ASTRONOMIA

Njohuritë e egjiptianëve në fushën e astronomisë janë provuar nga shpikja e kalendarit, i cili, me disa ndryshime, është ruajtur gjer në ditët tona në një pjesë të mirë të Evropës, nën emrin "kalendari Julian". Ai u përmirësua nga kalendari gregorian. Të dhënat astronomike na lejojnë të llogarisim që kalendari egjiptian hyri në fuqi në vitin 4251 p.e.s.

Për të llogariturorët, egjiptianët përdorën fushat diellore, apo "sahatet e ujit" (klipsidrat), të cilat ishin enë të mëdha prej guri, ku uji rridhte me një ritëm të llogaritur me kujdes; mbi gur ishte gdhendur një ndarje njëorëshe; më vonë, për të njohur orën gjatë natës, u përdorën "orët e yjeve", domethënë tabela ku vendosja e disa yjeve tregonte çdo orë të natës.

Egjiptianët kanë hedhur bazat e kalendarittonë. Ata kanë, gjithashtu, një pjesë të mirë përgjegjësie për lindjen e supersticioneve në lidhje me ditët e mbara dhe ditët terse, të cilat janë të lidhura me kalendarin. Disa ditë nuk duhet të këndoje dhe t'u bije veglave muzikore; ditë të tjera ishte e ndaluar të laheshe; njëherë s'duhet të haje peshk, herën tjetër s'duhet të largoheshe nga shtëpi, kurse dhe një herë tjetër akoma s'duhet të bbëje asnjë gjë. Populli i Nilit ka jetuar vazhdimisht me frikën e fatkeqësive. Fatkeqësi që mund t'i sillnin ditët e tersit.

Por besimi te ditët e mbrapshta kishte dhe pasoja shumë të këndshme: egjiptianët nuk bënin asnjë punë gjatë jo më pak se një të pestës së vitit.

Referime

Historia botërore dhe qytetërimi 1, Karl Grimberg.