Vilajeti i Manastirit
Vilajeti i Manastirit[1] ishte një ndarje administrative e nivelit të parë (vilajet) e Perandorisë Osmane, e krijuar në 1874, u shpërbë në 1877 dhe u rivendos në 1879.[2] Vilajeti u pushtua gjatë Luftës së Parë Ballkanike në 1912 dhe u nda midis Mbretërisë së Greqisë dhe Mbretërisë së Serbisë, [2] me disa pjesë që më vonë u bënë pjesë e Principatës së Shqipërisë.
.png)
Ndarjet administrativeRedakto
.jpg)
Fillimisht Vilajeti i Manastirit kishte këto sanxhake:[3]
Pas reformave administrative në 1867 dhe 1877, disa pjesë të Vilajetit të Manastirit iu dorëzuan Vilajetit të sapokrijuar të Shkodrës (1867) dhe Vilajetit të Kosovës (1877).
Ndarjet administrative të Vilajetit të Manastirit deri në vitin 1912: [4]
- Sanxhaku i Manastirit: Kazas i Manastirit (Manastir), Pirlepe (Prilep), Fllorinës (Follorinë), Kiraçovë (Kërçovë) dhe Ohrit (Ohër).
- Sanxhaku i Selfixhes (Midis 1864-1867 dhe 1873-1892): Kazatë e Serfiçes (Servia moderne), Kozana (Kozhani modern), Alasonya (Elasson moderne), Kayalar (Ptolemaida), Nasliç (Neapolis modern) dhe Grebeneja (Grevena modern).
- Sanxhaku i Dibrës : Kazatë e Debre-i Balës (Dibër), Mat, Debre-i Zir (Qendra e tij ishte Peshkopia), Rakalar (rajoni rreth lumit Radika.
- Sanxhaku i Elbasanit (İlbasan): Kazatë e Elbasanit, Gramshit dhe Peqinit.
- Sanxhaku i Korçës: Kazatë e Görices (Korçë), İstarova (Pogradec), Kolonya (Erseke, qendra e tij ishte Erseka) dhe Kesriye (Kosturi).
DemografiaRedakto
1897Redakto
Sipas konsullit rus në Vilajetin e Manastirit, A. Rostkovski, duke përfunduar artikullin statistikor në 1897, popullsia e përgjithshme ishte 803.340 banorë, ku Rostkovski e grupoi popullsinë në grupet e mëposhtme: [5]
- turq, osmanë: 78.867
- Shqiptarë, Gegë: 144.918
- Shqiptarë, Toskë: 81.518
- Shqiptarë, të Krishter: 35.525
- sllavë, ekzarkistë: 186.656
- Sllavët, Patriarkistët: 93.694
- sllavë, myslimanë: 11.542
- grekë, të krishterë: 97.439
- grekë, myslimanë: 10.584
- vllehë (arumunë): 53.227
- hebrenj: 5270
1906/07Redakto
Sipas regjistrimit osman të vitit 1906/07, vilajeti kishte një popullsi prej 824,828 banorësh, me përbërje si vijon:[6]
- myslimanë - 328.551
- Grekë të krishterë - 286.001
- Bullgarë të krishterë - 197.088
- Vllahi - 5556
- hebrenj - 5459
- Ciganë - 2104
- Armenët - 8
- Protestantët - 5
- Latinët - 3
- Shtetasit e huaj - 53
1912Redakto
Sipas një vlerësimi të botuar në një revistë belge, përbërja etnike në vitin 1912 kur vilajeti u shpërbë gjatë Luftës së Parë Ballkanike ishte:
- bullgarë ortodoksë - 331.000
- Shqiptarë myslimanë - 219.000
- vlleh ortodoksë - 65.500
- Grekë ortodoksë - 62.000
- bullgarë myslimanë - 24.000
- turq myslimanë - 11.500
- të përziera - 35.000
Gjatë Luftërave Ballkanike (1912-1913), ushtria serbe ishte përgjegjëse për 80 për qind të shkatërrimit të fshatrave myslimanë në vilajetin e Manastirit.[7]
ReferimeRedakto
- ^ Salname-yi Vilâyet-i Manastır ("Yearbook of the Vilayet of Monastir"), Manastır vilâyet matbaası, Manastır [Macedonia], 1292 [1875]. in the website of Hathi Trust Digital Library.
- ^ a b Birken, Andreas (1976). Die Provinzen des Osmanischen Reiches. Beihefte zum Tübinger Atlas des Vorderen Orients (në gjermanisht). Vëll. 13. Reichert. fq. 71–72. ISBN 9783920153568.
- ^ Gjurmime albanologjike (në serbisht). Pristina: Albanološki institut u Prištini. 1968. fq. 177. Marrë më 4 janar 2012.
- ^ http://tarihvemedeniyet.org/documents/makaleler/20.%20yy%20Osmanli%20Vilayetleri.pdf Ottoman Provinces before 1908
- ^ "Jedna statistika iz srednje Maćedonije". Nova Iskra (15–16): 251.
{{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Kemal Karpat (1985), Ottoman Population, 1830-1914, Demographic and Social Characteristics, The University of Wisconsin Press, p. 168-169
- ^ Michailidis, Iakovos D. (2018). "Cleansing the Nation: War related Demographic Changes in Macedonia". përmbledhur nga Boeckh, Katrin; Rutar, Sabine (red.). The Wars of Yesterday: The Balkan Wars and the Emergence of Modern Military Conflict, 1912-13 (në anglisht). Berghahn Books. fq. 330. ISBN 9781785337758.