Numrat latinë

Nuk ka versione të shqyrtuara të kësaj faqe, ndaj mund të mos jetë kontrolluar përputhja e saj me standardet.

Numrat latinë janë fjalët që përdoren për të treguar numrat brenda gjuhës latine . Ato bazohen në thelb në paraardhësit e tyre proto-indo-evropianë dhe numrat kardinalë latinë janë të qëndrueshëm kryesisht në gjuhët romane . Në antikitet dhe gjatë mesjetës ato zakonisht përfaqësoheshin me numra romakë me shkrim.

Rrënjët e numrave latinë përdoren shpesh në anglishten moderne, veçanërisht në emrat e numrave të mëdhenj .

Vështrim i përgjithshëm

Gjuha latine kishte disa grupe fjalësh numrash të përdorura për qëllime të ndryshme. Disa nga këto grupe janë të paraqitura në tabelat e mëposhtme.

Numrat kardinalë

Numrat kardinalë janë numrat e zakonshëm që përdoren për numërimin e emrave të zakonshëm ('një', 'dy', 'tre' e kështu me radhë):Stampa:Latin numerals/1to1000table Lidhja et ndërmjet numrave mund të hiqet: vīgintī ūnus, centum ūnus . Et nuk përdoret kur ka më shumë se dy fjalë në një numër të përbërë: centum trīgintā quattuor . Renditja e fjalëve në numrat nga 21 deri në 99 mund të përmbyset: ūnus et vīgintī . Numrat që mbarojnë me 8 ose 9 zakonisht emërtohen në mënyrë zbritëse: duodētrīgintā, ūndēquadrāgintā . Numrat mund të paraprijnë ose të ndjekin emrin e tyre (shih rendin e fjalëve latine ).

Shumica e numrave janë të pandryshueshëm që nuk ndryshojnë përfundimet e tyre:

regnāvit Ancus annōs quattuor et vīgintī (Livy)^[1]

"Ancus mbretëroi për 24 vjet"

Megjithatë, numrat 1, 2, 3, dhe 200, 300 etj., ndryshojnë mbaresat e tyre për gjininë dhe rasën gramatikore. Ūnus 'një' bie si një përemër dhe ka gjinore ūnīus (ose ūnius ) dhe dhanore ūnī :

Tre numrat e parë kanë forma mashkullore, femërore dhe asnjanëse të reduktuara plotësisht si më poshtë (kliko mbi GL ose Wh për të ndryshuar tabelën në renditjen amerikane siç gjendet në Gildersleeve dhe Lodge, ose Wheelock):

Deklinsion	1 m	f	n	2 m	f	n	3 mf	n	Br	GL	h
Emërore	ūnus	ūna	ūnum	duo	duae	duo	trēs	tria	1	1	1
Vokative	ūne	ūna	ūnum	duo	duae	duo	trēs	tria	2	5	6
Akuzative	ūnum	ūnam	ūnum	duōs/duo	duās	duo	trēs/trīs	tria	3	4	4
Gjenerale	ūnīus/-ius	ūnīus	ūnīus	duōrum	duārum	duōrum	trium	trium	4	2	2
Dative	ūnī	ūnī	ūnī	duōbus	duābus	duōbus	tribus	tribus	5	3	3
Ablative	ūnō	ūnā	ūnō	duōbus	duābus	duōbus	tribus	tribus	6	6	5

omnēs ūnius aestimēmus assis (Catullus)

'le t'i vlerësojmë ato (në vlerën) e një si !'

duo ex tribus fīliīs (Curtius)

"dy nga tre djemtë e tij"

dīvidunt tōtam rem in duās partīs (Cicero)

"Ata e ndajnë të gjithë çështjen në dy pjesë"

Mīlle '1000' është e pandryshueshme në njëjës, por e ndryshueshme në shumës:

dā mī bāsia mīlle, deinde centum (Catullus)

"Më jep një mijë puthje, pastaj njëqind"

mīllia aliquantō plūra quam trecenta (Augustus)

'pak më shumë se 300,000'

Kur është shumës, emri të cilit i referohet vendoset në rasën gjinore:

cum sex mīlibus equitum (Curtius)

'i shoqëruar nga gjashtë mijë kalorës'

Mīlle passūs '1000 paces' (plural mīlia passuum) është latinisht për një milje:

quīcumque tē angariāverit mīlle passūs, vade cum illō et alia duo (Vulgate Bible)

"Kushdo që të detyron të ecësh një milje, shko me të edhe dy të tjera"

Kur numri është shumës, genitive passuum ndonjëherë anashkalohet:

non longius ab oppidō X mīlibus (Caesar)

'jo më larg se 10 milje nga qyteti'

Numrat rendorë

Numrat rendorë bien të gjithë si mbiemrat normalë të përcaktimit të parë dhe të dytë. Kur zvogëlohen rendoret me dy fjalë (nga e trembëdhjetë e tutje), të dyja fjalët nuk përputhen në gjini, numër dhe as rasë.

prīmus 'i pari'
secundus 'i dyti'
tertius 'i treti'
vīcēsimus/vīcēnsimus 'i njëzeti'

Shënim: secundus do të thotë vetëm 'i dyti' në kuptimin 'ndjek'. Mbiemri alter, altera, alterum që do të thotë 'tjetër [nga dy]' përdorej më shpesh në shumë raste ku anglishtja do të përdorte 'sekond' (i dyti).

Numrat rendorë, jo numrat kardinalë, përdoren zakonisht për të përfaqësuar datat, sepse ata janë në formatin "në vitin e dhjetë të Cezarit", etj., të cilat janë bartur edhe në sistemin anno Domini dhe takimet e krishtera, p.sh. annō post Chrīstum nātum centēsimō për vitin 100 pas Krishtit.Stampa:Latin numerals/1to1000table

diē septimō pervēnit (Caesar)^[2]

"Ai mbërriti në ditën e shtatë"

Numrat rendor + -ārius

Bazuar në rendoret e zakonshme është një seri tjetër mbiemrash: prīmārius 'i rangut të parë', secundārius 'i klasit të dytë, me cilësi inferiore', tertiārius 'që përmban një pjesë të tretë', quārtārius 'një e katërta, pjesa e katërt', quīntārius 'që përmban pesë pjesë', 'pesë të gjashtat', sextārius 'një e gjashta e një congius , 'pint', e kështu me radhë. ^[3]

domī suae vir prīmārius (Cicero)

"Njeriu kryesor i familjes së tij"

secundāriī pānis quīnās sēlībrās (Pliny the Elder)

'pesë gjysmë kilogram bukë të klasit të dytë'

tertiārum (stannum) (Pliny the Elder)

'aliazh plumbi që përmban një të tretën metal të bardhë'

quārtāriōs vīnī (Livy)

'çerek linja vere'

quīntārius numerus (Vitruvius)

'pesë të gjashtat' (duke marrë një sekstari në tërësi)

oleī sextārius (Celsus)

'një litër vaj'

octāvārium vectīgal (Justinian)

"një taksë e pjesës së tetë"

Plūrāle tantum numerals

Disa emra në latinisht ishin <i id="mwAeE">plurālia tantum</i>, dmth emra që ishin në shumës, por që kishin një kuptim njëjës, për shembull litterae 'një shkronjë', castra 'një kamp', catēnae 'një grup zinxhirësh', vestīmenta '(një grup) rrobash. ', hibernae 'lagjet dimërore', nūptiae 'dasma', quadrīgae ' quadriga ' etj. Për numërimin e këtyre u përdor një seri e veçantë mbiemrash numerikë, përkatësisht ūnī, bīnī, trīnī, quadrīnī, quīnī, sēnī, e kështu me radhë. Kështu autorët romakë do të shkruanin: ūnae litterae 'një shkronjë', trīnae litterae 'tre shkronja', quīna castra 'pesë kampe' etj.

Me përjashtim të numrave 1, 3 dhe 4 dhe përbërjeve të tyre, plurale tantum numrat janë identikë me numrat shpërndarës (shih më poshtë).Stampa:Latin numerals/1to1000table

non dīcimus bīga ūna, quadrīgae duae, nūptiae trēs, sed prō eō ūnae bīgae, bīnae quadrīgae, trīnae nūptiae (Varro)

'Ne nuk themi una biga (një qerre me dy kuaj), duae quadrigae (dy karroca me katër kuaj), tres nuptiae (tre dasma) por në vend të kësaj unae bigae, binae quadrigae, trinae nuptiae '.

Tullia mea vēnit ad mē ... litterāsque reddidit trīnās (Cicero)^[4]

"Vajza ime Tullia erdhi tek unë ... dhe më dërgoi (jo më pak se) tre letra"

Octāvius quīnīs castrīs oppidum circumdedit (Caesar)^[5]

"Octavius e rrethoi qytetin me pesë kampe"

Numrat shpërndarës

Një grup tjetër mbiemrash numërorë, të ngjashëm me staa më sipër, por të ndryshëm në mbiemrat për 1, 3 dhe 4, ishin numrat shpërndarës: singulī, bīnī, ternī, quaternī, quīnī, sēnī, e kështu me radhë. Kuptimi i këtyre është 'një secili', 'dy secili' (ose 'në çifte') dhe kështu me radhë, për shembull.

ibī turrīs cum ternīs tabulātīs ērigēbat (Julius Caesar)

"Atje ai filloi të ngrejë kulla me tre kate secila"

bīnī senātōrēs singulīs cohortibus praepositī (Livy)

"Një palë senatorë u vunë në krye të secilit grup ushtarësh".

lēgātī ternī in Āfricam ... et in Numidiam missī (Livy)^[6]

"Tre ambasadorë u dërguan në Afrikë dhe tre në Numidia"

in singulōs equitēs ... nummōs quīnōs vīcēnōs dedērunt (Livy)^[7]

"Për çdo kalorës individual ata dhanë 25 monedha"

Fjala singulī është gjithmonë shumës në këtë kuptim në periudhën klasike. ^[8]

Numrat shpërndarës përdoren gjithashtu për shumëzim: ^[9]

ter terna, quae sunt novem (Macrobius)

"Tre tretat, të cilat janë nëntë"

Në numrat 13 deri në 19, rendi mund të përmbyset, p.sh. dēnī ternī në vend të ternī dēnī . ^[10]Stampa:Latin numerals/1to1000table

Numrat shpërndarës + -ārius

Në bazë të numrave shpërndarës rrjedhin një sërë mbiemrash që mbarojnë me -ārius : singulārius 'unik', 'i jashtëzakonshëm', 'nga një pjesë', 'njëjës', bīnārius 'nga dy pjesë', ternārius 'nga tre pjesë', quaternārius 'nga katër pjesë', e kështu me radhë.Stampa:Latin numerals/1to1000table Shpesh këta mbiemra specifikojnë madhësinë ose peshën e diçkaje. Kuptimi i zakonshëm është 'i kaq shumë njësive', njësitë janë këmbë, inç, burra, paund, monedha ose vite, sipas kontekstit:

scrobēs quaternāriī, hoc est quōquōversus pedum quattuor (Columella)

'grope me katër këmbë, domethënë katër këmbë të gjata në çdo drejtim'

quīnāria (fistula), dicta ā diametrō quīnque quadrantum (Frontinus)

'një tub me pesë shifra, i quajtur nga diametri i tij prej pesë shifrash'

quīngēnāriae cohortēs (Curtius)

'batalione prej pesëqind burrash'

quīngēnārius thōrāx (Pliny the Elder)

'një kostum 500 paund parzmore'

quīngēnāria poena (Gaius)

'një pesëqind si penallti' (një as ishte një monedhë bronzi)

Ato mund të përdoren gjithashtu për të përcaktuar moshën:

exhērēdāta ab octōgēnāriō patre (Pliny the Younger)^[11]

'e trashëguar nga babai i saj 80-vjeçar'

Disa nga këto fjalë kanë një kuptim të specializuar. <i id="mwAo0">Sēnārius</i> ishte një lloj metri i përbërë nga gjashtë këmbë jambike të përdorura zakonisht në dialogun e folur në komedinë romake. Kishte edhe metra të quajtur septēnārius dhe octōnārius (shih Metra të komedisë romake ).

Dēnārius ishte një monedhë argjendi me vlerë fillimisht dhjetë assēs (por më vonë gjashtëmbëdhjetë assēs ); por kishte edhe një dēnārius ari , përmendur nga Plini Plaku dhe Petronius, me vlerë 25 dēnāriī argjendi . dēnārius argjendi përmendet shpesh në Dhiatën e Re dhe u deklarua si paga e ditës në shëmbëlltyrën e Punëtorëve në Vresht . ^[12]

Numrat ndajfoljor

Numrat ndajfoljor janë (siç thotë emri) ndajfolje të pandashme, por për shkak se të gjitha ndërtimet e tjera numerike janë mbiemra, ato renditen këtu me ta. Numrat ndajfoljor japin sa herë ka ndodhur një gjë. semel 'një herë', bis 'dy herë', ter 'tri herë, tre herë', quater herë 'katër herë', e kështu me radhë.Stampa:Latin numerals/1to1000table Prapashtesa -iēns mund të shkruhet edhe -iēs : quinquiēs, sexiēs, etj.

equidem deciēs dīxī (Plautus)^[13]

"Vërtet e kam thënë tashmë dhjetë herë"

Numrat shumëzues

Numrat shumëzues janë mbiemra të deklinueshëm. simplex 'single', duplex 'double', triplex 'trefish', quadruplex 'katërfish', e kështu me radhë.Stampa:Latin numerals/1to1000table Këta numra zvogëlohen si mbiemra të klimës së tretë:

[Caesar] triplicem aciem instruxit (Caesar)

"(Cezari) i rregulloi ushtarët e tij në një vijë të trefishtë"

tabellās duplicēs tenentem (Suetonius)

"duke mbajtur një palë pllaka shkrimi të përbëra nga dy fletë"

Për plotësi të gjithë numrat janë dhënë më sipër. Megjithatë, jo të gjithë këta numra janë vërtetuar në librat e lashtë.

Në bazë të kësaj serie numrash ka një sërë ndajfoljesh: më simpliciter 'thjesht, sinqerisht', dupliciter 'dyfish, në mënyrë të paqartë', tripliciter 'në tre mënyra të ndryshme' etj., si dhe folje të tilla si duplicāre 'për të dyfishuar', triplicāre 'të trefishohet', quadruplicāre 'për të bërë katër herë më shumë', e kështu me radhë. ^[8]

Numrat proporcionalë

Numrat proporcionalë janë mbiemra të pjerrët. simplus 'i thjeshtë', duplus 'dy herë më i madh', triplus 'tri herë më i madh', quadruplus 'katër herë më i madh', e kështu me radhë.Stampa:Latin numerals/1to1000table Këto përdoren shpesh si emra: simplum 'shuma e thjeshtë', duplum "dyfishoni shumën e parave" e kështu me radhë. ^[8]

duplam pecūniam in thēsaurōs repōnī (Livy)^[14]

"Dyfishimi i shumës së parave për t'u zëvendësuar në thesare"

Detaje gjuhësore

numrat kardinale

ūnus ūnus < Latinishtja e vjetër oinos 'një', me bashkëngjitjet e tij irlandeze të vjetra óen 'një', gotike ains 'një', greqishtja e vjetër οἴνη oínē ' as në zare' dhe pjesa e parë e sllavishtes së vjetër kishtare inorogŭ 'njëbrirësh', dëgjon përsëri në Proto-indo-evropiane * Hoi̯-no-s . Format gjinore ūnīus, ūnĭus dhe trajta dhanore ūnī përputhen me përemrin përemëror (krh. hujus , illius etj.), format e mbetura (përfshirë një gjini të rrallë f. ūnae ) përputhet me ato të mbiemrave të lakimit të parë dhe të dytë . ^[15] ^[16] Format nominative dhe kallëzore vazhdojnë në gjuhët romane si numërore dhe gjithashtu në rolin e saj të fituar në mënyrë dytësore si artikull i pacaktuar, p.sh. Frëngjishtja e vjetër dhe oksitanishtja uns, une, un, italishtja un, una, spanjishtja uno, una, portugeze um, uma, rumanisht un, o . ^[17]

duo

Format emërore/kallëzore dŭŏ < Latinishtja e vjetër dŭō 'dy' është një i afërm i uellsit të vjetër dou 'dy', ^[16] greqishtja δύω dýō 'dy', sanskritishtja दुवा duvā 'dy', sllavishtja e vjetër kishtare dŭva 'dy', që nënkuptojnë proto-indo-evropianisht * duu̯o-h ₁, një variant Lindeman i njërrokësh * du̯o-h ₁, që jeton në sanskritisht द्वा dvā 'dy', dhe pak i ndryshuar në gotik twai 'dy', gjermanisht zwei 'dy' etj.; dŭae femërore tregon një formë stërgjyshore * duu̯ah ₂ -ih ₁ . Të dyja trajtat kanë një mbaresë të dyfishtë, e cila përndryshe në latinisht ruhet vetëm në ambō 'të dyja', dhe ndoshta në tetor 'tetë'. Format kallëzore dŭōs m., dŭās f., gjinore dŭom , dŭōrum klasik m./n., dŭārum f., dhe dhanore/ablative dŭōbus m./n., dŭābus f., janë formacione origjinale latine që kopjojnë modele të deklinsionit nominal; nganjëherë, duo qëndron në forma të tjera të rasteve, veçanërisht kur kombinohen me numra të pandryshueshëm, p.sh. duo et vīgintī 'njëzet e dy', duodētrīgintā 'njëzet e tetë'. ^[15] ^[18]

Shumica e gjuhëve romane mbajnë një formë të pandryshueshme të zhvilluar nga kallëzuesi mashkullor duōs > spanjisht, katalanisht, oksitanisht dos, frëngjisht deux, romanisht duos, dus ; Due italiane duket se ruan emëroren femërore duae (ose mund të ketë evoluar nga duas kallëzore femërore ). ^[17] Portugishtja lakon dois mashkullore dhe duas femërore ; Rumanishtja ka doi dhe două , respektivisht.

trēs, tria

Forma emërore mashkullore dhe femërore trēs 'tre' dhe bashkëngjitjet e tij gotike þreis 'tre', greqishtja τρεῖς treîs 'tre', sanskritishtja त्रयः trayaḥ 'tre' bazohen në proto-indo-evropianisht * trei̯-es ; trajta kallëzore origjinale trīs , që përputhet me trif umbriane, gotik þrins, irlandez të vjetër trí, ^[16] greqisht τρίνς tríns < proto-indo-evropiane * tri-ns, po zëvendësohej nga latinishtja paraklasike e tutje. tria asnjanëse korrespondon me triia umbriane dhe tre tría greke. trium është pasardhës i drejtpërdrejtë i proto-indo-evropianes * trii̯-om, ndryshe nga p.sh. greqishtja τριῶν triôn me të gjatë -ōn < -o-om, marrë nga rënia e dytë; trajta dhanore/ablative tribus , si dhe tris Umbrian < * trifos, mbështet proto-indo-evropian * tri-bʰos . ^[15] ^[18] Gjuhët romane ruajnë vetëm një formë të pandryshueshme që pasqyron latinishten trēs > spanjisht, katalanisht, tres oksitane, portugeze três, frëngjisht trois, romanisht trais, treis, rumune trei . ^[17]

quattuor

Numri i pandryshueshëm 'katër' nuk korrespondon plotësisht me asnjë prej të afërmve të tij në gjuhë të tjera, si oscan petora 'katër', greqisht τέσσαρες téssares 'katër', irlandeze e vjetër cetair 'katër', gotike fidwôr 'katër', lituanisht keturì 'katër', e vjetër Kisha sllave četyre 'katër' tregon një bazë proto-indo-evropiane * kʷetu̯or-, që duhet të shfaqet si * quetuor në latinisht; -a- aktuale është shpjeguar si zanore epentetike që del nga një *kʷtu̯or- . Binjakët -tt- mund të jenë krijuar për të kompensuar cilësinë e luhatshme të pasimit të -u -së midis rrëshqitjes jorrokore dhe zanores së plotë të dukshme që nga latinishtja e vjetër; në formën postklasike quattor ky tingull hiqet fare dhe në shumicën e gjuhëve romane rrokja e dytë i nënshtrohet sinkopës, e cila më pas kompensohet nga një zanore shtesë në fund të fjalës, si në spanjisht cuatro, portugalisht quatro, italisht quattro, frëngjisht, oksitanisht, katalanisht quatre, rumanisht patru . ^[15] ^[18] ^[17]

quīnque

Numri kardinal quīnque 'pesë', me bashkëngjitjet e sajj irlandeze të vjetër coíc 'pesë', greqishtja pesë pénte 'pesë', sanskritishtja पञ्च pañca 'pesë', të çon përsëri në proto-indo-evropiane pénkʷe ; -ī- i gjatë, i konfirmuar nga -i- i ruajtur në shumicën e pasardhësve romanë, duhet të jetë transferuar nga quīntus rendor 'e pesta', ku zanorja e shkurtër origjinale ishte zgjatur rregullisht para një grupi me një fërkim që zhduket: quīntus < * quiŋxtos < * kʷuiŋkʷtos < * kʷeŋkʷ-to-s . Asimilimi i antevokalikëve * p- në -kʷ- të rrokjes së mëposhtme është një tipar i përbashkët i gjuhëve italike si dhe i gjuhëve kelte . ^[15] ^[18]

Shiko gjithashtu

Referencat

^ Livy, 1.35.1.
^ Caesar, 1.10.4
^ Definitions from Lewis and Short A Latin Dictionary.
^ Cicero, Att. 11.17
^ Caesar, B.C. 3.9
^ Livy, 36.3
^ Livy, 22.54
^ ^a ^b ^c Lewis & Short, Latin Dictionary.
^ Allen & Greenough (1903), New Latin Grammar, §137.
^ C. G. Zumpt, "A Grammar of the Latin Language", 4th edition, 1836, translated by John Kenrick, p. 73
^ Pliny, Letters, 6.33.2.
^ e.g. Matt. 20' cf. Matt. 22.
^ Plautus, Amphitruo 575
^ Livy, 29.19.
^ ^a ^b ^c ^d ^e Manu Leumann, Lateinische Laut- und Formenlehre, Reprint of the 5th ed. from 1926–1928, München 1977, §§ 163b/376/378.
^ ^a ^b ^c Alexander Falileyev, Etymological Glossary of Old Welsh, Tübingen 2000, pp. 49/150/154.
^ ^a ^b ^c ^d Paul Georg Band, Zahlwörter im Sprachenvergleich. Ein Streifzug in die Geschichte der indogermanischen Sprachen an Hand ihrer Zahlwörter, Wien 1998, p. 12 f.
^ ^a ^b ^c ^d Gerhard Meiser, Historische Laut- und Formenlehre der lateinischen Sprache, Darmstadt 1998, §§ 72.2/88/116.

[1] Livy, 1.35.1.

[2] Caesar, 1.10.4

[3] Definitions from Lewis and Short A Latin Dictionary.

[4] Cicero, Att. 11.17

[5] Caesar, B.C. 3.9

[6] Livy, 36.3

[7] Livy, 22.54

[:0-8] Lewis & Short, Latin Dictionary.

[9] Allen & Greenough (1903), New Latin Grammar, §137.

[10] C. G. Zumpt, "A Grammar of the Latin Language", 4th edition, 1836, translated by John Kenrick, p. 73

[11] Pliny, Letters, 6.33.2.

[12] .g. Matt. 20' cf. Matt. 22.

[13] Plautus, Amphitruo 575

[14] Livy, 29.19.

[Leumann-15] Manu Leumann, Lateinische Laut- und Formenlehre, Reprint of the 5th ed. from 1926–1928, München 1977, §§ 163b/376/378.

[Falileyev-16] Alexander Falileyev, Etymological Glossary of Old Welsh, Tübingen 2000, pp. 49/150/154.

[Band-17] Paul Georg Band, Zahlwörter im Sprachenvergleich. Ein Streifzug in die Geschichte der indogermanischen Sprachen an Hand ihrer Zahlwörter, Wien 1998, p. 12 f.

[Meiser-18] Gerhard Meiser, Historische Laut- und Formenlehre der lateinischen Sprache, Darmstadt 1998, §§ 72.2/88/116.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]