Wikipedia

Shehzade Mehmed Abid

diplomat turk

Shehzade Mehmed Abid Efendi (turqishtja osmane: شهزادہ محمد عابد; 17 shtator 1905 - 8 dhjetor 1973) ishte një princ osman, i biri i Sulltan Abdyl Hamid II dhe Saliha Naxhije Hanëm. Ai u martua me princeshën Senije, motrën e mbretit Zog të Shqipërisë.

Shehzade Mehmed Abid
BashkëshortePınardil Fahriye Hanım (vdiq më 1934)​
Princesha Senije Zogu (m. 1936; div. 1949)
DinastiaOsman
I atiAbdul Hamid II
E ëmaSaliha Naxhije Hanëm
U lind17 shtator 1905
Pallati Jëlldëz, Kostandinopojë, Perandoria Osmane (tani në Stamboll, Turqi)
Vdiq8 dhjetor 1973 (68 vjet)
Bejrut, Liban
VarrimiXhamia Tekije, Damask, Siri

Vitet e hershme Redakto

Shehzade Mehmed Abid lindi më 17 shtator 1905 në Pallatin Jëlldëz. Babai i tij ishte Abdul Hamid II, djali i Abdylmexhiti I dhe Tirimüjgan Kadën. Nëna e tij ishte Saliha Naxhije Hanëm,[1][2] vajza e Arslan Bej Ankuap.[3] Ai ishte djali i tetë dhe fëmija i gjashtëmbëdhjetë i lindur nga babai i tij dhe fëmija i madh i nënës së tij. Ai kishte një motër, Samije Sulltan tre vjet më të vogël se ai, e cila vdiq në foshnjëri. Ai u emërua pas vëllait të reduktuar të Abdyl Hamidit.[1]

Më 27 prill 1909, Abdyl Hamid u rrëzua dhe u dërgua në mërgim në Selanik.[4] Abid dhe nëna e tij ndoqën Abdyl Hamidin. Aty jetonin në Mansionin Alatini.[2] Pasi Selaniku ra në duart e Greqisë më 1912, Abdyl Hamid u kthye në Stamboll dhe u vendos në Pallatin Bejlerbej.[5] Rrethprerja e tij u bë më 9 tetor 1913.[2] Abdyl Hamid vdiq në vitin 1918, kur Abid ishte trembëdhjetë vjeç.[6]

Arsimi i hershëm i Abid u zhvillua në shkollën e mesme Galatasaraj. Ai mendohej si pikturë nga Halil Pasha dhe mësuesi i tij i historisë ishte Tevfik Bej. Pas diplomimit nga këtu, ai u regjistrua në Kolegjin Ushtarak Osman,[7] dhe vazhdoi të bëhet toger i lartë në Ushtrinë Perandorake Osmane. Ai gjithashtu shërbeu si ndihmës i Sulltan Mehmed VI.[2] Nëna e tij vdiq në vitin 1923, kur ai ishte nëntëmbëdhjetë vjeç.[6]

Ndërmjet viteve 1918 dhe 1922, Abid jetoi në Pallatin Jëlldëz, dhe midis 1922 dhe 1924, ai jetoi në Pallatin Erenköy.[2]

Mërgimi Redakto

Në mërgimin e familjes perandorake në mars 1924, Abid u vendos në Bejrut, Liban. Ai e kalonte shumicën e kohës në Xhunieh me vëllain e tij më të madh Shehzade Mehmed Selim, dhe verën në Aley. Më pas ai shkoi në Paris, ku qëndroi me motrën e tij të madhe, Ajshe Sultan.[2] Këtu ai fitonte bukën e gojës si shitës sapuni.[6] Më 14 janar 1925, ai i dha autorizimin Sami Günzberg, një avokati i njohur hebre turk, duke e autorizuar atë të rimarrë nga uzurpatorët ndërtesa, toka, miniera, koncesione të lëna nga Abdyl Hamid të vendosura në territorin turk dhe gjetkë.[8]

Në Paris, ai shkoi në Fakultetin Juridik të Sorbonës dhe Fakultetin e Shkencave Politike nga ku u diplomua përkatësisht në 1936 dhe 1937. Ka doktoruar në drejtësi në Sorbonne. Ai gjithashtu shkoi në Ecole Nationale des Langues Orientales Vivantes, ku u diplomua për Gjuhë dhe Letërsi Persiane. Ndërmjet viteve 1940 dhe 1948, ai jetoi për periudha të shkurtra në Tulus, Nice, Madrid, Lisbonë, Kajro, Aleksandri dhe Tiranë.[2][6]

Ndërmjet viteve 1936 dhe 1939,[2][6] Mbreti Zogu I i Shqipërisë e emëroi atë ambasador të Shqipërisë në Francë.[9]

Jeta personale Redakto

Në vitin 1930, Abid i kërkoi dorën për martesë vajzës së Abdylmexhiti II dhe Mehisti Hanëm, Dürrüşehvar Sultan. Megjithatë, babai i saj refuzoi, me arsyetimin se Dürrüşehvar ishte nën moshë. Në vitin 1934, martesa e tij u organizua me Mihrişah Sultan, vajzën e Shehzade Jusuf Izzeddin dhe Leman Hanım, dhe më pas me vajzën e Nizamit nga shteti i Hajderabadit. Megjithatë, asnjëra prej tyre nuk u materializua.[2]

Gruaja e parë e Abidit ishte Pınardil Fahriye Hanëm. Ajo vdiq në vitin 1934 në Nice, Francë dhe u varros në varrezat myslimane Bobigny.[10] Gruaja e tij e dytë ishte Princesha Senije Zogu, e bija e Xhemal Pashë Zogut dhe Sadije Toptanit dhe motra e Mbretit Zogu I. Ata u fejuan më 9 janar 1936[11] në Tiranë dhe u martuan më 13 janar 1936.[12] Ata u divorcuan më 1949.[6]

Vdekja Redakto

Në vitin 1966, Shehzade Mehmed Abid Efendi u vendos në Bejrut, ku vdiq nga sulmi në zemër më 8 dhjetor 1973 dhe u varros në Xhaminë Tekije, Damask, Siri.[1][2][6]

Personaliteti Redakto

Abid ishte shumë i zgjuar, i kulturuar dhe i interesuar për historinë. Në ditët e fundit ai e kalonte kohën në biblioteka dhe librari. Ai mund të fliste turqisht dhe frëngjisht dhe dinte arabisht dhe persisht. Ai mori shumë oferta për të shkruar kujtimet e tij për të atin. Megjithatë, ai i hodhi poshtë ato oferta. Ai në përgjithësi refuzonte kërkesat e gazetarëve për ta takuar. Ai ishte i pashëm dhe vishej bukur dhe pastër. Ai fliste shumë pak dhe ishte shumë modest.[6]

Nderimet Redakto

Nderimet e huaja

Gradat ushtarake dhe emërimet në ushtri Redakto

  • Toger i lartë, Ushtria Osmane

Emërime nderi Redakto

  • Aid-de-Camp i Sulltanit

Referime Redakto

  1. ^ a b c Adra, Jamil (2005). Genealogy of the Imperial Ottoman Family 2005 (në anglisht). fq. 29.
  2. ^ a b c d e f g h i j Yılmaz Öztuna (2008). II. Abdülhamîd: zamânı ve şahsiyeti (në turqisht). Kubbealti Publishing. fq. 238–39. ISBN 978-97564-446-27.
  3. ^ Ali Akyıldız (2018). Son Dönem Osmanlı Padişahlarının Nikâh Meselesi (në turqisht). fq. 698.
  4. ^ Hall, Richard C. (9 tetor 2014). War in the Balkans: An Encyclopedic History from the Fall of the Ottoman Empire to the Breakup of Yugoslavia (në anglisht). ABC-CLIO. fq. 1–2. ISBN 978-1-610-69031-7.
  5. ^ Parry, Milman; Lord, Albert B. (1979). Serbocroatian heroic songs, Volume 1 (në anglisht). Harvard University Press. fq. 371.
  6. ^ a b c d e f g h "Saraydan Seyyar Satıcılîğa: Şehzâde Âbid Efendi". www.erkembugraekinci.com (në anglisht). 19 qershor 2013. Marrë më 4 nëntor 2020.
  7. ^ Monarchies and the Great War (në anglisht). Springer. 2018. fq. 144. ISBN 978-3-319-89515-4.
  8. ^ Kark, Ruth; Frantzman, Seth J. (2010). "One of the most spectacular lawsuits ever launched": Abdülhamid's heirs, his lands and the land case in Palestine, 1908-1950 (në anglisht). fq. 138.
  9. ^ Robert Elsie (24 dhjetor 2012). A Biographical Dictionary of Albanian History (në anglisht). I.B.Tauris. fq. 506. ISBN 978-17807-643-13.
  10. ^ "Fransa'daki Şehzade Kabirlerinin Durumu İçler Acısı". haberler.com (në turqisht). 2014-02-25. Marrë më 2020-11-13.
  11. ^ Great Britain and the East (në anglisht). 1946. fq. 105.
  12. ^ "KING ZOG'S SISTER WED TO PRINCE ABID; Princess Senije of Albania Is Bride of Son of the Last Sultan of Turkey". The New York Times (në anglisht). 1936-01-14. Marrë më 2022-01-27.
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Shehzade_Mehmed_Abid&oldid=2468662"