Rreshti 7:
 
==Anëtarët dhe përkrahësit==
Studentët nga [[Universiteti Ludwig Maximilian i Mynihut|Universiteti i Mynihut]] përbënin thelbin e Trëndafilit të Bardhë: vëllezërit e motrat [[Hans Scholl]] dhe [[Sophie Scholl]], [[Alexander Schmorell]], [[Willi Graf]], [[Christoph Probst]], dhe [[Kurt Huber]], një profesor i [[Filozofia|filozofisë]] dhe [[Muzikologjia|muzikologjisë]]. Ata u mbështetën nga njerëz të tjerë, përfshirë: Otto Aicher, Theodor Haecker, Anneliese Graf, [[Traute Lafrenz]], Katharina Schüddekopf, [[Lilo Ramdohr|Lieselotte "Lilo" Ramdohr]], Jürgen Wittenstein, [[Falk Harnack]], [[Marie-Luise Jahn]], Hubert Furtwängler, Wilhelm Geyer, Manfred Eickemeyer, Josef Söhngen, Heinrich Guter, Heinrich Bollinger, Wilhelm Bollinger, Helmut Bauer, Harald Dohrn, [[Hans Conrad Leipelt]], Gisela Schertling, Rudi Alt, Michael Brink, Lilo Dreyfeldt, Josef Furtmeier, Günter Ammon, Fred Thieler, dhe Wolfgang Jaeger.<ref>[http://white-rose-studies.org/December_27_2011.html The Newsletter of the Center for White Rose Studies: ''Roses at Noon''.]</ref><ref name="history.ucsb.edu">{{cite web|url=http://www.history.ucsb.edu/faculty/marcuse/projects/whiterose/GeorgeWittenstein.htm|title=George Wittenstein biography and links|language=en|first=Harold|last=Marcuse|url-status=livedead|archiveurl=https://web.archive.org/web/20130524205757/http://www.history.ucsb.edu/faculty/marcuse/projects/whiterose/GeorgeWittenstein.htm|archivedate=24 maj 2013|access-05-24date=4 tetor 2020}}</ref> Shumica ishin në të njëzetat e tyre të para. Wilhelm Geyer mësoi [[Alexander Schmorell]] se si të bënte shabllonët e kallajit të përdorur në fushatën e mbishkrimeve. [[Eugen Grimminger]] nga [[Shtutgarti]] financoi operacionet e tyre. Grimminger u arrestua më 2 mars 1943, u dënua me dhjetë vjet në një institucion penal për tradhëti të lartë nga "Gjykata Popullore" më 19 prill 1943 dhe u burgos në institucionin penal [[Ludwigsburg]] deri në prill 1945. Gruaja e tij Jenny u vra në [[Kampi Auschwitz-Birkenau|kampin e shfarosjes Auschwitz-Birkenau]], me sa duket më 2 dhjetor 1943. Sekretarja e Grimminger Tilly Hahn kontribuoi me fondet e saj për kauzën dhe veproi si ndërmjetës për Grimminger dhe grupin në Mynih. Ajo shpesh mbante pajisje të tilla si zarfe, letër dhe një makinë shtesë dublikuese nga Shtutgarti në Mynih. Përveç kësaj, një grup studentësh në qytetin e Ulm shpërndanë një numër të fletëpalosjeve të grupit dhe u arrestuan dhe u gjykuan. Midis këtij grupi ishin shoqja e fëmijërisë së Sophie Scholl [[Susanne Hirzel]] dhe vëllai i saj adoleshent [[Hans Hirzel]] dhe [[Franz Josef Müller]].<ref>[http://www.historyplace.com/pointsofview/white-rose4.htm Wittenstein, George (Jurgen), M.D., ''Memories of the White Rose (Part 4, Trial and Aftermath)'']</ref> Në Hamburg, një grup studentësh përfshirë Reinhold Meyer, Albert Suhr, Heinz Kucharski, Margaretha Rothe, Rudolf Degkwitz, Ursula de Boor, Hannelore Willbrandt, Karl Ludwig Schneider, Ilse Ledien, Eva von Dumreicher, Dorothea Zill, Apelles Maria Leobeczko, u formua si një grup rezistence kundër regjimit Nacional Socialist dhe shpërndau fletëpalosjet e grupit.<ref>{{Cite book|title=Streiflichter aus dem Hamburger Widerstand. 1933-1945.|last1=Hochmuth|first1=Ursel|last2=Meyer|first2=Gertrud|date=1969|publisher=Röderberg-Verlag|location=Frankfurt|isbn=3-87682-036-7|language=de}}</ref>
 
<gallery widths="200px" heights="200px">