Imami
Imami (Arabisht: إمام imām, shumës: أئمة aʼimmah; Persisht: امام Emam) është një pozitë prijësie në fenë Islame. Përdoret nga myslimanët suni për t'iu drejtuar në përgjithësi si titull atij që i prin adhurimeve në xhami. Në këtë vështrim, imami është ai që i prin namazit, shërben si prijës i bashkësisë dhe mundësojnë orientim fetar. Kësodore, për sunitë kushdo që studion themelet e shkencave fetare islame mund të bëhet imam.
Për myslimanët shi'itë, imami është një pozitë e pagabueshme dhe umetit pas Profetit. Shi'itë e vlerësojnë të përshtatshëm përdorimin e këtij titulli vetëm për anëtarët e trashëgimtarët e Ehli Bejtit, familjes së profetit Muhammed. Në Shi'izmin e 12 Imamllarëve, të pagabueshmit janë 14, 12 prej të cilëve janë imamllarë dhe i trembëdhjetti është Imam Mehdiu që do të shfaqet në fundin e kohërave.
Imamllarë synni Redakto
Tek synitët nuk ka imam të degës Islame siq kanë shiitët. Zakonisht nëpër hutbe udhëheqet nga ndonjë imam i emëruar. Në xhami, xhemati falen para imamit, ndërsa tek xhemati i femrave drejtohet nga imami (femër).
Imamllarë shiitë Redakto
Dymbëdhjetë imamllarë besojnë se ata janë pasues dhe pasardhës së profetit Muhammed.
Dymbëdhjetë imamllarë janë:
- Ali bin Ebi Talib (vdiq në Kufa më 661)
- Hasan ibn Ali (vdiq në Medine më 670)
- Hysein ibn Ali (vëllai i Hasanit; u vra në betejë në Qerbela më 680)
- Ali Zejn el-Abidin ibn Husejn (i biri i Hyseinit; vdiq më 694)
- Muhammed el-Bakir (vdiq në Medine më 734)
- Xhaferr es-Sadik (vdiq më 765)
- Musa el-Kazim (i biri i Xhaferrit; vdiq më 799),
- Ali er-Rida (vdiq më 818),
- Muhammed Xheuad et-Taki (u helmua nga gruaja e tij; vdiq më 835),
- Ali en-Naki (vdiq në Medine më 868),
- Hasan el-Askeri (vdiq më 874/875)
- Muhammad al-Mahdi al-Muntazar (Është zhdukur në Irak 879)