Malonshiqët

Malonshiqët (në format më të vjetra: Malončići dhe Malonjšiki, cirilik: Малоншићи) ishte një fis historik (pleme) dhe zonë në rajonin Brda të Malit të Zi. Malonšići ndodheshin midis Danilovgradit modern dhe Podgoricës. Nga fundi i shekullit të 15-të ata u sllavizuan dhe më vonë u asimiluan në Bjelopavliqi.

Etimologjia

Malonshiqët ishin me origjinë shqiptare. Emri i tyre lidhet me fjalën shqipe mal (mal), toponim dhe antroponim i cili është shumë i shpeshtë në komunitetet shqiptare në Malin e Zi modern. Lokaliteti Malenza në territorin e tyre të origjinës është lidhur nga P. Shobajiq me emrin e tyre dhe është interpretuar si një kompleks malor dhe zi (i zi).

Gjeografia

Fisi përfshinte pjesë të asaj që më vonë ishte Zagaraç, Komani dhe Bjelopavliqi. Zona e Malonshiqit ndodhet në komunën jugore të Danilovgradit dhe komunën veriore të Podgoricës. Fisi jetonte në pellgun e lumenjve Zeta, Sushicë dhe Marezë.

Historia

Referenca e parë për Malonshiqët vjen nga një letër e lëshuar nga Kancelaria Serbe në Dubrovnik në vitin 1411. Dokumenti, një ankesë nga raguzanët drejtuar Jelena Balshiqit, ka të bëjë me plaçkitjen e kryer nga Malonshiqët, së bashku me Bjelopavliqët, Ozriniqët dhe Maznicët, mbi tregtarët raguzanë në rrugën e tyre përmes Zetës, ndërsa ata po ktheheshin nga Serbia.

Në vitin 1452 ata ishin një nga fiset që mbështetën Stefan Crnojeviqin kundër Gjuragj Brankoviqit dhe në 1455 së bashku me Crnojeviqin u betuan për besnikëri ndaj Venedikut në Manastirin e Vranjinës. Disa prej tyre pas pushtimit të rajonit nga Perandoria Osmane u larguan nga vendlindja e tyre dhe u vendosën në territoret venedikase, veçanërisht në Kotorr. Fisi shfaqet si pjesë e komuniteteve që i paguanin taksa Đurađ Crnojević -it, i cili ishte një vasal osman. Në defterët e sanxhakut të Malit të Zi nga viti 1521 deri në vitin 1582/3 nën Skender Bej Crnojeviq, ata renditen si një nahia e veçantë. Në defterin e vitit 1521, vendbanimet e tyre ishin Vranići, Kosići, Bjeloçani, Spuž, Bogišići, Radonjići, Grlov Kuk, Pavlovići, Vladovići, Lješevići, Jednoši, Luznica Zur, Zagreda, me një totali prej 150 familjesh. Në vitin 1523 defter Malonshiqi ishte një nga shtatë nahijet e sanxhakut të Malit të Zi. Në defterin e vitit 1570 të Vilajetit të Malit të Zi ata ishin ende një komunitet i veçantë si nahije dhe kishin gjithsej 175 familje dhe 12 bashtina të cilat paguanin 5610 akçe taksa. Me kalimin e kohës ata u sllavizuan. Pas 1582-83 ata nuk ishin më një komunitet i veçantë dhe u bënë pjesë e Bjelopavliqëve .

Shih edhe

• Fiset shqiptare
• Arbëria Venedikase

Literatura

• Babić, Vladimir; Čubrilović, Vaso; Đurđev, Branislav; Filipović, Nedim; Gestrin, Ferdo; Grafenauer, Bogo; Klaić, Nada; Lape, Ljuben; Lebl, Arpad; Mitrović, Mitra; Moačanin, Fedor; Tadić, Jorjo; Zwitter, Fran (1959). Historija naroda Jugoslavije (në serbo-kroatisht). Vëll. 2. Zagreb: Izdavačko poduzeće „Školska knjiga”.
• Đurđev, Branislav (1953). Turska vlast u Crnoj Gori u XVI i XVII veku: prilog jednom nerešenom pitanju iz naše istorije (në serbisht). Svjetlost.
• Đurđev, Branislav; Hadžiosmanović, Lamija (1973). Dva deftera Crne Gore iz vremena Skender-bega Crnojevića (PDF) (në serbo-kroatisht). Akademija nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine.
• Eichler, Ernst; Hilty, Gerold, red. (2008). Namenforschung / Name Studies / Les noms propres. 1. Halbband. De Gruyter. ISBN 978-3-11-020342-4. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
• Radusinović, Pavle S. (1985). Naselja stare Crne Gore: poslednji dio (në serbisht). Srpska akademija nauka i umetnosti. {{cite book}}: Parametri |work= është injoruar (Ndihmë!)
• Stojanović, Ljubomir, red. (1929). Stare srpske povelje i pisma [Old Serbian charters and letters] (në serbisht). Vëll. I/1. Belgrade: Srpska Kraljevska Akademija.