Gustaf Åkerhielm
Johan Gustaf Nils Samuel Åkerhielm af Margaretelund (24 qershor 1833 - 2 prill 1900) ishte një politikan, baron, pronar toke, anëtar i parlamentit (1859-1866 dhe 1870-1900), Ministër i Financave nga viti 1874 deri më 1875, Ministër i Punëve të Jashtme më 1889 dhe kryeministër nga viti 1889 deri më 1891. Ai e la postin e kryeministrit në vitin 1891 pas një deklarate që prishi marrëdhëniet e ndjeshme me Norvegjinë, pasi ajo perceptohej si kërcënuese ushtarakisht.
Gustaf Åkerhielm | |
|---|---|
 | |
| Kryeministri i Suedisë | |
| Në detyrë 12 tetor 1889 – 10 korrik 1891 | |
| Monarku | Oscar II |
| Paraprirë nga | Gillis Bildt |
| Pasuar nga | Erik Gustaf Boström |
| Të dhëna vetjake | |
| U lind më | 24 qershor 1833 Klara, Stokholm, Suedi |
| Vdiq më | 2 prill 1900 (66 vjet) Stokholm, Suedi |
| Partia politike | Partia e Shumicës Proteksioniste |
| Bashkëshortja/et | Ebba Åkerhielm |
Åkerhielm u martua me Ebba Aurora Ulrika Gyldenstolpe, me të cilën kishte tre fëmijë.
BiografiaRedakto
Gustaf Åkerhielm lindi në Klara, Stokholm si djali i Gustaf Fredrik Åkerhielm dhe Elisabeth Sophia Anker, ish-zonja e gjykatës daneze.
Åkerhielm u bë student në Universitetin e Uppsalës më 1850 dhe u diplomua më 1852 dhe në të njëjtin vit u bë një zyrtar shtesë i rregullt në ekspeditën e Ministrisë së Punëve Civile.
Pas shërbimit diplomatik në Shën Petersburg dhe Kopenhagë, ai pati një karrierë të suksesshme politike, ku pati një suksesion të gjatë të pozicioneve të ndryshme në qeveri. Ai u emërua Ministër i Financave nga viti 1874 deri më 1875. Në qershor të vitit 1889 ai u emërua në pozicionin e Ministrit të Punëve të Jashtme nga Gillis Bildt dhe në tetor të të njëjtit vit, ai u bë kryeministri i ri i Suedisë.
Åkerhielm kërkoi të zgjidhte çështjet e mbrojtjes ushtarake, por përpjekjet e tij u bllokuan për shkak të kundërshtimit në dhomën e ulët të parlamentit suedez. Sidoqoftë, ai ishte në gjendje të qëndronte në pushtet për shkak të mbështetjes që kishte në dhomën e epërme. Në korrik 1891, Åkerhielm duhej të jepte dorëheqjen si kryeministër për shkak të një deklarate që bëri më 3 maj 1891, e cila konsiderohej se dëmtonte marrëdhëniet me Norvegjinë, me të cilën Suedia ishte atëherë në bashkim. Formulimi i saktë i deklaratës së tij ishte i paqartë, por ata që ishin të pranishëm thanë që deklarata ishte, pak a shumë "një urdhër i ri që Suedia të flas suedisht me norvegjezët" ose "flasin suedisht si në lindje dhe në perëndim".
Opinioni u botua në shtyp dhe tërhoqi një vëmendje të madhe si në Suedi ashtu edhe në Norvegji. Ndoshta nuk ishte menduar shumë seriozisht si një kërcënim për Norvegjinë, pasi Åkerhielm kishte një reputacion si impulsiv ndaj natyrës dhe shpesh formulohej pa u menduar. Pasi u kritikua opinioni, 34 anëtarë të dhomës së parë dëshmuan publikisht më 11 maj se mendimi i Åkerhielm nuk mund t'i jepej një kuptim kërcënues dhe vetë Åkherhielm e mohoi përpara publikut norvegjez.
Sidoqoftë, deklarata e tij u përdor në debatin politik në Suedi (nga të tjerët, nga kundërshtarët e tij politikë miqësorë ndaj tregtisë së lirë) për ta bërë të pamundur pozicionin e tij dhe në Norvegji për të rritur më tej opinionin publik kundër bashkimit me Suedinë në zgjedhjet parlamentare. Ndërsa marrëdhëniet me Norvegjinë ishin të ndjeshme, Åkerhielm u ndie i detyruar të linte postin e kryeministrit dhe qeverisë më 10 korrik 1891. Sidoqoftë, qeveria mbeti proteksioniste, tani nën kryeministrin e ri Erik Gustaf Boström.
Në zgjedhjet e përgjithshme të vitit 1893, ai u zgjodh në dhomën e dytë nga zona elektorale e Södra Roslag. Ai ishte kryetar i komitetit të parë special në vitin 1895, por u largua nga dhoma e dytë të njëjtin vit sepse ishte zgjedhur anëtar i dhomës së parë nga Këshilli i Qarkut të Stokholmit. Nga viti 1896 deri më 1899 ai u ul në komitetin kushtetues, ku ishte kryetar (1888-1889). Në vitin 1890 ai ishte anëtar i konferencës së kryetarëve. Ai vdiq më 2 Prill 1900 në Stokholm.
