Rajhu i Madh Gjerman (gjermanisht: Großgermanisches Reich), i stilizuar plotësisht si Rajhu i Madh Gjermanik i Kombit Gjerman (gjermanisht: Großgermanisches Reich der Deutschen Nation),[2] ishte emri zyrtar shtetëror i entitetit politik që Gjermania naziste u përpoq të krijonte në Evropë gjatë Luftës së Dytë Botërore.[3] Pretendimet territoriale për Rajhun e Madh Gjerman u luhatën me kalimin e kohës. Qysh në vjeshtën e vitit 1933, Adolf Hitleri parashikoi aneksimin e territoreve të tilla si Bohemia, Polonia perëndimore dhe Austria në Gjermani dhe formimin e shteteve satelitore ose kukulla pa ekonomi apo politika të pavarura.[4]

Kufijtë e "Rajhut të Madh Gjerman" të planifikuar – duke përfshirë shtetet dhe protektoratet e mundshme kukulla – bazuar në parashikime të ndryshme, vetëm pjesërisht të sistematizuara (p.sh. Plani i Përgjithshëm i Lindjes) nga administrata shtetërore dhe burimet e udhëheqjes SS[1]

Kjo perandori pangjermanike pritej të asimilonte praktikisht të gjithë Evropën gjermanike në një Rajh jashtëzakonisht të zgjeruar. Nga pikëpamja territoriale, kjo përfshinte vetë Rajhun gjerman tashmë të zgjeruar (i përbërë nga Gjermania e para 1938, Austria, Bohemia, Moravia, Silesia çeke, Alsakë-Lorena, Open-Malmëdi, Memeli, Stiria e Poshtme, Karniola e Epërme, Karintia e Jugut, Dancigu dhe Polonia), Holanda, pjesa flamande e Belgjikës, Luksemburgu, Danimarka, Norvegjia, Suedia, Islanda, Lihtenshtajni dhe të paktën pjesët gjermanishtfolëse të Zvicrës.[5]

Përjashtimi më i dukshëm gjermanishtfolës do të kishte qenë Mbretëria e Bashkuar: Rendi i Ri i nazistëve parashikoi rolin e Britanisë jo si një provincë gjermane, por në vend të kësaj si një partner detar aleat gjerman.[6] Një tjetër përjashtim ishte territori i populluar nga gjermanët në Tirolin e Jugut, një zonë të cilën Gjermania ia caktoi fuqisë së saj të Boshtit, Italisë Fashiste, në vitin 1939. Përveç Evropës gjermanike, kufijtë perëndimorë të Rajhut me Francën do të ktheheshin në ato të Perandorisë së Shenjtë Romake të mëparshme, që do të nënkuptonte aneksimin e plotë gjerman të të gjithë Valonisë, Zvicrës franceze dhe zonave të mëdha të Francës veriore dhe lindore.[7] Për më tepër, politika e Lebensraum kërkonte zgjerim masiv të Gjermanisë dhe vendosjen e gjermanëve në lindje deri në malet Urale (në proces marrjen e territorit nga shtetet baltike dhe Bashkimi Sovjetik).[8][9] Hitleri fillimisht kishte planifikuar deportimin e çdo popullate "tepricë" ruse që jetonte në perëndim të Uraleve për t'u zhvendosur në lindje të Uraleve në Siberi.[10]

  1. ^ "Utopia: The 'Greater Germanic Reich of the German Nation'". München – Berlin: Institut für Zeitgeschichte. 1999. Arkivuar nga origjinali më 21 maj 2021. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  2. ^ Cowie, Stuart. "To what extent was the outbreak of World War Two, a consequence of failures in British Foreign Policy?". Academia.edu. {{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  3. ^ Elvert 1999, p. 325.
  4. ^ Majer, Diemut (2003). "Non-Germans" under the Third Reich: the Nazi judicial and administrative system in Germany and occupied Eastern Europe with special regard to occupied Poland, 1939–1945. JHU Press. fq. 188–189. ISBN 0-8018-6493-3. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!).
  5. ^ Rich 1974, pp. 401–402.
  6. ^ Strobl 2000, pp. 202–208.
  7. ^ Williams 2005, p. 209.
  8. ^ André Mineau. Operation Barbarossa: Ideology and Ethics Against Human Dignity. Rodopi, 2004. p. 36.
  9. ^ Rolf Dieter Müller, Gerd R. Ueberschär. Hitler's War in the East, 1941–1945: A Critical Assessment. Berghahn Books, 2009. p. 89.
  10. ^ Bradl Lightbody. The Second World War: Ambitions to Nemesis. London; New York: Routledge, 2004. p. 97.