Zdravko Çoliq

Zdravko Čolić ( Serbian Cyrillic: Здравко Чолић , [1]shqiptohet [zdrǎːv̞.kɔ̝ t͡ʃɔ̝̌ː.lit͡ɕ] ; i lindur më 30 maj 1951) është një këngëtar pop nga Bosnja dhe Hercegovina, i cili konsiderohet gjerësisht një nga vokalistët më të mëdhenj dhe ikonat kulturore të ish- Jugosllavisë . I quajtur ' Tom Jones ' i Ballkanit Ai ka fituar famë në Evropën Juglindore për zërin e tij të tenorit emocionalisht shprehës, praninë e rrjedhshme në skenë dhe albumet e këngët e shumta të vlerësuara nga kritika.  

Zdravko Čolić
Čolić në 2007
Lindi	30 maj 1951 (73 vjeç) Sarajevë, RS e Bosnjës dhe Hercegovinës, RSF e Jugosllavisë
Profesioni	Këngëtar Tekstshkrues
Vite aktiviteti	1967–të tashmen
Bashkëshorti/ja	Aleksandra Aleksić (m. 2001)
Fëmijë	2
Karriera muzikore
Zhanret	Pop (& pop-folk) disko rock
Instrumenti	Vocals guitar
Labeli	Beograd Disk Jugoton PGP-RTB Warner Bros. Suzy Atlantic Diskoton Komuna PGP-RTS BK City
Uebfaqja	https://zdravkocolic.com/

Ndër këngët e tij, "Ti si mi u krvi" (nga albumi me të njëjtin emër) konsiderohet gjerësisht si një nga baladat më të njohura të muzikës ish-jugosllave.

Jeta e hershme

Lindur në Sarajevë, RS të Bosnjës dhe Hercegovinës, RSF e Jugosllavsë nga prindër serbë boshnjakë: administratori i policisë Vladimir Čolić nga fshati Vlahovići afër Ljubinjes ( Hercegovinë ) dhe shtëpiake Stana Čolić nga Trebinja (Hercegovina Lindore) . Zdravko u rrit me një vëlla më të vogël, Draganin. Duke shfaqur një interes të hershëm për sportin, ai ishte aktiv si portier futbolli në sistemin e të rinjve të FK Željezničarit, përpara se të kalonte në atletikë ku ai shkëlqeu në 100 metra vrap dhe kërcim së gjati . Në një provë, ai vrapoi 100 metra në 11.3 sekonda, dhe vazhdimisht u pozicionua lart në kompeticione të ndryshme ku ai mori pjesë (duke përfunduar menjëherë pas yllit të ardhshëm Nenad Stekić në njërën prej tyre). Čolić përfundimisht hoqi dorë nga një karrierë e mundshme në sport, duke ndjerë se i mungonte disiplina e nevojshme për të garuar rregullisht.

I rritur në Sarajevë, Čolić ndoqi shkollën fillore Vladimir Perić Valter në lagjen Skenderija afër lagjes fqinje të Grbavicës ku ai jetonte. Ai gjithashtu ndoqi shkollën e muzikës, duke studiuar kitarë . Si hobi, ai mori pjesë në recitale të ndryshme shkollore, si dhe luajti në disa shfaqje në Pionirsko pozorište (teatri i të rinjve).

Karriera e hershme

Vitet e para

Që në moshën të re Čolić tregoi interes për muzikën. Me shokun e tij Braco Isović, ai luante kitarë në tubime joformale dhe të improvizuara në park rreth lagjes së tyre, përmes të cilave ata u bënë të njohur në vend si 'Čola i Isa sa Grbavice'. Në atë kohë, Čolić po përpiqej të imitonte muzikën pop -schlager që dominonte festivalet jugosllave dhe italiane. Dashuria e tij e parë ishte Milena Mijatoviq nga Beogradi.

Përvoja e tij e parë e rëndësishme ndodhi në vitin 1967 ndërsa ishte në bregdetin malazez për festimet e Ditës së Republikës Jugosllave . Duke qëndruar në shtëpinë e pushimeve parafabrikat prej druri në pronësi familjare në komunitetin bregdetar të Baoshiqit, shtatëmbëdhjetë vjeçari Çoliç u bind nga një mik, Nedim Idrizović, të merrte pjesë në një konkurs këndimi në Bijela. Adoleshenti fitoi çmimin e dytë duke kënduar " Lady Madonna " nga The Beatles .

I inkurajuar nga suksesi i papritur, menjëherë pas kthimit në Sarajevë, Çoliç hyri në grupin e tij të parë - një grup i quajtur 'Mladi i Lijepi' (Të rinj dhe të bukur). Kjo pjesëmarrje zgjati derisa ai mbaroi shkollën e mesme në vitin 1969, kur vendosi të kalonte tek grupi më i njohur, Ambasadori, tek dy mishërimet e të cilit Čolić do të qendronte për dy vitet e gjyëm pasardhëse.

Ambasadori

Kur Çoliç iu bashkua atyre, Ambasadori përdorte një strukturë të pazakontë: një grup ushtarak pasi të gjithë muzikantët, me përjashtim të drejtuesit të bandës Slobodan Vujovic, ishin oficerë rangu të Ushtrisë Popullore Jugosllave (JNA). Repertori i tyre përqendrohej rreth ritmit dhe bluesit të viteve 1960 ( Chicago, Otis Redding, Wilson Pickett, etj.) së bashku me hitet jugosllave të kohës dhe viteve të kaluara, e më në fund edhe disa këngë origjinale të shkruara nga anëtarët e grupit. Me kalimin e kohës, grupi filloi të merrte më shumë oferta për koncerte, gjë që paraqiste një problem pasi pjesa e tij ushtarake nuk ishte e gatshme në kohë për shumë prej tyre dhe ato oferta duhet të refuzoheshin.

Duke parë mundësitë e tyre të kufizuara nga situata e çuditshme, Vujoviq dhe Çoliç vendosën të dilnin dhe të formonin Novi ambasadorin në vitin 1970, duke sjellë bateristin Perica Stojanoviq, organistin Vlado Pravdiq, saksofonistin Lale Stefanoviq dhe basistin Zlatko Hold. Me formacionin pothuajse të gjithin të ri, grupi zgjeroi edhe repertorin e tij, në mënyrë që përveç R&B-së tani luanin edhe ribërje të Led Zeppelin, Blood, Sweat & Tears, Creedence Clearwater Revival, etj. Në verën e vitit 1970, Novi ambasadori realizoi një koncert njëmujor me Indexin në Dubrovnik, që ishte përvoja e tyre e parë si turne.

Hapi tjetër ishte konkurrimi në Vaš šlager sezone 1971 festival vjetor në Sarajevë ku ata përfunduan në vendin e 7-të me këngën "Plačem za tvojim usnama"(Qaj në buzët e tua) që kantautori Zdenko Runjić mëtoi se e kishte kompozuar dhe nënshkroi zyrtarisht emrin e tij, pavarësisht faktit se ishte një kopjim i hapur i The "Suddenly You Love Me" të Tremeloes (që në fakt është një ribërje e " Uno tranquillo " të Riccardo Del Turcos). Askush nga festivali nuk e vuri re këtë plagjiaturë dhe grupi i shmangu polemikat. Madje kënga u publikua në një teke 7 inç "Plačem za tvojim usnama" / "Zapjevaj" nga Beograd Disk dhe u shit çuditërisht mirë. Performanca në Vaš šlager sezone ishte gjithashtu domethënëse pasi shënoi paraqitjen e parë televizive të grupit, duke i ekspozuar ata para një audiencë shumë më të madhe. Një nga njerëzit në atë audiencë televizive ishte Kornelije Kovač, një figurë tashmë me ndikim dhe e njohur në qarqet muzikore jugosllave, i cili u intrigua nga "tenori i pastër dhe prania e mirë në skenë" e Çoliçit.

Čolićit iu ofrua shumë shpejt një "rol stoli" me Indexin, për ta plotësuar këngëtarin e tyre Davorin Popović, madje edhe performoi me ta disa herë.

Korni grupa

Ndërkohë, gjatë verës së vitit 1971, Çoliç më në fund u takua ballë për ballë me Kornelije Kovaçin, i cili erdhi për të parë Çoliçin teksa luante në Mostar dhe e ftoi atë të bashkohej me grupin e tij Korni grupa si zëvendësues i këngëtarit të tyre të larguar Dado Topić . Ndryshe nga Amabasadori, Korni grupa performonte materialin e saj dhe në përgjithësisht kishte një qasje shumë më të studjuar dhe serioze ndaj muzikës, kështu që Čolić e shfrytëzoi menjëherë rastin.

Më 10 shtator 1971, njëzet vjeçari Çoliç u largua nga vendlindja e tij dhe u transferua në kryeqytetin Beograd për t'iu bashkuar grupit të tij të ri. Sidoqoftë, qëndrimi i tij me Korni grupën përfundimisht rezultoi të ishte shumë i shkurtër dhe i pasuksesshëm pasi ai kurrë nuk u shkri me pjesën tjetër të grupit muzikor, duke e patur të vështirë të përshtatej në stilin e tyre progresiv rock . Ai regjistroi tre këngë me ta, "Kukavica"(Frikacak), "Gospa Mica gazdarica" dhe "Pogledaj u nebo"(Shikoj në qiell), të cilat të gjitha u publikuan në teken 7 inç nga PGP-RTB. Kënga "Gospa Mica gazdarica" arriti të krijojë polemika të vogla për shkak të vargjeve paksa të rrezikshme të shkruara nga këndvështrimi i një të riu që i lutet pronares së tij më të vjetër që ta lejojë atë në shtratin e saj - një për jetën e Çoliçit në atë kohë që kur ai jetonte larg nga shtëpia në apartamente me nënqira. Për shkak të ankesave të shumta, kënga u hoq nga listat e radios.

Megjithatë, shpejt, Çoliq dhe Kovaq ranë dakord se do të ishte më mirë që Çoliq të ndiqte karrierën vetëm. Vetëm gjashtë muaj pas mbërritjes së tij në Beograd, ai u rikthye në Sarajevë i vendosur për të provuar një karrierë solo.

Karriera solo

Aktiviteti i hershëm: Festivalet Schlager

Më 15 prill 1972, lëvizja e parë solo e Çoliçit ishte marrja pjesë në Vaš šlager sezone në Sarajevë. Ai fitoi çmimin e tretë të publikut si dhe çmimin e interpretimit me këngën e shkruar nga Kemal Monteno "Sinoć nisi bila tu" (Dje mbrëmë s'ishe ti) që fillimisht ishte menduar të këndohej nga Josipa Lisac e cila u largua në momentin e fundit.

Menjëherë, nën drejtimin e Kovaçit, Čolić arriti të fitonte një rëndësi të madhe si një akt solo - dhe më 20 maj 1972 të dy u shfaqën si të ftuar në emisionin shumë të njohur të estradës së Beogradit Obraz uz obraz moderuar nga Milena Dravić dhe Dragan Nikolić . Në të njëjtin vit, Çoliq u paraqit në festivalin e Splitit (me këngën "Stara pjesma"(Kënga e vjetër)), festivalin e Prishtinës dhe Festivalin e Shkupit (me këngën "Moj bol"(Dhimbja ime)), përpara se të niste një turne në Bashkimin Sovjetik së bashku me Indexin, Bisera Veletanlić ., Sabahudin Kurtin dhe Sabina Vareshanović.

Eurovizioni dhe më shumë festivale

Çoliq në Pozharevc, 1973

Pastaj erdhi hopi i madh përpara që e nisi atë në rrugën drejt të qenit VIP. Duke fituar në festivalin e Opatijas me këngën "Gori vatra"(Djeg zjarri) të shkruar nga Kemal Monteno, Çoliq arriti të përfaqësonte RSF të Jugosllavisë në Konkursin e Këngës Eurovision 1973 më 7 Prill 1973 në Luksemburg . Kënga u rendit poshtë në tabelën përfundimtare, por u bë një hit në shtëpi.

Duke shfrytëzuar valën e popullaritetit që i ofroi paraqitja e Eurovizionit, Čolić vazhdoi të hynte në festivale konkurruese në të gjithë RSFJ gjatë dy viteve të ardhshme me shumë sukses. Në festivalin Hit parada në Beograd më 23 nëntor 1974, ai fitoi me këngën "Ona spava"(Ajo fle), kompozuar dhe shkruar nga Kornelije Kovač. Vitin tjetër, 1975, Çoliç fitoi disa fitime të tjera në festival me këngët e Kovaçit - Beogradsko proleće me "April u Beogradu"(Prilli në Beograd) dhe Vaš šlager sezone me "Zvao sam je Emili"(Emri e ka Emili). Këngë të tjera që ai interpretoi në festivale të ndryshme në ato vite ishin "Bling blinge blinge bling" (1973 Vaš šlager sezone, kompozuar nga Zdenko Runjić), "Ljubav je samo riječ"(Dashuria është vetëm fjalë) (1974 Beogradsko proleće, kompozuar nga Vojkan Borisavljević ) dhe "Zelena si rijeka bila”(Ti ishe lum i gjallë) (1974 Vaš šlager sezone, kompozuar nga Kemal Monteno).

Rreth së njëjtës kohë, ai nënshkroi gjithashtu një marrëveshje me krahun gjerman të labelit diskografik WEA dhe bëri dy këngë për atë treg. Prodhuesit gjermanë ishin të mendimit se emri i tij ishte shumë i vështirë për t'u shqiptuar nga konsumatorët e tyre, kështu që e tregtuan atë si Dravco . Megjithatë, Čolić vendosi të mos ndiqte më tej karrierën e tij në atë vend, kryesisht sepse ai nuk ishte i gatshëm të shpërngulej në Gjermani .

Albumi debutues

Albumi i tij i parë solo ishte Ti i ja (Ti dhe unë), i publikuar në vitin 1975 nga Jugoton. I mbikëqyrur nga afër nga Kornelije Kovač, albumi i solli Çoliqit më shumë hite si "Vagabund", "Igraš se vatrom"(Luan me zjarrin) dhe "Loše vino" (Verë e keqe) (shkruar nga Arsen Dedić dhe Goran Bregović ). Mëngën e kopertinës e ka bërë Dragan S. Stefanoviq, një tjetër bashkëpunëtor i cili do të mbetej me Çoliqin për vitet në vijim. Imazhi i Čolić tërhiqte veçanërisht vajzat dhe gratë, diçka që do të mbetej një element kryesor i gjithë karrierës së tij. Në të njëjtin vit, duke përfituar nga rritja e papritur e popullaritetit të tij, PGP RTB publikoi një përmbledhje të këngëve të tij të festivalit me emrin Zdravko Čolić.

Gjithësesi, Çoliq kishte arritur tashmë një rëndësi të madhe, Čolić vazhdoi të shfaqej në festivale të rastësishme si ai i Zagrebit në vitin 1976, ku çuditërisht përfundoi në vendin e katërt duke kënduar "Ti si bila, uvijek bila"(Ti ke qenë, gjithmonë [ke] qenë). Në fund të atij viti ai shkoi në një turne në mbarë Jugosllavinë me Indexin. Pas koncertit të Beogradit, matësi më i mirë i famës së tij të papritur u shfaq në publik gjatë nënshkrimit të autografit në dyqanin Jugoton, ndërsa kordoni i vajzave u vërsul në dyqan, duke thyer një xham dritareje në përpjekje për t'iu afruar atij.

Vitin tjetër, 1977, ai bëri qarkun e festivalit për herë të fundit, fillimisht në Zagreb me "Živiš u oblacima"(Jeton në re), pasuar nga një paraqitje në Festivalin e Këngëve Patriotike edhe në Zagreb, ku interpretoi Druže Tito mi ti se kunemo (Shoku Tito, ne të betohemi). Ajo këngë u publikua së shpejti në një teke 7 inç dhe shiti 300,000 kopje.

Popullariteti masiv

Albumi i tij i dytë, Ako priđeš bliže (Nëse vjen më afër), i publikuar më vonë atë vit, ishte edhe më i suksesshëm, duke krijuar histeri masive mes vajzave për muzikën e tij. Kopjet ishin jashtëzakonisht të kërkuara, pasi 50,000 u shitën vetëm në dy javët e para. Albumi përmbante disa nga këngët e tij më të njohura dhe të pëlqyera si "Glavo luda"(Kokëkrisur), "Zagrli me"(Përqafomë), "Juče još"(Ende dje), "Pjevam danju, pjevam noću"(Kendoj ditën, këndoj natën), "Jedna zima sa Kristinom"(Një dimër me Kristinën), dhe "Produži dalje"(Vazhdo).

Më 1 prill 1978, ai filloi një turne ambicioz në RSFJ me grupin e vallëzimit Lokice në mbështetje të albumit që kishte shitur tashmë 150,000 kopje. Čolić gjithashtu filloi të luante kitarë herë pas here në skenë. Putujući zemljotres (Turi i Tërmetit Lëvizës) i prodhuar dhe organizuar nga Maksa Ćatović u zhvendos në të gjithë vendin, duke u bërë shpejt një fenomen që vendi nuk e kishte parë më parë. Skenat e vajzave që bërtisnin dhe nxitonin në skenë u përsëritën qytet pas qyteti. Kulmi i turneut u arrit në Beograd në stadiumin Crvena Zvezda më 5 shtator 1978 me 70,000 njerëz të pranishëm, pavarësisht faktit se Çoliq dha tashmë dy shfaqje të shitura në Beograd disa muaj më parë më 4 dhe 8 prill në Hala Pionir . Në mbështetje të Çoliqit në skenë atë natë ishin Chris Nicholls në tastierë dhe Dado Topić në kitarë bas, me miqtë e vjetër Kornelije Kovač, Arsen Dedić, Kemal Monteno, Josip Boček, Trio Strune dhe pesëshen e RTV Beogradit që u shfaqën si të ftuar. Čolić dhe turneu i madh në thelb u bënë një fenomen kulturor kapërcyes i kufijve muzikorë, aq sa përpara koncertit të madh në Beograd, gazetari Dushan Savković dhe regjisori Jovan Ristić vendosën të bënin një film për Çoliqin. Savković shkroi një skenar rudimentar, por filmi përfundoi të jetë një dokumentar 90-minutësh i titulluar Pjevam danju, pjevam noću që ndjek Çoliqin nga koncerti i Beogradit e tutje dhe shikon prapa në karrierën e tij e deri në atë pikë. Dy ditë pas koncertit të Beogradit, Çoliç ishte në qytetin e tij të lindjes në Sarajevë në stadiumin Koshevo për finalen e madhe të turneut; megjithatë, shiu ndërpreu pjesën më të madhe të koncertit. Deri në fund të ciklit të tij të promovimit, albumi shiti më shumë se 700,000 kopje dhe me ribotimet e mëvonshme gjatë viteve 1990 shkoi mbi shifrën e një milioni.

Čolić tërhoqi edhe vëmendjen e Ziggy Loch, drejtorit të WEA gjermane, i cili menjëherë pas ndjekjes së koncertit në Beograd donte të rinovonte kontratën e tij. Teket me këngët "Jedina"(E vetmja) dhe "Zagrli me"(Përqafomë) u publikuan për tregun gjerman si dhe kënga e disko "I'm Not a Robot Man" / "Light Me". Megjithatë, Çoliç refuzoi të transferohej në Gjermani për herë të dytë, dhe në vend të kësaj më 14 nëntor 1978 shkoi për të shërbyer detyrën e tij të detyrueshme në Ushtrinë Jugosllave . Njëzet e shtatë vjeç në atë kohë, Çoliq u caktua në një njësi në Valjevë, para se të transferohej në Beograd dhe më në fund në Pozharevac . Pas 10 muajsh shërbimi, ai doli nga shërbimi ushtarak më 14 shtator 1979.

1980

Pas kthimit të tij nga ushtria, Çoliç filloi punën për albumin e tij të tretë, i cili doli në pranverën e vitit 1980, me titull Zbog tebe (Prej teje) ; ai solli më shumë hite pasi Čola forcoi më tej pozicionin e tij të interpretuesit më të njohur të pop-it në Jugosllavi.

Në vitin 1984, Çoliç u shpërngul nga vendlindja e tij Sarajeva në Lubjanë, ku filloi një biznes privat me Goran Bregoviçin përmes etiketës së tyre Kamarad. Më pas jetoi në Zagreb për pesë vjet. Në vitin 1989, ai u kthye në Beograd .

Rikthimi

Pas albumit të tij të vitit 1990 "Da ti kažem šta mi je", Čolić nuk bëri një album tjetër deri në fund të vitit 1997, kur ai filloi një rikthim me albumin e etiketës Komuna Kad bi moja bila dhe rifitoi shumë nga popullariteti i tij. Një vit më pas, ai pati nëntë koncerte të shitura në Sava Centar .

Në tetor 2005, Çoliq dha dy koncerte në Arenën e Beogradit .

Čolić dubloi Shelby Forthright (fillimisht i luajtur nga Fred Willard ) në dublimin boshnjak të publikimit të mirënjohur të Pixar të vitit 2008 WALL-E .

Në vitin 2010, ai pati një koncert të madh në stadiumin Asim Ferhatovic Hase në Sarajevë, në kuadër të turneut të tij Kad pogledaš me preko ramena, para rreth 60,000 njerëzve. Më 25 qershor 2011, ai pati koncertin më të madh të karrierës së tij: në Ušće, në Beograd, me mbi 100,000 vizitorë. Ishte koncerti i tij më i madh deri më sot, përmes të cilit ai festoi 40-vjetorin historik të karrierës së tij.

Jeta personale

Me shpërthimin e Luftës së Bosnjës, Çoliç u transferua në Beograd dhe që atëherë ka jetuar atje. Ai ka mban një diplomë në ekonomi nga Universiteti i Sarajevës . Čolić është i martuar me Aleksandra Aleksić, dhe ka dy vajza.

Diskografia

Albume në studio

• Ti i ja (Ti dhe unë) (1975)
• Ako priđeš bliže (Nëse afrohesh) (1977)
• Zbog tebe (Prej teje) (1980)
• Radio Malo pojačaj (Ndize pak radion) (1981)
• Šta mi radiš (Çfarë po më bën?) (1983)
• Ti si mi u krvi (Ti je në gjakun tim) (1984)
• Rodi me, majko, sretnog (Më lind, nëna ime, të lumtur) (1988)
• Da ti kažem šta mi je (Që të them se çfarë po ndodh me mua) (1990)
• Kad bi moja bila (Po të ishe e imja) (1997)
• Okano (Qerpiku(im)) (2000)
• Čarolija (Magjepsje) (2003)
• Zavičaj (Atdheu) (2006)
• Kad pogledaš me preko ramena (Kur më shikon mbi supe) (2010)
• Vatra dhe barut (Zjarri dhe barut) (2013)
• Ono malo sreće (Ai pak fat) (2017)

Teket

• "Sinoć nisi bila tu" / "Tako tiho" (1972)
• "Stara pisma" / "Pod lumbrelom" (1972)
• " Gori vatra " / "Isti put" (1973)
• "Blinge blinge bling bling" / "Julija" (1973)
• "Zelena si rijeka bila" / "Ne dam ti svoju ljubav" (1973)
• "Dome moj" / "Ljubav je samo riječ" (1974)
• "Madre Mia" / "Rock n roll himmel" (lëshuar në Gjermani) (1974)
• "Alles was ich hab" / "Lampenfieber" (lëshuar në Gjermani) (1974)
• "Ona spava" / "Zaboravi sva proljeća" (1975)
• "April u Beogradu" / "Svitanje" (1975)
• "Zvao sam je Emili" / "Sonata" (1975)
• "Ti si bila, uvijek bila" / "A sad sam ja na redu" (1976)
• "Ljubav ima lažni sjaj" / "Balerina" (1977)
• "Živiš u oblacima" / "Zašto spavaš" (1977)
• "Loš glas" / "Ne mogu biti tvoj" (1978)
• "Light me" / "I'm not a robot man" (lëshuar në Gjermani) (1978)
• "Druže Tito, mi ti se kunemo" / "Titovim putem" (1980)
• "Sto dukata" (2022)

Albume të drejtpërdrejta

• Stadium Marakana (2001) /Live, 2xDVD/
• Beogradi Arena (2005) /Live, 2xDVD/
• Stadium Marakana (2007) /Live, 2xDVD/
• Stadium Koševo (2010) /Live, 2xDVD/
• Beograd Ušće (2011) /Live, 2xDVD/

Referime

• Puls Online. "Zdravko Čolić - Čola". Lična karta. Puls Online. Arkivuar nga origjinali më 2014-07-05. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
• "Biografija". Zdravko Čolić. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
• "Biografija". Opusteno. Arkivuar nga origjinali më 26 nëntor 2015. Marrë më 5 dhjetor 2022. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)

Linqe te jashtme

• Zdravko Čolić diskografia tek Discogs