Olof Palme
Sven Olof Joachim Palme (Suedisht: [ˈûːlɔf ˈpâlːmɛ] (
dëgjoni); 30 janar 1927 - 28 shkurt 1986) ishte një politikan suedez i cili shërbeu si kryeministër i Suedisë nga viti 1969 deri më 1976 dhe 1982 deri më 1986. Palme drejtoi Partinë Social Demokrate Suedeze nga viti 1969 deri në vrasjen e tij më 1986.
Olof Palme | |
|---|---|
_Felipe_Gonz%C3%A1lez_ofrece_una_rueda_de_prensa_junto_al_primer_ministro_de_Suecia._Pool_Moncloa._28_de_septiembre_de_1984_(cropped).jpeg) | |
| Kryeministri i Suedisë | |
|
Në zyrë 8 tetor 1982 – 28 shkurt 1986 | |
| Monark | Carl XVI Gustaf |
| Deputy | Ingvar Carlsson |
| Pasardhësi | Thorbjörn Fälldin |
| Pasuar nga | Ingvar Carlsson |
|
Në zyrë 14 tetor 1969 – 8 tetor 1976 | |
| Monark |
Gustaf VI Adolf Carl XVI Gustaf |
| Pasardhësi | Tage Erlander |
| Pasuar nga | Thorbjörn Fälldin |
| Kryetar i Partisë Social Demokrate Suedeze | |
|
Në zyrë 14 tetor 1969 – 28 shkurt 1986 | |
| Pasardhësi | Tage Erlander |
| Pasuar nga | Ingvar Carlsson |
| Presidenti i Këshillit Nordik | |
|
Në zyrë 1 January 1979 – 31 December 1979 | |
| Pasardhësi | Trygve Bratteli |
| Pasuar nga | Matthías Árni Mathiesen |
| Ministër i Arsimit | |
|
Në zyrë 29 shtator 1967 – 14 tetor 1969 | |
| Kryeministër | Tage Erlander |
| Pasardhësi | Ragnar Edenman |
| Pasuar nga | Ingvar Carlsson |
| Ministër i Infrastrukturës | |
|
Në zyrë 25 nëntor 1965 – 29 shtator 1967 | |
| Kryeministër | Tage Erlander |
| Pasardhësi | Gösta Skoglund |
| Pasuar nga | Svante Lundkvist |
| Detaje personale | |
| Lindi |
Sven Olof Joachim Palme 30 shtator 1927 Stokholm, Suedi |
| Vdiq |
28 shkurt 1986 (56 vjet) Sveavägen, Stokholm, Suedi |
| Shkaku i vdekjes | Vrasje me revole |
| Partia politike | Socialdemokrat |
| Bashkëshort/e |
Jelena Rennerova (m. 1948; div. 1952) Lisbeth Palme (m. 1956) |
| Fëmijë | Joakim, Mårten dhe Mattias |
| Alma mater |
Universiteti i Stokholmit, Kolegji Kenyon |
| Nënshkrimi |
 |
| Webfaqja | Olof Palme International Center |
| Military service | |
| Allegiance |
 Suedia |
| Branch/service |
 Ushtria suedeze |
| Years of service |
1945–1947 (në ushtri) 1947–1977 (rezervë) |
| Rank |
 Toger |
| Unit | Regjimenti i Artilerisë Svea |
Gjatë kohës së tij si udhëheqës i opozitës, ai shërbeu si një ndërmjetës i veçantë për OKB-në në luftën Iran-Irak.
Pak kohë pasi Palme mori detyrën, zhvillimi ekonomik ndërkombëtar u përkeqësua pas disa dekadash zhvillimi të mirë pas Luftës së Dytë Botërore. Kjo kontribuoi që Socialdemokratët të humbnin zgjedhjet e përgjithshme të vitit 1976, gjë që çoi në humbjen e partisë pushtetin qeveritar që kishin pasur që nga viti 1932.
Vrasja e Palme ishte e para e këtij lloji në historinë moderne suedeze.[1] Ish-udhëheqësit suedezë të cilët gjithashtu u vranë ishin mbretër të tillë si Erik XIV dhe Gustav III.[2]
Jeta e hershmeRedakto
Olof Palme lindi në famullinë e Regjimentit të Artilerisë së Svea në Östermalm, Stokholm. Prindërit e tij ishin Gunnar Palme (1886–1934), drejtori menaxhues i kompanisë së sigurimeve Thule (një pozicion i mbajtur më parë nga gjyshi i Palmes Sven) dhe Elisabeth von Knieriem (1890–1972). Gjyshja Hanna von Born ishte me fisnikëri finlando-suedeze dhe nëna i përkiste një familje tregtare gjermane baltike. Babai i gjyshit, Alexander von Knieriem, u bë kalorës në vitin 1814 nga cari rus. Familja nuk i përket asnjërit prej kalorësve balltikë. Elisabeth von Knieriem lindi në Livonia dhe erdhi në Suedi në vitin 1915 si refugjate.
Si katër vjeç, Palme fliste frëngjisht me dadon e tij, gjermanisht me nënën e tij dhe suedisht me vëllezërit e motrat e tij.[3] Vëllezërit dhe motrat e Olof Palme ishin Claës Palme (1917–2006), Catharina Palme Nilzén (1920–2002) dhe gjysmë-vëllai Sture Gunnarsson (1911–2005). Ai ishte nipi i Sven Palme dhe kushëriri i Sven Ulric Palme dhe nipi i historianit Olof Palme (1884–1918).
Ai studioi në Sigtunaskolan Humanistiska Läroverket, një nga pak shkollat e mesme rezidenciale të Suedisë dhe kaloi provimin pranues në universitet me nota të larta në moshën 17 vjeç. Ai u thirr në ushtri në janar 1945 dhe bëri shërbimin e tij të detyrueshëm ushtarak në Regjimentin e Artilerisë Svea midis viteve 1945 dhe 1947. Pasi u shkarkua nga shërbimi ushtarak në mars 1947, ai u regjistrua në Universitetin e Stokholmit.[4]
Me një bursë, ai studioi në Kolegjin Kenyon nga viti 1947 deri më 1948, duke u diplomuar në një BA. Pas diplomimit ai udhëtoi në të gjithë vendin dhe përfundimisht përfundoi në Detroit, ku heroi i tij Walter Reuther ra dakord për një intervistë e cila zgjati disa orë. Në vitet e mëvonshme, Palme vërejti rregullisht gjatë shumë vizitave të tij të mëvonshme amerikane, se Shtetet e Bashkuara e kishin bërë atë një socialist, një vërejtje që shpesh ka shkaktuar konfuzion. Brenda kontekstit të përvojës së tij amerikane, nuk ishte se Palme u spraps nga ajo që gjeti në Amerikë, por përkundrazi ai u frymëzua nga ajo.
Karriera politikeRedakto
Në vitin 1953, Palme u rekrutua nga kryeministri social demokrat Tage Erlander për të punuar në sekretarinë e tij. Nga viti 1955 ai ishte anëtar i bordit të Lidhjes Rinore Social Demokrate Suedeze dhe ligjëroi në Kolegjin e Lidhjes së të Rinjve Bommersvik. Ai gjithashtu ishte anëtar i Shoqatës Arsimore të Punëtorëve.
Në vitin 1957 ai u zgjodh si anëtar i parlamentit (suedisht: riksdagsledamot) përfaqësoi Qarkun Jönköping në Dhomën e Dytë të zgjedhur drejtpërdrejt (Andra kammaren) të Riksdag. Në fillim të viteve 1960 Palme u bë një anëtar i Agjencisë për Ndihmën Ndërkombëtare (NIB) dhe ishte përgjegjës për hetimet për ndihmën për vendet në zhvillim dhe ndihmën arsimore. Në vitin 1963, ai u bë një anëtar i kabinetit si ministër pa portofol në zyrën e kabinetit dhe mbajti detyrat e tij si këshilltar i ngushtë politik i kryeministrit Tage Erlander. Në vitin 1965, ai u bë Ministër i Transportit dhe Lidhjeve. Një çështje me interes të veçantë për të ishte zhvillimi i mëtejshëm i radios dhe televizionit, duke siguruar pavarësinë e tyre nga interesat tregtare. Në vitin 1967 ai u bë Ministër i Arsimit dhe vitin e ardhshëm, ai ishte shënjestra e kritikave të forta nga studentët e krahut të majtë që protestonin kundër planeve të qeverisë për reformën në universitet. Protestat arritën kulmin me okupimin e ndërtesës së Bashkimit Studentor në Stokholm; Palme erdhi atje dhe u përpoq të ngushëllonte studentët, duke i nxitur ata të përdornin metoda demokratike për ndjekjen e çështjes së tyre. Kur kryetari i partisë Erlander dha dorëheqjen më 1969, Palme u zgjodh si kryetari i ri nga kongresi i partisë Social Demokrate dhe pasoi Erlander si kryeministër.
Mbrojtësi dhe aleati i tij politik, Bernt Carlsson, i cili u emërua komisioner i OKB-sëë për Namibinë në korrik 1987, u vra në bombardimet e Fluturimit 103 Pan Am mbi Lockerbie, Skoci më 21 dhjetor 1988 gjatë rrugës për në ceremoninë e nënshkrimit të OKB-së së Marrëveshjeve të Nju Jorkut ditën tjetër.
VrasjaRedakto
Palme u qëllua në Sveavägen, jashtë dyqanit Dekorima në qendër të Stokholmit në ora 23:21 në 28 shkurt 1986 kur ai dhe gruaja e tij Lisbeth Palme duhej të bënin një shëtitje në shtëpi pasi kishin parë Vëllezërit Mozart në kinemanë Grand. Ai u dërgua në Spitalin Sabbatsberg ku u shpall i vdekur në 00.06 më 1 mars 1986 dhe u bë autopsia në të njëjtën ditë. Operacioni më i madh i policisë suedeze në kohët moderne u vendos në përpjekje për të zgjidhur vrasjen sa më shpejt të ishte e mundur. Shumë turne befasuese pasuan, skandale dhe dështime të policisë. Shumë besuan se puna hetimore tregoi mangësi të mëdha në mënyrën e punës së policisë dhe se kontradiktat që ekzistonin midis autoriteteve dhe personave të ndryshëm parandalonin punën efektive hetimore.
Në dhjetor 1988, Christer Pettersson u arrestua nën dyshimin e vrasjes. Ai u dënua gjithashtu në korrik 1989 nga Gjykata e Rrethit në Stokholm. Vendimi u apelua dhe ai u shfajësua në nëntor të të njëjtit vit nga një gjykatë unanime e apelit. Sidoqoftë dyshimet ndaj Pettersson mbetën dhe një kërkesë u bë nga prokurori publik në dhjetor 1997. Sidoqoftë, kjo kërkesë u refuzua nga Gjykata e Lartë Suedeze më 28 maj 1998. Në një konferencë për shtyp më 10 qershor 2020, i ndjeri Stig Engström u identifikua si vrasësi i mundshëm i Olof Palme nga kryeprokurori Krister Petersson.
Vrasja e Palme u bë një traumë kombëtare dhe një thirrje zgjimi për suedezët, se situata në botë kishte ndryshuar. Ai gjithashtu preku vendet e tjera si një kujtesë e vrasjes së presidentit amerikan John F. Kennedy në vitin 1963. Ngjarja erdhi për një kohë të gjatë për të lënë gjurmët e saj në debatin publik dhe çfarë duhet bërë për të rritur sigurinë e vendeve kundër llojeve të ndryshme të sulmet ndaj individëve. në një pozitë udhëheqëse dhe funksionet shoqërore qendrore.
Jeta personaleRedakto
Olof Palme u martua me psikologen e fëmijëve Lisbeth Beck-Friis më 9 qershor 1956. Martesa ishte zyrtarisht e dyta, pasi gjatë viteve 1949–1952 ai ishte martuar me Jelena Rennerová në një martesë të rreme me qëllimin për t’i dhënë asaj mundësinë të linte vendin e saj pas grushtit të shtetit të Pragës. Olof dhe Lisbeth Palme kishin tre djem: Joakim, Mårten dhe Mattias.
ReferimetRedakto
- ^ Nordstrom, Byron (2000). Scandinavia Since 1500 (në anglisht). University of Minnesota Press. fq. 347.
The February 1986 murder of Sweden's Prime Minister Olof Palme near Sergelstorget in the middle of Stockholm's downtown shocked the nation and region. Political assassinations were virtually unheard-of in Scandinavia
- ^ 34 år siden Olof Palme falt (në norvegjisht)
- ^ Castelius, Olle (28 shkurt 2006). "Palme i dag: En kultfigur". Aftonbladet (në suedisht). Marrë më 23 tetor 2012.
- ^ "Olof Palme". Uno Stamps (në anglisht). Arkivuar nga origjinali origjinali më 20 tetor 2017. Marrë më 3 shkurt 2015.